Ο Δημήτρης Φούντας γράφει για το πώς έφτασε πριν λίγα χρόνια στην Αυστραλία χάρη σε έναν ομογενή κροίσο που τον βοήθησε σε λίγα χρόνια να κάνει την δική του μικρή αυτοκρατορία.
Ονομάζομαι Δημήτρης Φούντας και κατάγομαι από ένα χωριό της Αιτωλοακαρνανίας, την Κανδήλα Ξηρόμερου.
Μετακόμισα πρόσφατα στην Αυστραλία και θα ήθελα να πω την ιστορία μου, έτσι ώστε να ακουστεί η πατρίδα μας και, αν μπορώ και εγώ με την μικρή μου προσφορά, να τιμήσω την ελληνική παροικία της Αυστραλίας.
Λοιπόν, όλα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2013, όταν είχα κατέβει από την Αθήνα όπου διέμενα, στο χωριό μου Κανδήλα Αιτωλοακαρνανίας για να κάνω διακοπές.
Εκεί ένα απόγευμα κατευθυνόμενος προς στην παραλία, ο παππούς καθόταν σε ένα καφενείο με ένα κύριο τον οποίο δεν είχα ξαναδεί.
Ο παππούς μου με φώναξε για να με κεράσει πορτοκαλάδα και να μου συστήσει τον φίλο του που έμενε Αυστραλία, τον κύριο Διονύση Μακρυγιώργο ή Denis Makris.
Αυτός ήταν πασίγνωστος επιχειρηματίας της Μελβούρνης, για τον οποίο πριν πεθάνει το 2015 ο «Νέος Κόσμος» δημοσίευσε ένα μεγάλο άρθρο για την ζωή του, πώς έφυγε ξυπόλητος και πώς έφτασε να γίνει εκατομμυριούχος στη Μελβούρνη.
Λοιπόν, ο παππούς μου με σύστησε στο κύριο Μακρή, συζητήσαμε, του άρεσα και μου πρότεινε, αν θέλω, να έρθω στην Αυστραλία να εργαστώ και να κάνω μια νέα αρχή.
Έτσι λοιπόν έκλεισα την επιχείρησή μου λόγω κρίσης και τον Ιανουάριο του 2014 έφτασα στην Μελβούρνη.
Ο κύριος Μακρής ήρθε στο αεροδρόμιο, με παρέλαβε και με πήγε σπίτι του στο Kew. Όταν φτάσαμε ήταν 10 το βράδυ, η γυναίκα του έστρωσε τραπέζι, φάγαμε και πέσαμε για ύπνο.
Στις 5 τα ξημερώματα με ξύπνησε να πιούμε καφέ και κατευθείαν με πήγε σε ένα από τα εργοστάσιά του όπου έκανα το πρώτο μεροκάματο.
Ούτε Αγγλικά ήξερα ούτε τίποτα…
Όταν πηγαίναμε για δουλειά μου έλεγε στο αμάξι: «Κάνε οικονομία Δημητράκη και όταν βρεις την ευκαιρία άρπαξέ την, don’t forget that, ακούς;».
Έμειναν καρφωμένα τα λόγια του στο μυαλό μου…
Έμεινα μαζί με την οικογένεια Makris στις επιχειρήσεις τους δυο χρόνια και, παράλληλα, οδηγούσα ταξί. Μετά έπρεπε να βρω κάτι άλλο να κάνω, γιατί η φοιτητική μου βίζα έληγε και έπρεπε να βρω τον τρόπο να μείνω και να βγάλω λεφτά.
Ξεκίνησα full time ταξί, έμαθα Αγγλικά, την αυστραλιανή κουλτούρα και, γενικά, πώς λειτουργούν τα πράγματα στην χώρα. Στην αρχή, παράλληλα με το ταξί, υπενοικίαζα άλλα ταξί σε άλλους για έξτρα εισόδημα ώσπου έπαθα υπερκόπωση από την πολύ δουλειά και η τότε γυναίκα μου με πήρε και πήγαμε στο Sydney για διακοπές, πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια.
Εκεί, λοιπόν, πήγα να νοικιάσω μια μηχανή για να γυρίσουμε την πόλη. Κάθομαι στο ξενοδοχείο παίρνω τηλέφωνο να κάνω κράτησή αλλά δεν είχα καθόλου τύχη γιατί όλες οι μηχανές ήταν νοικιασμένες.
Δεν το έβαλα κάτω, πήρα άλλη εταιρία και άλλη εταιρία μα καθόλου τύχη…Κάθομαι στην καρέκλα, ανοίγω μια μπύρα και σκέφτομαι, τόσο μεγάλη ζήτηση η ενοικίαση μοτοσικλετών;
Δεν χάνω χρόνο, ανοίγω το κινητό μου και βάζω μέσω ίντερνετ αγγελία στη Μελβούρνη για ενοικίαση μοτοσικλετών. Μετά από μια ώρα πήρα την πρώτη προκαταβολή για κράτηση, χωρίς βέβαια να υπάρχει επιχείρηση. Τα τηλεφωνήματα πήραν φωτιά και στις δυο μέρες έπρεπε να διαγράψω την αγγελία.
Πέντε μέρες στο Σίδνεϊ δεν έβλεπα την ώρα να γυρίσω στη Μελβούρνη μπας και έχει τόση ζήτηση.
Φτάνω, λοιπόν, στη Μελβούρνη και κατευθείαν νοίκιασα ένα ute και αγόρασα δυο μοτοσικλέτες μεταχειρισμένες με όλες τις οικονομίες μου.
Την επόμενη μέρα τις νοίκιασα για δυο μήνες.
Αμέσως ξεκίνησα να δουλεύω το ταξί σαν τρελός και σε δυο βδομάδες αγόρασα άλλα δυο. Την άλλη μέρα έφυγαν και αυτά και έπρεπε να δώσω όνομα στην επιχείρηση.
«Moto Sparta Rentals»
Συνέχισα τη σκληρή δουλειά και μέσα σε ένα χρόνο λειτουργούσα από το γκαράζ του σπιτιού μου και είχα φτάσει να έχω 100 μοτοσικλέτες στην κατοχή μου.
Μετά από ένα χρόνο άνοιξα front shop στο Fitzroy North με δύο αντιπροσωπείες μοτοσικλετών, αξεσουάρ, ανταλλακτικά και σέρβις και ο στόλος των ενοικιάσεων παίρνει θέση στις μια από τις 5 μεγαλύτερες scooter rentals agency στην χώρα με στόλο να ξεπερνά τα 180 scooters.
Η επιχείρηση μου έδωσε υπηκοότητα και πλέον το Moto Sparta Group βρίσκεται στην πιο ανταγωνιστική θέση της αγοράς με αξία $1.3 εκατ.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον μπάρμπα-Ντένη -έτσι όπως τον φωνάζαμε οι συγχωριανοί- που μου έδωσε την ευκαιρία να έρθω σε αυτή τη χώρα και τα λόγια του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΟΥΝΤΑΣ
Πηγή: neoskosmos.com
