Είναι παράδοξο το ότι ενώ η μαγεία του κινηματογράφου την ενέπνευσε να γίνει ηθοποιός, το ελληνικό σινεμά έχει αφήσει αναξιοποίητο ένα πρόσωπο, το οποίο λάμπει στον φακό, πλην των δεδομένων υποκριτικών ικανοτήτων του.
Υπό άλλες προϋποθέσεις η Δώρα Σαμψώνα θα μπορούσε να είναι ήδη πρωταγωνίστρια σε αρκετές ταινίες του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου. Όπως και να έχει ένα τέτοιο πρόσωπο – που παραπέμπει και σε άλλες εποχές – δε θα μπορούσε να μην αξιοποιηθεί κάποια στιγμή στην σχετική μας στήλη. Και με αφορμή την πολύ ενεργή ενασχόλησή της με τη yoga και τη δική της πλέον σχολή έφτασε η ώρα να μας αποκαλυφθεί περισσότερο!!!
* Μεγαλώνοντας σε μια επαρχιακή πόλη (σ.σ: το Αγρίνιο) δεν είχα την ευκαιρία να δω πολύ θέατρο από μικρή ηλικία. Ωστόσο είχα την τύχη να έχω έναν πατέρα μεγάλο σινεφίλ, γνώρισα από πολύ νεαρή ηλικία τον καλό κινηματογράφο, τους σπουδαίους σκηνοθέτες του κλασικού αμερικανικού σινεμά, της νέας εποχής του γαλλικού κινηματογράφου και θαύμασα τη μαεστρία των μεγάλων ηθοποιών του κινηματογράφου με τα αθώα μάτια του παιδιού. Το σινεμά με μάγεψε και με έκανε να αγαπήσω την υποκριτική τέχνη.
* Ερχόμενη στην Αθήνα το 2000 άρχισα δουλεύω ως χορεύτρια και παράλληλα άρχισα να βλέπω θέατρο. Η ζωή με οδήγησε το 2005 στην πόρτα του Υπογείου του θεάτρου Τέχνης να δίνω εισαγωγικές εξετάσεις στην Δραματική Σχολή.
* Η υποκριτική τέχνη για μένα είναι ένας τρόπος σύνδεσης του εγώ με το όλον. Είναι η τέχνη που επιτρέπει στον ηθοποιό να γίνει ο καθρέφτης της ψυχής του θεατή και αυτό όταν συμβαίνει είναι σπουδαίο. Όταν μπορούν οι άνθρωποι να συνδεθούν σε τέτοιο βάθος, συμβαίνει κάτι άκρως απελευθερωτικό. Θα έλεγα πως είναι ένας άλλος τρόπος επικοινωνίας και σύνδεσης των ανθρώπων, που ενίοτε μας θυμίζει την αληθινή μας φύση. Αυτήν της αγάπης και της ενότητας και μας υπενθυμίζει ότι τελικά δεν διαφέρουμε και τόσο μεταξύ μας.
* Εξαρτάται από τον ηθοποιό πώς αντιμετωπίζει εκάστοτε την πραγματικότητα. Ευτυχώς δεν ζούμε όλοι υπό τις ίδιες συνθήκες και σίγουρα δεν είχαμε και έχουμε όλοι την ίδια πορεία. Ίσως είναι η μόνη φορά μέσα στα 15 χρονια πορείας μου στο χώρο που νιώθω πως πλέον όλοι ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα ίδια ακριβώς προβλήματα.
* Είναι η πρώτη φορά που κανείς μας δεν έχει δουλειά στο θέατρο και αυτό από μόνο του είναι τραγικό. Ελπίζω όμως να καταφέρει αυτή η πρωτόγνωρη δυσκολία να λειτουργήσει αφυπνιστικά για τον κλάδο. Όταν όλο αυτό περάσει, κανείς πια να μην ξαναδουλέψει με απλήρωτες προβες και μισθούς πείνας. Κανεις να μην πει ναι σε ατέλειωτες ώρες απλήρωτης εργασίας. Να σεβαστούμε επιτέλους τους εαυτούς μας και την τέχνη μας για να μας σεβαστούν και οι άλλοι.
