Με αφορμή τη διαβούλευση του νομοσχεδίου για τις αθέμιτες πρακτικές.

Πολύ καλά κάνει το αρμόδιο υπουργείο και απολύτως απαραίτητη είναι η εναρμόνιση της εθνικής νομοθεσίας με την ευρωπαϊκή. Και επιμέρους παρατηρήσεις η στήλη δεν έχει να κάνει για το νομοσχέδιο.

Ούτε για αυτό, που δεν επηρεάζει άλλωστε, τις σχέσεις προμηθευτών-καταναλωτών, ούτε για τα πολλά προηγούμενα.

Και αυτό ακριβώς είναι το θέμα μας: οι πολλοί και διάφοροι νόμοι που έρχονται να ρυθμίσουν τα πάντα, ακόμη και τις πιο απίθανες λεπτομέρειες, …που αμφίβολο, όμως, είναι αν πως και με ποιον τρόπο εφαρμόζονται!

• Είναι κοινώς παραδεκτό ότι η πολυνομία είναι ένας από τους πλέον καθοριστικούς παράγοντες για το ότι στη χώρα μας «ισχύουν τα πάντα και δεν ισχύει τίποτα». Και είναι εξίσου γνωστό ότι δεν φτάνει που για κάθε τι έχουμε από πενήντα νόμους, ο κάθε νόμος έχει από τριάντα τροποποιήσεις, διευκρινιστικές εγκυκλίους, ερμηνευτικές διατάξεις κ.ο.κ.

Και κάπου εκεί, κρύβονται τα επίσης γνωστά «παραθυράκια», αυτά που έχουν τόσο απαξιώσει ακόμη κι αυτό το νομικό σύστημα.

Αθέμιτες πρακτικές, λοιπόν. Πως θα αντιμετωπιστούν; Αρκεί ένας νόμος ακόμη;

Η απάντηση σαφέστατα και είναι ΟΧΙ.

Όχι όταν ο κάθε νόμος δεν αυτό-διασφαλίζει και την εφαρμογή του.

Νόμους έχουμε για το γάλα, για τα νωπά και ευαλλοίωτα προϊόντα, για το ελαιόλαδο στα εστιατόρια (όταν τέλος πάντων ήταν ανοιχτά), …για τα πάντα. Για το κάθε τι. Για το οτιδήποτε. Για το παραμικρό.

Ελεγκτικούς μηχανισμούς και ανθρώπους να τους στελεχώσουν, έχουμε;

• Δεν ξέρουμε, τάχα, ότι το χύμα πάει κι έρχεται, ότι οι ελληνοποιήσεις μια χαρά γίνονται, ότι τα χαρτιά και τα πάσης φύσεως πιστοποιητικά δεν πιστοποιούν την αλήθεια;

Αμέτρητα παραδείγματα. Άπειρες περιπτώσεις. Ατέλειωτες παραβιάσεις των νόμων που φτιάχνουμε, …πολύ συχνά απλώς και μόνο για να τους έχουμε, να τους καμαρώνουμε.