γράφει ο Ανδρέας Σκαρτσάρης
Η πολιτιστική κληρονομιά, απτή ή άυλη πρέπει να έχει υψηλή θέση στις στρατηγικές προτεραιότητες όλων των πόλεων που επιθυμούν ανάπτυξη. Από μεγάλα έως μικρής κλίμακας έργα, από δομές έως εκδηλώσεις, οι επενδύσεις στην πολιτιστική κληρονομιά είναι ισχυρές για την αστική ανάπλαση, την εδαφική συνοχή και για την κοινωνική ένταξη.
Η αναβίωση των ερειπωμένων κτιρίων και η μεταμόρφωση τους σε κέντρα δημιουργικότητας ή και κόμβους για μικρές επιχειρήσεις είναι η μια πρακτική. Μία άλλη ιδέα είναι να βοηθήσουμε τις κοινότητες να ενωθούν μέσω δημοσίων μνημείων ή να αναδιαμορφώσουν τοπικές ιστορίες μέσω νέων.
Τοπικά μιλώντας, ας φανταστούμε με αφορμή το μύθο της πάλης του Αχελώου με τον Ηρακλή να μπορούσαμε να δημιουργήσουμε ένα ή περισσότερα θεματικά, μικρά μουσεία ή παραστάσεις με τους άθλους του Ηρακλή. Ας το φανταστούμε στο χώρο των Καπνικού Σταθμού έρευνας για παράδειγμα (σίγουρα μπορούμε να συζητήσουμε και άλλους χώρους) και τι προοπτικές μπορεί να έδινε στην πόλη κάτι τέτοιο.
Τα πολιτιστικά και ιστορικά κέντρα μπορούν να γίνουν εργαστήρια για τη δοκιμή νέων μοντέλων αστικής αναγέννησης ,βιώσιμης ανάπτυξης, οικονομικής και κοινωνικής άνθησης.
Ειδικά για τα χρόνια που έρχονται, για την μετά - covid νέα τάξη πραγμάτων και συνθηκών, είναι μεγάλη ανάγκη να συμπεριληφθεί η φυσική και πολιτιστική κληρονομιά στην περιφερειακή ανάπτυξη, για την ευημερία, την κοινωνική ένταξη, την υγεία και την τοπική ταυτότητα.