* Κατά τη γνώμη μου απαντήσεις στην τωρινή κατάσταση μπορεί να δώσει μόνο η επιστήμη. Η τέχνη ωστόσο μπορεί να στηρίξει τις ψυχές μας και τώρα το έχουμε περισσότερο ανάγκη από ποτέ. Ναι, η τέχνη σε οποιαδήποτε μορφή της μπορεί να κάνει οποιαδήποτε δυσάρεστη κατάσταση πολύ πιο υποφερτή.
* Η πρώτη μου επαφή με τη yoga ήταν όταν ήμουν 20 ετών όταν έψαχνα για γυμναστήριο σ’ ένα ταξίδι μου στη Βαρκελώνη και είδα yoga και μπήκα. Ιδέα δεν είχα τότε πόσο μακριά από το σώμα θα με πήγαινε αυτό το ταξίδι.
* Με τα χρόνια της πρακτικής και την ενασχόλησης είδα τον εαυτό μου να μεταμορφώνεται ριζικά από μέσα προς τα έξω, γιατί η γιόγκα κάθε άλλο παρα γυμναστική είναι. Είναι ένα ολιστικό σύστημα αγωγής υγείας που αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ως σώμα, νου και ενέργεια. Το να ανοιξω τη σχολή μου φέτος ήταν για μένα μονόδρομος και φυσική εξέλιξη των πραγμάτων.
* Μετά τον ερχομό του γιου μου στη ζωή μου, η ανάγκη για κάτι πιο σταθερό για μένα ήταν επιτακτική. Αρχικά για ψυχικούς και μετά για οικονομικούς λόγους. Θεωρώ ότι ένα παιδί είναι καλό να μεγαλώνει σ’ ένα σταθερό όσο γίνεται περιβάλλον. Η τέχνη από μόνη της στη Ελλάδα δυστυχώς δεν το προσφέρει αυτό. Σε κανένα επίπεδο. Αντιθέτως η yoga χαρίζει ισορροπία.
* Ανέκαθεν προσπαθούσα να είναι επιλεκτική σχετικά με την τέχνη. Να είμαι μόνο σε πράγματα που μ’ εκφράζουν και αυτό είναι μεγάλη πολυτέλεια. Άρα το να γίνομαι “επιχειρηματίας” όντας καλλιτέχνης, με απελευθερώνει παρά με δυσκολεύει.
* Η yoga είναι δρόμος προς την αυτογνωσία και τη συνεχή αυτοβελτίωση. Προσωπικά μου έσωσε τη ζωή πολλές φορές και το κάνει ακόμη. Δεν είναι απλά μια δουλειά για μένα. Άνοιξα φέτος τη σχολή μετά από 20 χρόνια πρακτικής θέλοντας να σώσω κι άλλες ζωές. Αυτό που βιώνω μέσα από τη yoga είναι μεγάλη ανάγκη πλέον να το μοιραστώ.
* Μετά την περσινή μου συνεργασία στις Κούκλες με τον Νικόλα Ανδρουλάκη δημιουργήθηκε μια σχέση που θα κρατήσει νιώθω για καμπόσο. Θα επανέλθω όταν επανέλθουμε όλοι. Προς το παρόν προτιμώ να δώσω όλη μου την προσοχή και την αγάπη στο να μεγαλώσει αυτό το παιδί που λέγεται Bali Yoga Shala. Άλλωστε η εποχή μας έχει βάλει από μόνη της στο pause.
* Αγαπώ το σινεμά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο σ’ αυτήν τη δουλειά. Αν υπήρχε η δυνατότητα ίσως να έκανα μόνο αυτό. Η μικρή μου εμπειρία στο σινεμά μ’ έχει κάνει να το λάτρεψω ως τρόπο δουλειάς ακόμη περισσότερο.
* Η Ελλάδα έχει τα τελευταία χρόνια δείξει εξαιρετικά δείγματα στην 7η τέχνη. Και υπάρχουν ακόμη πιο νέα παιδιά που έρχονται και να με θυμηθείτε θα διαπρέψουν. Δείτε μικρομηκάδες με διακρίσεις και θα το διαπιστώσετε κι εσείς. Μακάρι να υπάρξουν άνθρωποι ή φορείς που θα στηρίξουν αυτή τη νέα γενιά έτσι ώστε να κάνει ταινίες. Μακάρι να υπάρξει μια κυβέρνηση στο μέλλον που θα εκτιμά και θα επιχορηγεί τη Τέχνη και όχι αυτό που βιώνουμε σήμερα.
