Πότε πρωτοήρθατε σε επαφή με το θέατρο, τι ήταν αυτό που σας οδήγησε να ακολουθήσετε τη συγκεκριμένη πορεία στο χώρο της τέχνης;
Σε μια κατασκήνωση, στη Ρίζα Αιτ/νίας, ρωτούσαν τι ήθελε να κάνει ο καθένας από τους κατασκηνωτές κι εγώ είπα με περίσσιο θράσος ότι θα κάνω κάτι θεατρικό. Είχα διαβάσει πρόσφατα σ ένα περιοδικό που το μοίραζαν στο σχολείο – Ελεύθερη Γενιά το λέγανε- το πασίγνωστο κείμενο του Τσέχωφ “οι βλαβερές συνέπειες του καπνού” και είχα εντυπωσιαστεί με την προφορικότητα και τη ζωντάνια του γραπτού αυτού λόγου που πρωτογνώριζα. Με είχε εντυπωσιάσει η αμεσότητά του, από μικρός διάβαζα πολύ και ο θεατρικός λόγος με ξάφνιασε ευχάριστα.
Ποιες είναι οι θεατρικές και κινηματογραφικές επιρροές σας; Ποια θεατρική παράσταση θα θέλατε να σκηνοθετήσετε;
Ας μου επιτραπεί να μνημονεύσω τις αρχικές που με καθόρισαν. Όσον αφορά
τις θεατρικές με επηρέασαν οι παραστάσεις του Μίνωα Βολανάκη, του Λευτέρη Βογιατζή και του Ανδρέα Βουτσινά. Όσον αφορά τις κινηματογραφικές επιρροές, είχαμε στο Αγρίνιο μια εξαιρετική κινηματογραφική λέσχη κι εκεί πρωτοείδα, ως μαθητής, τους «Κλόουν» του Φελίνι, «Το λιβάδι» των αδερφών Ταβιάνι και τον «Καταδικασμένο» του Κουροσάβα.
Όσο για το δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας, θα ήθελα να αξιωθώ να σκηνοθετήσω μια αρχαία τραγωδία αφού εξασφαλίσω πρώτα τον απαιτούμενο χρόνο προβών για να λύσουμε με τους ηθοποιούς τον υπέροχο γόρδιο δεσμό των χορικών.
Τι ρόλο μπορεί να παίξει η τέχνη στην εποχή της κρίσης και πώς βλέπετε το μέλλον της; Τι μπορεί να προσφέρει στον θεατή;
Η τέχνη κάνει τον θεατή να συλλογάται και να συντονίζεται με τον εσωτερικό του κόσμο. Βοήθεια τόσο σημαντική γενικότερα, πόσο μάλλον στη περίοδο της κρίσης που διανύουμε τώρα. Έχουμε να δούμε μεγάλη άνθηση των τεχνών τον επόμενο καιρό, μετά από αυτά τα δύσκολα που περνάμε και οι τέχνες θα το αποκωδικοποιήσουν υπέροχα. Αναμένομεν…
Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;
Σκηνοθετώ για το Δη.Πε.Θε. Αγρινίου το διήγημα του Κωσταντίνου Χατζόπουλου “Αγάπη στο Χωριό” διασκευασμένο για το θέατρο με τους Κατερίνα Θεοχάρη, Γιώργο Γεροντιδάκη, Σοφία Βογιατζάκη, Κατερίνα Σιώζου και Μαρία Ορφανού.
Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο “Με τη Σιωπή”.
Πρόκειται για ένα μεταφυσικό παραμύθι, με πρωταγωνιστές την ανύπαντρη Ελισέα που ζει περισσότερο στο μαγικό δωμάτιο της φαντασίας της παρά στην πραγματικότητα και τον αυτιστικό ανιψιό της. Οι δυο «διαφορετικότητες» των ηρώων συντονίζονται στο έργο δημιουργώντας μια υπέροχη σχέση αλλά κι ένα τραγικό τέλος.
