Η κατάστασή μας δεν διαφέρει σε τίποτε από την κατάσταση στην οποία βρισκόταν το έθνος κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Με μια διαφορά: Τότε ήμασταν σκλάβοι των Τούρκων, τώρα είμαστε σκλάβοι της πραγματικότητας. Και καλά να διώξεις τους Τούρκους…. Κάνεις επανάσταση και τους διώχνεις. Πώς διώχνεις όμως την βάναυση πραγματικότητά σου;

Θυμάμαι την εποχή που μαθαίναμε στο σχολείο ανάγνωση και γραφή. Θυμάμαι τα λάθη ανάγνωσης που κάναμε μπουσουλώντας πάνω σε μια σελίδα του αναγνωστικού. Εκείνα τα λάθη ανάγνωσης γίνονται πάντα, ιδίως στο αναγνωστικό της δημόσιας ζωής. Λάθη που δεν μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε “τι λέει το κείμενο”, ποιο είναι το νόημα που ζητούσε να πούμε ο δάσκαλος.

Ξανά το ερώτημα: Πώς διώχνεις την βάναυση πραγματικότητά σου για να ελευθερωθείς; Και να ελευθερωθείς από τι; Από τα μνημόνια, λέει. Μάλιστα. Άντε κι ελευθερώθηκες. Άντε κι επέστρεψες στη δραχμή, άντε και στρίμωξες την “Τρόικα”, άντε κι εφάρμοσες το σοφό “δεν πληρώνω, δεν πληρώνω”. Άντε και τά ‘καμες όλ’ αυτά…

Ρωτώ:

Πόση εμπιστοσύνη έχεις στην κυβέρνηση που θα σ’ ελευθερώσει από τα μνημόνια; Όταν αυτή η λαοπρόβλητη κυβέρνηση θ’ αποκαταστήσει τις συντάξεις στα επίπεδα του 2009, τις συντάξεις που πετσόκοψαν τα καταραμένα μνημόνια, το κράτος θα χρειάζεται 24 δις ευρώ (ίσον, 8 τρισεκατομμύρια δραχμές) κατ’ έτος για να τις πληρώνει. Για να καταπολεμήσει την ανεργία θα δημιουργήσει 500 χιλιάδες θέσεις εργασίας στο Δημόσιο, για τις οποίες θα χρειαστεί άλλα τόσα, άλλα 24 δις ευρώ το χρόνο, ίσον, κι άλλα 8 τρισεκατομμύρια δραχμές, σύνολο 16 τρις δραχμές.

Ξαναρωτώ:

Από πού θα τα βρει. Θα τα δανείζεται; Μα… δεν θα μας δανείζει πλέον κανείς. Όχι, λέει, δεν θα δανείζεται. Θα καταπολεμήσει αποτελεσματικά την φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή. Μάλιστα. Πόση είναι αυτή η εισφοροδιαφυγή; Πόση είναι η φοροδιαφυγή; Είναι μήπως 50 δις ευρώ; Είναι μήπως 16 τρισεκατομμύρια δραχμές; Όχι, δεν είναι. Αλλά και αν ήταν, θα τα δίναμε όλα στους μισθούς και τις συντάξεις; Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο αυτή η χώρα; Δεν χρειάζεται παιδεία, επί παραδείγματι; Δεν χρειάζεται υγεία;

Ή, όπως κάνει τώρα, θα έβαζε δολοφονικούς φόρους στον επαγγελματία και τον αγρότη; Και δε μου λες; Όταν ο αγρότης από τα 10.000 ευρώ που κερδίζει (δηλαδή από τα 3,5 περίπου εκατομμύρια δραχμές) πληρώνει τις 8.000 ευρώ (δηλαδή τα 2,7 εκατομμύρια δραχμές) σε φόρους και εισφορές, γιατί να δουλέψει; Θα πάει στο Ταμείο Ανεργίας, θα γραφεί στην Πρόνοια, ξέρω γω, και θα έχει ένα τρακοσαράκι ευρώ (δηλαδή περίπου 100.000 δραχμές) κάθε μήνα και θα την περνάει ζάχαρη αραχτός στον καφενέ…

Λοιπόν…

Για να μη χαλάμε τζάμπα φαιά ουσία, πρέπει να καταλάβουν άπαντες, το δυνατόν συντομότερα, ότι το παραμύθι τελείωσε. Η πραγματικότητα είναι εδώ και μας δυναστεύει. Τι παναπεί “το παιγνίδι είναι στημένο”; Καλά κάνει και είναι στημένο. Αυτοί τη δουλειά τους, εμείς τη δική μας. Τι περίμενες δηλαδή; Να σου “το έχουν στρωμένο”;

