21 Ιουνίου γιορτή του Πατέρα

Στη μνήμη του τσοπάνη Πατέρα μου, Ξηρομερίτικα τραγούδια …

Μαρία Ν. Αγγέλη

«Πέθαν ’ ο βλάχος πέθανε μέσα στο γιδομάντρι

Τον κλαίει η γίδα η μούσκιαρη και το τραγί το μπάρτσo

Κι αυτά τα ψωροβέτουλα τονε μοιριολογάνε…»

Εικόνα: Νίκος Δ. Αγγέλης

Πατέρα μ’ γιατί άλλαξες κι είσαι γιορταλλαμένος;

Μηδά σε γάμο θε να πας, μηδά σε πανηγύρι;

Κειο συ θα πας στη μαύρη γης, τ’ αραχνιασμένο χώμα.

Εκεί νερό δε βρίσκεται, χορτάρι δε φυτρώνει.

Η γης κι αν τόχει το νερό, είναι πικρό φαρμάκι

Το πίνουν νιοι και κόβονται και νιες και δραπανιώνται

το πίνουν κι οι μεσόκοποι και λησμονούν τα σπίτια

Να μην το πιείς και μας κοπείς και μας αλησμονήσεις

Ξεχάσεις τα παιδάκια σου, τα πολυαγαπημένα!

Πέρα σε κείνο το βουνό, το κορφανταριασμένο

Στον πάτο βόσκουν πρόβατα και στην κορφή τα γίδια

Στην αποκείθε τη μεριά είναι μια κρύα βρύση

Εκεί πάν’ οι τσοπάνηδες και ψιλοτραγουδάνε

Τι να ’ταν το τραγούδι τους, τι να ’τανε το κέφι;

Καλότυχος να’ταν στο ντουνιά, και στον απάνω κόσμο

Να βλέπ’ αδέρφια και παιδιά και το συγγένειό του…

[Ξηρομερίτικα μοιρολόγια. Βλέπετε: Μ. Ν. Αγγέλη, «Ξηρομερίτισσες μοιρολογίστρες: οι ποιητάρισσες του θανάτου», στο Περιοδικό: Τα Αιτωλικά, έκδοση   ΑΙ.ΠΟ.Ε , τεύχος 10].