Γράφει ο Γιάνννης Γιαννακόπουλος
Το κτήριο της ΔΕΗ στο κέντρο του Αγρινίου, στο συντριβάνι, ήταν το αρχοντικό της οικογένειας Ξυνοπούλου. Σε αυτό ένα διάστημα στεγάστηκε το ΚΤΕΛ Αιτωλ/νιας.
Με τα χρόνια το κτήριο πάλιωσε και ήταν έτοιμο να καταρρεύσει παρ’ ότι είχε χαρακτηρισθεί διατηρητέο. Εν τω μεταξύ το αγόρασε η ΔΕΗ αλλά για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν έδινε καμία σημασία για την αναπαλαίωσή του η εν πάση περιπτώσει την συντήρησή του.
Για την ιστορία θα αναφέρω ένα περιστατικό που κατά την γνώμη μου ήταν καθοριστικό για να διασωθεί αυτό το κτήριο και αποκτήσει την σημερινή του μορφή.
Το 1993 ο Δήμος Αγρινίου διοργάνωσε ένα σεμινάριο δημοσιογραφίας βασικά για τους δημοσιογράφους της περιοχής. Την όλη εποπτεία είχε ο Γιάννης Τριάντης. Κάθε Σαββατοκύριακο κατέβαινε από την Αθήνα ένας δημοσιογράφος που δίδασκε. Εκτός από τον δικό μας Γιάννη Τριάντη μεγάλα ονόματα του δημοσιογραφικού χώρου όπως ο Λυκούργος Κομίνης, ο Νίκος Χρυσαφόπουλος, ο Σταύρος Λυγερός κλπ πέρασαν εκείνο το διάστημα από το Αγρίνιο.
Μεταξύ αυτών ήταν και η Άννα Παναγιωταρέα που σε κάποιο κενό του σεμιναρίου βρήκε το χρόνο και μου ζήτησε να περιηγηθούμε την πόλη. Της έκαναν εντύπωση τα παλαιά κτήρια στο κέντρο της πόλης όπως οι αποθήκες Παπαστράτου, Καμποσώρα και Παπαπέτρου καθώς τα κτήρια της Τράπεζας της Ελλάδας και της Εθνικής. Επίσης τα αρχοντικά του Παναγόπουλου, του Σκαλίγκου κλπ.
Όμως την προσοχή της τράβηξε και το μισοκατεστραμμένο κτήριο που εν τω μεταξύ το είχε αγοράσει η ΔΕΗ. Έμεινε έκπληκτη από την κατάσταση του υπέροχου αρχιτεκτονικά αυτού κτηρίου και τηλεφώνησε αμέσως στον Θεμιστοκλή Ξανθόπουλο που ήταν τότε ο διοικητής της ΔΕΗ. Του ανέφερε σύντομα τα του κτηρίου και κανόνισε να τον συναντήσει μόλις επιστρέψει στην Αθήνα.
Μετά από δύο μέρες μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι το κτήριο θα σωθεί και οι εργασίες αποκατάστασης και αναπαλαίωσης θα αρχίσουν γρήγορα. Εκανε μάλιστα και σχετική δημοσίευση στη Απογευματινή που αρθρογραφούσε τότε.
Η πρώτη ενέργεια που έγινε άμεσα ήταν να προστατευτεί το κτίσμα με ένα στέγαστρο για να αποφευχθούν περισσότερες φθορές και σύντομα άρχισε η αναπαλαίωσή του και η αποκατάστασή του στη σημερινή μορφή.
Βέβαια το κτήριο, που αποτελεί κόσμημα για την πόλη μας, είναι γνωστό στο κοινό και λίγο πολύ το έχουμε επισκεφθεί όλοι λόγω των δοσοληψιών μας με τη ΔΕΗ.
Για φανταστείτε όμως το αρχοντικό αυτό, ένα από τα λίγα που διασώθηκαν και που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης να είχε κάποια άλλη χρήση σχετική με τον πολιτισμό. Παραδείγματος χάριν να ήταν ένα μουσείο για τα υδροηλεκτρικά φράγματα, τις εκβολές του Αχελώου αλλά και το υδάτινο δυναμικό του νομού που είναι μοναδικό στη χώρα μας. Θα μπορούσε επίσης να στεγαστεί ένα λαογραφικό μουσείο κλπ.
Βέβαια κάτι τέτοιο εκ πρώτης όψεως φαίνεται να είναι δύσκολο έως ανέφικτο. Αλλά θα τολμήσω να πω ας γίνει μία προσπάθεια με συνεργασία της ΔΕΗ και της Δημοτικής αρχής προς την κατεύθυνση αυτή. Οι υπηρεσίες που στεγάζονται στο συγκεκριμένο κτήριο μπορούν να μεταφερθούν κάπου αλλού.
Να μην ξεχνάμε ότι η ΔΕΗ «χρωστάει» πολλά στην περιοχή κατά μία έννοια δεδομένου ότι είναι ο χώρος που παράγονται τεράστια ποσά ηλεκτρικής ενέργειας με την εκμετάλλευση του νερού του Αχελώου και μία μικρή ανταποδοτική κίνηση θα ήταν η συγκεκριμένη προσφορά της στον πολιτισμό.
Άποψη καταθέτω αλλά ας την επεξεργαστούν κάποιοι με δεδομένο ότι με την πεζοδρόμηση στο κέντρο της πόλης δημιουργούνται προϋποθέσεις γενικότερης αναβάθμισή της και για να πραγματοποιηθεί αυτό απαιτούνται καινοτόμες ιδέες και ενέργειες.
agrinionews.gr
