Γράφει ο Κώστας Φ. Μαραγιάννης*

Η μυθιστοριοποίηση γεγονότων και καταστάσεων και η ένταξη, στη συνέχεια, των προσώπων στις δράσεις της καθημερινής ζωής της κοινωνίας, με παράλληλη μεταφορά στο «κλίμα», το ιδεολογικό και το πολιτικό πλαίσιο της συγκεκριμένης εποχής, είναι μια δύσκολη υπόθεση και απαιτεί μεγάλη εμπειρία, ενασχόληση και εντρύφηση , γιατί το μυθιστόρημα, ως λογοτεχνικό είδος, είναι πολύ απαιτητικό και δύσκολο. Απαιτεί οξύνοια, δημιουργική φαντασία, ευστροφία, προσαρμοστικότητα, ευλυγισία και γείωση στην πραγματικότητα μιας άλλης, ενδεχόμενα, εποχής, τις συνθήκες της οποίας έχει ζήσει ο συγγραφέας ,λιγότερο ή περισσότερο και ,κυρίως, νοητή μεταφορά της δράσης, σε αυτή τη διαφορετική εποχή, κατά την οποία διαδραματίζονται τα γεγονότα.

Ο καταξιωμένος συγγραφέας Μήτσος Κασόλας, με τα εννέα μυθιστορήματα και τα είκοσι και πλέον, βιβλία του, με το νέο του μυθιστόρημα «Η Γερακίνα», πετυχαίνει ένα τέλειο αποτέλεσμα, όσον αφορά στο μοίρασμα των ρόλων και στο ταίριασμα των χαρακτήρων στο έργο. Απόλυτα πετυχημένοι στη δράση και στην απόδοση των χαρακτήρων, μέσα στο δύσκολο ιδεολογικό, πολιτιστικό και πολιτικό πλαίσιο της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Ανάληψης , της ιστορικής Δερβέκιστας. Ίσως, οι ίδιες οι εμπειρίες και τα βιώματα του συγγραφέα, από τον τόπο καταγωγής του, στον οποίο έζησε με την οικογένειά του τα παιδικά του χρόνια και επισκέπτεται συχνά, να τον βοήθησαν να εκφράσει, με τόσο καίριο και χαρακτηριστικό τρόπο, μια σημαντική πλευρά και μια περίοδο-αρκετά ταραχώδη- της ζωής των κατοίκων μιας επαρχιακής κωμόπολης που έσφυζε από ζωή και δημιουργία στο παρελθόν και τώρα βιώνει την παρακμή και την εγκατάλειψη.

Ήδη, με τον «Πρίγκιπα» και την «Αγγελίνα», η «Γερακίνα», δημιουργεί μια απόλυτα πετυχημένη τριλογία μυθιστορημάτων, που έχουν ως χώρο αναφοράς την ευρύτερη περιοχή της Δερβέκιστας.

Η πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματος , η υπέργηρη Γερακίνα, είναι ένα συμβολικό πρόσωπο που κινείται αέναα στο χώρο και το χρόνο, όλοι την υπολογίζουν , πολλοί την μισούν και θέλουν να την διώξουν ,αλλά πολλοί την φοβούνται, για τις αλήθειες που γνωρίζει για τους χωριανούς της και για τις βέβηλες, ανίερες και παράνομες πράξεις που έχουν γίνει. Κυρίως, γνωρίζει τα πάθη των συγχωριανών της, που δεν πρέπει να αποκαλυφθούν, γιατί αντιστρατεύονται τους νόμους της ηθικής στο χωριό, έτσι, όπως, με αυστηρότητα, τηρούνται και ισχύουν, ως άγραφοι και απαράβατοι κανόνες στην κλειστή και συντηρητική κοινωνία της Δερβέκιστας. Ταράζει πολλούς η Γερακίνα ,με την αντισυμβατική και απρόβλεπτη συμπεριφορά της (από την υποδοχή του Άρη Βελουχιώτη, την ταραγμένη εποχή της Αντίστασης , ως τις προσβλητικές φράσεις και συμπεριφορές απέναντι στο στρατηγό του χωριού και το Μητροπολίτη) και είναι το «κόκκινο πανί» για τη συντήρηση και το κατεστημένο της περιοχής. Είναι υπερήφανη, τίμια και ολιγαρκής. Δεν τους πάει, με κανέναν τρόπο, όλους αυτούς τους επωνύμους της εποχής, στρατηγούς, Προέδρους και ιερωμένους, γιατί τους θεωρεί υποκριτές και κακούς ανθρώπους. Γιατί είναι αυτοί που συνωμοτούν για να την κλείσουν στο ίδρυμα και να απαλλαγούν από την «ενοχλητική» της παρουσία. Δεν αντέχουν την κριτική , την αθυροστομία της και τη μη υποταγή της στους κανόνες της σιωπής και του βολέματος.

