Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι δεν έχουν τη φήμη δημοσίων προσώπων ούτε αποκτούν υψηλά αξιώματα, ωστόσο είναι τόσο διαφορετικοί που με τον δικό τους μοναδικό τρόπο, αλλάζουν τον κόσμο γύρω τους…, ένας από αυτούς πιστεύω ήταν και ο Γεώργιος Μπέτσης.

Ο πατέρας μου γεννήθηκε το 1949 στο χωριό Φυτείες Ξηρομέρου και ήταν το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας του Ιωάννη Μπέτση και της Γρηγορίας Μακρυπίδη. Από μικρή ηλικία παρατηρούσε τον ουρανό και συζητούσε με τα μικρότερα αδέρφια του, Ηλία, Βασίλη και Στάθη, για την δομή και την απεραντοσύνη του σύμπαντος, προσπαθώντας να κατανοήσει όλα όσα θα μελετούσε αργότερα ως ενήλικας.

Κατά τη διάρκεια της φοίτησης του στο δημοτικό σχολείο του χωριού, εντυπωσιάστηκε από το μάθημα της Φυσικής και έφτασε στο σημείο να κατασκευάσει μόνος του με τα διαθέσιμα υλικά και εξαρτήματα της εποχής ένα ηλεκτρικό κουδούνι, μια ηλεκτρική γεννήτρια, η οποία λειτουργούσε μέσω της ροής του νερού ενός ρέματος στο κτήμα της οικογένειας του, και πολλές άλλες κατασκευές.

Μετά το δημοτικό σχολείο, αποφάσισε να σπουδάσει ηλεκτρολογία ενώ παράλληλα βοηθούσε τον πατέρα του, οδηγώντας το φορτηγό της οικογένειας του και μεταφέροντας διάφορα προϊόντα στο Αγρίνιο, τον Αστακό, την Αμφιλοχία, και άλλες περιοχές.

Όμως, πολύ γρήγορα και ενώ σπούδαζε ηλεκτρολογία κατάλαβε ότι, το αντικείμενο που του ταίριαζε περισσότερο ήταν τα ηλεκτρονικά.

Άλλαξε λοιπόν κατεύθυνση και άρχισε να σπουδάζει ραδιοφωνία και τηλεόραση, σε μια εποχή που οι περισσότεροι κάτοικοι της χώρας δεν γνώριζαν καν το ηλεκτρικό ρεύμα.

Με άλλα λόγια, στράφηκε σε ένα εξαιρετικά πρωτοπόρο και δυσνόητο αντικείμενο, το οποίο στη συνέχεια θα τον βοηθούσε να κατανοήσει την πρωταρχική δομή της ύλης και να απαντήσει σε πολλά από τα ερωτήματα που έθετε για το σύμπαν , όταν ήταν παιδί.

Δεν άργησε να φανερώσει τον υψηλό δείκτη νοημοσύνης που είχε ως σπουδαστής και σύντομα κατασκεύασε τον πρώτο ερασιτεχνικό ραδιοφωνικό σταθμό “πειρατικό ραδιοσταθμό” στην περιοχή του, στα μέσα της δεκαετίας του ’60.

Μαζί με τα αδέρφια του και την παρέα τους, πραγματοποιούσαν ραδιοφωνικές εκπομπές στη μπάντα των μεσαίων κυμάτων με τη συσκευή αυτή, σε μία εποχή που επίσης ελάχιστοι διέθεταν ραδιόφωνο.

Ως έφηβος λοιπόν, κατάφερε όχι απλά να κατανοήσει τη δομή και τη λειτουργία του ραδιοφώνου, αλλά και να κατασκευάσει έναν πομπό εκπομπής ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων.

Αυτή ήταν και η αφετηρία του ταξιδιού του, στον απίστευτο κόσμο της ασύρματης μετάδοσης δεδομένων και τις ραδιοεπικοινωνίες.

Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη ραδιοφωνία, σε ηλικία δεκαέξι ετών, ξεκίνησε τη λειτουργία του πρώτου επαγγελματικού εργαστηρίου του στο Αγρίνιο και παράλληλα συνέχισε τις σπουδές του στο αντικείμενο της τηλεόρασης.

Άλλη μια υπέρβαση, θα ακολουθήσει, διότι εάν θεωρήσουμε πρωτοποριακή την ασύρματη μετάδοση δεδομένων ήχου, φανταστείτε τι πραγματικά σήμαινε για την εποχή εκείνη, η ασύρματη μετάδοση δεδομένων εικόνας !! Φανταστείτε, τι πραγματικά σήμαινε το ραδιόφωνο και η τηλεόραση για την ενημέρωση, την ψυχαγωγία, τον πολιτισμό, την διασκέδαση και την κοινωνικοποίηση των ανθρώπων της εποχής εκείνης.

Σύντομα, έγινε ο καλύτερος τεχνικός ραδιοφωνίας και τηλεόρασης σε όλη τη Δυτική Ελλάδα και έφτασε στο σημείο πέρα από την επισκευή χιλιάδων ηλεκτρονικών συσκευών, να κατασκευάσει μόνος του, συσκευές αναμετάδοσης τηλεοπτικού σήματος δηλ. “αναμεταδότες”.

Μάλιστα, εικάζεται ότι ήταν ένας από τους πρώτους ηλεκτρονικούς που κατασκεύασαν αναμεταδότη με τεχνολογία ημιαγωγών  transistors, και όχι ηλεκτρονικές λυχνίες, κατά την δεκαετία του ’60, στην Ελλάδα !!