* Δεν αγαπώ την ελληνική τηλεόραση. Βλέπω ξένες σειρές και έχω αγαπήσει και ζηλέψει πολλές. Η εμπειρία μου στην τηλεόραση είναι μικρή αλλά σε ότι έχω υπάρξει το έχω αγαπήσει πολύ, όπως συνέβη με τους Άσφαιρους. Στο μέλλον ελπίζω να αλλάξει η ποιότητα και να υπάρξουν πιο αξιόλογες δουλειές στην τηλεόραση. Πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις αλλά είναι ελάχιστες.
* Θα ήθελα πολύ να μπορώ να γράφω αλλά νομίζω θα το αφήσω για την επόμενη ζωή… Η σκηνοθεσία είναι για μένα η αμέσως πιο σημαντική δουλειά στο θέατρο μετά τη συγγραφή. Σε μια απόπειρα που έκανα παλιότερα με μια ερασιτεχνική ομάδα διαπίστωσα ότι έχει τεράστιο ενδιαφέρον και είναι κάτι που αγαπώ αλλά θεωρώ ότι χρειάζεται απόλυτη προσήλωση. Είναι κάτι που φλερτάρει με την τελειομανία μου και επομένως για μένα πολύ δύσκολο προς το παρόν. Με το τραγούδι η σχέση μου ήταν και παραμένει πολύ καλή. Μάλιστα αυτές τις μέρες ετοιμάζουμε κάτι με τον εξαιρετικό μουσικό Μάριο Βισβίκη. Θα επανέλθω σύντομα.
* Η δραματική σχολή για μένα χαρακτηρίζεται με τρεις λέξεις: Δουλειά, δουλειά δουλειά …. Ήμουν από τους τυχερους του έτους μαθητές που επειδή έπαιζαν σε κάποιες από τις παραστασεις του θεάτρου είχαν κάποιο είδος υποτροφίας που απαιτούσε όμως ατέλειωτες ώρες δουλειάς, φροντιστηρίου, ταμείου, ταξιθεσίας κτλ. Θυμαμαι χαρακτηριστικά κάποια βραδια που είχα κοιμηθεί στη Φρυνίχου το βράδυ διότι δεν είχε νόημα να πάω σπίτι για τόσο λίγο χρόνο… Παρ’ όλα αυτά θυμάμαι εκείνα τα χρονια με μια αίσθηση γλυκιά, έμαθα πολλά στη πράξη και αυτό ήταν όμορφο. Έχω σχέση με κάποιους συμμαθητές, έχουμε όμως βαθιά σύνδεση σχεδόν με όλους. Και αυτό φαίνεται γιατί ακόμη και αν έχουμε χαθεί εντελώς, στα σπουδαία, όπως π.χ στη γέννηση των παιδιών μας τηλεφωνούμε ο ένας τον άλλο συγκινημένοι.
* Καθε θεατρική συνεργασία μου είναι ξεχωριστή για διαφορετικούς λόγους. Κάθε συνάντηση είναι κομμάτι της πορείας μου και το εκτιμώ γιατί κάτι μου έμαθε. Εκτιμώ κάθε ευκαιρία που μου δόθηκε να εξελιχθώ και να συνυπάρξω και ελπίζω να έχω την τύχη να μου δοθούν κι άλλες. Ελπίζω να βρεθώ με ανθρώπους και όχι με έργα και όλα τα άλλα έρχονται.
* Αγαπώ την Αθήνα! Λατρεύω μια βόλτα στην Πλάκα. Δε μου αρέσει η εξαθλίωση κάποιων συνανθρώπων μου και η αδιαφορία της πολιτείας προς αυτούς. Θα ήθελα η πόλη μου να έχει κέντρα περίθαλψης αστέγων, όσα χρειάζονται για να μην κοιμάται κανείς στον δρόμο.
* Στο All4fun μου αρέσει μεταξύ άλλων ότι είναι fun, ακόμα κι όταν όλα γύρω μας δεν είναι καθόλου χωρίς να χάνει όμως τις κοινωνικές του ευαισθησίες!!!! Stay fun !!!!
& Αναλυτικές λεπτομέρειες για την σχολή της Δώρας Σαμψώνα ΕΔΩ:
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 6/12/2020
Πηγή: all4fun.gr