Η γερακίνα ζει και δραστηριοποιείται σε ένα κεφαλοχώρι, μικρογραφία της Ελλάδας, στο οποίο ο άνθρωποι πολλά πράγματα γνωρίζουν, αλλά για ελάχιστα μιλούν. Όλα τα γεγονότα, διαδοχικά, συνέβαλαν στην παρακμή του πλούσιου χωριού: ο εμφύλιος, η μετανάστευση, η δικτατορία, ο αθέμιτος πλουτισμός της μεταπολίτευσης και ο ωχαδερφισμός, για κάθε τι δημιουργικό και αναπτυξιακό, (αφού μπορούμε να παίρνουμε επιδοτήσεις για χιλιάδες στρέμματα που δεν καλλιεργούμε ή για εκατοντάδες ζώα που δεν έχουμε-με τις φαρδιές πλατιές υπογραφές των κοινοτικών αρχόντων) αλλά και η σύγχρονη οικονομική κρίση, με τα μνημόνια και την οικονομική λεηλασία της χώρας. Το ξέσπασμα όλων αυτών των κρυμμένων και πιεστικών ψυχολογικών καταστάσεων, οδηγεί το 2012 σε ένα φοβερό ξέσπασμα: μια πατροκτονία, τέσσερις φόνους και μία αυτοκτονία.

Το βιβλίο διαθέτει μια σπάνια οικειότητα για τον αναγνώστη και ξεκινώντας να το διαβάσεις, δεν θέλεις να σταματήσεις. Σε, με την πλοκή και τη δράση των πρωταγωνιστών , ενώ η διάρθρωσή του σε μικρά, αυτοτελή κεφάλαια , διευκολύνει τον αναγνώστη και να κατανοεί πλήρως τα διαδραματιζόμενα, αλλά και να υπάρχουν περιθώρια αναστοχασμού, καθώς μεταβαίνει από το ένα κεφάλαιο στο άλλο. Το έργο, όπως φυσικά και τα άλλα της τριλογίας, διαθέτει κινηματογραφικό και θεατρικό υπόβαθρο, με δράση, πλοκή, δραματουργία, ένταση, αγωνία, συμβάντα αληθινά και αληθοφανή. Κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο, από την αρχή ως το τέλος.

Τέλος, ο Μήτσος Κασόλας, μέσα από το έργο του, βρίσκει την ευκαιρία να περάσει, με τα λόγια των πρωταγωνιστών, διαχρονικά μηνύματα και αλήθειες, όπως: «όλα τα χωράει η ζωή, δυνατή όσο και ο θάνατος», «τη ζωή πρέπει να την ζούμε, όσο περισσότερο γίνεται» « το ποτάμι του χρόνου θα κατεβάσει μια μέρα τα πτώματα των εχθρών μας».Εύχομαι Υγεία και Δύναμη στον αγαπητό Μήτσο Κασόλα, για να συνεχίσει να μας προσφέρει νέες δημιουργίες!

* Φιλόλογος, MSc, Διευθυντής Γενικού Λυκείου Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας

agrinionews.gr