Αυτό το κατάφερε επίσης σε μια εποχή, που ελάχιστοι κάτοικοι της περιοχής διέθεταν τηλεοπτικούς δέκτες, ενώ στη συνέχεια συνέβαλε ουσιαστικά ώστε το σήμα της κρατικής τηλεόρασης (ΥΕΝΕΔ) να φτάσει και στο πιο μικρό χωριό της Αιτωλοακαρνανίας, εγκαθιστώντας αναμεταδότες δικής του κατασκευής, σε πολλές περιοχές και ειδικότερα εκεί όπου δεν υπήρχε ικανοποιητικό σήμα. “Ακόμη θυμάμαι ως πιτσιρικάς, την έκπληξη μιας ηλικιωμένης κυρίας σε ένα ορεινό χωριό του Βάλτου, όταν είδε την εικόνα της τηλεόρασης για πρώτη φορά, αφού ο πατέρας μου είχε προηγουμένως εγκαταστήσει και θέσει σε λειτουργία τον αναμεταδότη στην περιοχή της”.

Στη συνέχεια ασχολήθηκε με ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών όπως video, stereo systems, ηχοσυστήματα οχημάτων, μεγαφωνικές εγκαταστάσεις ήχου, κεραίες, ραδιοσταθμούς, CB, υπολογιστικά συστήματα, βιομηχανικά συστήματα αυτομάτου ελέγχου PLC, ηλεκτρονικά συστήματα μηχανημάτων έργων οδοποιίας, μικροεπεξεργαστές, κτλ.

Παρόλα αυτά, ποτέ δεν ξέχασε την έμφυτη τάση του στη δημιουργία πρωτότυπων ιδιοκατασκεύων και τη μελέτη του σύμπαντος. Έτσι κατασκεύασε τρείς πατέντες και τις κατοχύρωσε με τα αντίστοιχα διπλώματα ευρεσιτεχνίας στον οργανισμό βιομηχανικής ιδιοκτησίας, κατά την διάρκεια της δεκαετίας του ’80.

Κατασκεύασε μια αυτόματη μηχανή για το αρμάθιασμα φύλλων καπνού, μια ηλιοθερμική συσκευή συλλογής μελιού και έναν ηλεκτροκίνητο ραβδιστή ελαιοκάρπου, με στόχο φυσικά να βοηθήσει του ανθρώπους που εργάζονται στον πρωτογενή τομέα της χώρας μας.

Επιπλέον, κατασκεύασε μόνος του τρία ξηραντήρια αποξήρανσης καπνού, εφαρμόζοντας μεθόδους και τεχνικές που τα καθιστούσαν πιο λειτουργικά από τα βιομηχανοποιημένα ξηραντήρια της εποχής εκείνης, κατά την οποία υπήρξε μια ραγδαία αύξηση της καπνοκαλλιέργειας στην περιοχή μας και αντίστοιχα της παραγωγής καπνού ποικιλίας virginia.

Είναι ξεκάθαρο ότι, πάντοτε προσπαθούσε να χρησιμοποιήσει το μυαλό του για να βελτιώσει μεθόδους, διαδικασίες παραγωγής και τεχνικές του πρωτογενούς τομέα της οικονομίας, τον οποίο θεωρούσε απαραίτητο για την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής μας.

Από την άλλη, συνέχισε να διαβάζει και να μελετάει τη δομή και τα διάφορα φαινόμενα του σύμπαντος, χρησιμοποιώντας πλέον τις πολλές γνώσεις που είχε αποκτήσει ως επαγγελματίας ηλεκτρονικός. Προχώρησε λοιπόν στη συγγραφή δυο βιβλίων που αφορούν το σύμπαν, με τίτλους “Το UFO της Μπαμπίνης” και “Ο ανασχηματισμός”.

Σ’ όλη του τη ζωή συνέχισε να παρατηρεί, να μελετάει και να αναλύει φαινόμενα τα οποία αφορούν τη γέννηση, τη δομή και τη μετεξέλιξη του σύμπαντος.

Του άρεσε να συζητάει και να ενημερώνεται για πληθώρα θεμάτων, γι’ αυτό άλλωστε το πατρικό μου είναι γεμάτο βιβλία λογοτεχνίας, φιλοσοφίας, ψυχολογίας, κοινωνιολογίας, ιστορίας, ηλεκτρονικής και πολλά άλλα,  τα οποία βεβαίως συνέβαλλαν στη διαμόρφωση και του δικού μας χαρακτήρα.

Είναι αλήθεια ότι, μου λείπουν οι συζητήσεις που έκανα μαζί του, η ειλικρίνεια του, η ευφυΐα του, οι γνώσεις του, η ευστροφία του, η ευγένεια του και η υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη του.

Έχοντας λοιπόν, ως εφόδια, όλα όσα άκουσα, είδα, διάβασα και έζησα δίπλα στον πατέρα μου, θα συνεχίσω να οραματίζομαι, όπως και εκείνος, έναν καλύτερο κόσμο με αρχές και αξίες διαχρονικά ταυτόσημες με αυτές κάθε ‘σκεπτόμενου ανθρώπου’.

Σε ευχαριστώ πολύ, πατέρα που μας έδειξες πως ένα παιδί που κοιτούσε με δέος τον έναστρο ουρανό, μπορεί να γίνει ένας σκεπτόμενος άνθρωπος.

Με αγάπη, Γιάννης

(Αφιερωμένο στα αδέρφια μου, Γρηγορία, Μάκη, Βασίλη, στην μητέρα μου Αφροδίτη και στην οικογένεια του πατέρα μου, με αφορμή την συμπλήρωση πέντε χρόνων από τον θάνατο του).

agrinionews.gr