Κι επειδή είναι δική μας δουλειά να ελευθερωθούμε από την σκλαβιά της πραγματικότητάς μας, πρέπει να περάσουμε στο παρασύνθημα. Είτε με ευρώ, είτε με δραχμή, οι ίδιοι ρεμπεσκέδες θα είμαστε. Κι αν είναι να προκόψουμε τάχα με τη δραχμή, γιατί να μην το κάνουμε τώρα που έχουμε το ευρώ;

Ότι υπάρχει η “τάξη των χρυσοκάνθαρων” που υποδούλωσε την αστική τάξη και, πλέον, απεργάζεται την παγκόσμια δικτατορία της, είναι η αφετηρία των συλλογισμών μας. Διότι: Το 1% της ανθρωπότητας κατέχει πάνω από 50% του παγκόσμιου πλούτου. Η περιουσία του 1% ανέρχεται σε 110 τρις δολάρια και είναι 65 φορές μεγαλύτερη από την συνολική περιουσία που έχουν το 50% των πλέον φτωχών στον πλανήτη που είναι 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι! Ή, με διαφορετικούς όρους, αυτά τα 3,5 δισ. άνθρωποι έχουν ως συνολική περιουσία όση είναι αθροιστικά η περιουσία των 85 πλουσιότερων στον κόσμο!
Αυτή είναι “η τάξη των χρυσοκάνθαρων” με δική μας ονομασία. Σιγά τώρα μην τσακωθούμε γι’ αυτό το υπέρτερο, το υπέρτατο θέμα, με τους συντρόφους, τους συμπότες, τους συνομιλητές, τους συνοδοιπόρους. “Θα φάμε όμως τα μουστάκια μας” σε κάτι άλλο: Όποιος περιμένει τον μεσσία να μας σώσει, είναι μακριά νυχτωμένος. Κανένα κόμμα δεν θα μας σώσει και κανένας αρχηγός, ο καλύτερος να ήταν. Ούτε καν ο Θεός ο ίδιος δεν θα μας σώσει. Αλίμονο αν ήταν ΑΥΤΗ η δουλειά Του… Ακόμα και η ίδρυση του Ενιαίου Προοδευτικού Κέντρου να συμβεί, (αυτήν που επιθυμεί διακαώς ο υπογράφων) θα είναι μια απλή πολιτική συνθήκη, ίδιας θετικότητας μ’ εκείνη της Νέας Δημοκρατίας που την αναζωογόνησε ήδη.

Λοιπόν, εγώ, επιτρέψτε μου τον ενικό, θα το πω ευθέως: Αυτό που μπορεί ν’ ανατρέψει την βάναυση πραγματικότητά μας, είναι η ολιγομελής μεν, ομόγνωμη δε και ομόψυχη ΠΑΡΕΑ. Τα μέλη της οποίας δεν πρέπει να είναι ούτε πολλά, ούτε λίγα. Τα πολλά είναι μάζα, και τα λίγα είναι αδιάφορα. Κάπου στο μεταίχμιο βρίσκεται η χρυσή τομή. Ναι, η ΠΑΡΕΑ, που, υπερβαίνοντας το πολιτικό πρόβλημα της χώρας, αφήνοντας τους πολιτικούς να κάνουν τη δουλειά τους, ό,τι μπορούν, αφήνοντας πίσω της την κακομοιριά και τη μιζέρια, θα κάνει μία πρωτογενή επιχειρηματική κίνηση που να μπορεί να κάνει μετόχους τους πολλούς, θα ιδρύσει, π.χ. μια Ανώνυμη Εταιρεία Λαϊκής Βάσης για την παραγωγή και την εμπορία γεωργικών προϊόντων της περιοχής όπου εδρεύει και δρα. Αυτό.

Και είναι τόσο απλό. Είναι απλό, επειδή προσπερνάει τους επενδυτές που δεν έρχονται και τις Τράπεζες που δεν δίνουν δάνεια, αξιοποιεί όμως τον (τελευταίο) οβολό των πολλών και τον μετατρέπει σε δημιουργικό κεφάλαιο, ικανό να ενεργοποιήσει δυναμικά την διαδικασία της πολυπόθητης ανάπτυξης.

Αρθτο του Παντελή Φλωρόπουλου στο http://agriniovoice.gr