Παρουσιάστε μας τους ήρωες του έργου και πείτε μας κάποια πράγματα για τον καθένα ξεχωριστά τόσο ως ρόλο όσο και ως ερμηνευτή/ερμηνεύτρια.
Ελισέα, μια γυναίκα που τρελάθηκε περιμένοντας το μεγάλο έρωτα της ζωής της. Τον ερμηνεύει η Μίρκα Παπακωνσταντίνου, μια αξεπέραστη ηθοποιός στη πιο αξεπέραστη ίσως στιγμή της καριέρας της
Έριν, ο αυτιστικός ανιψιός της που έχει το «χάρισμα» να μιλάει με τους νεκρούς. Τον ερμηνεύει ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος, από τους πιο έξυπνους ηθοποιούς που έχω συνεργαστεί.
Ροζίνα, η καλή υπηρέτρια στο σπίτι της Ελισέας και του Έριν. Τον ερμηνεύει η Άννα Μονογιού, από τις πιο έξυπνους ηθοποιούς που έχω συνεργαστεί.
Ραμόν, πατέρας του Έριν και άντρας της νεκρής αδελφής της Ελισέας, ο «κακός» του έργου. Τον ερμηνεύει ο Χρήστος Βασιλόπουλος με τρόπο μοντέρνο κι αμφίσημο.
Γερμάν, ο μυστηριώδης γιατρός του χωριού. Τον ερμηνεύει ο Κώστας Αρζόγλου, ο σοφός σαμάνος του θιάσου
Αμάντα, η φιλόδοξη επιστάτης του σπιτιού, ερωμένη του Ραμόν. Τον ερμηνεύει μοναδικά η Σταυριάνα Πανδή.
Υπηρέτες/νεκροί : η μητέρα και ο παππούς του Έριν μαζί και μια φίλη του, όλοι τους νεκροί πια, επικοινωνούν μαζί του για να του απαλύνουν τις κρίσεις τους. Είχα την ιδέα οι ήρωες αυτοί να κυκλοφορούν σε όλη τη διάρκεια της παράστασης στο σπίτι και να νομίζουν οι θεατές ότι είναι υπηρέτες και μετά να καταλαβαίνουν την πραγματική τους ταυτότητα επηρεασμένος από την ταινία του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ «οι Άλλοι» που είχε προβληθεί πρόσφατα. Οπότε με την Ειρήνη Ράπτη, τον Σταύρο Μοίρα και την Ελένη Αποστολοπούλου που έπαιξαν αυτούς τους ρόλους, έπρεπε να φτιάξουμε μια παράσταση «μέσα» στην παράσταση και γι’ αυτό θα τους ευγνωμονώ πάντα για την αμέριστη βοήθεια και στήριξή τους σε τούτο το εγχείρημα.
Ποια είναι τα συστατικά εκείνα που μπορούν να κάνουν μια θεατρική παράσταση πετυχημένη;
Δυστυχώς, κανείς δε ξέρει και δε θα μάθουμε και ποτέ. Αυτό που η εμπειρία μου έχει διδάξει είναι να είναι ξεκάθαρος ο στόχος και το μήνυμα της παράστασης και για τους συντελεστές άρα και για το κοινό, οι πρόβες να είναι γόνιμες και συντονισμένες και ο σκηνοθέτης να είναι πιότερο προπονητής παρά κυρίαρχος.
Κάνοντας την αυτοκριτική στην παρουσία σας στο χώρο της σκηνοθεσίας, υπάρχει κάτι που θα θέλατε να αλλάξετε;
Τον παρορμητισμό και την τελειομανία μου. Θα προτιμούσα πιο πολύ δουλειά προσωπική, μακριά από το βόμβο των λόγων και των λέξεων.
Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας
Να στηρίζουν τις τέχνες με οποιοδήποτε τρόπο σ’ αυτή τη δύσκολη περίοδο που διανύουμε.
Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Γιώργο Λεμπέση και τη Μίρκα Παπακωνσταντίνου για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν.
