Αφορμή γι αυτό το αφιέρωμα υπήρξε η πολύ ωραία σελίδα στο fb: https://www.facebook.com/groups/112413421556 πέρασα και γω απο τα Κρεμαστά

Οι πολλές φώτο που ανεβάζουν τα μέλη της σελίδας και ειδικά ο Πάνος Μπαρμπάκης και ο Θεμιστοκλής Γαλατάς, αλλά και άλλοι, καθώς και τα video δείχνουν το μέγεθος της εγκατάλειψης στον παλιό οικισμό της ΔΕΗ. Η εγκατάλειψη αυτή είχε ως αποτέλεσμα να επηρεαστεί όλη η περιοχή, αφού ερήμωσαν επιχειρήσεις και μαγαζιά ,σταμάτησαν να συντηρούνται οι δρόμοι, ενώ η τοπική συγκοινωνία μειώθηκε δραματικά. Αναζητώντας τα αίτια αυτής της κατάστασης, απευθυνθήκαμε σε 2 παλιούς εργαζόμενους στον σταθμό της ΔΕΗ των Κρεμαστών. Τον Γιάννη Μπουρλή από τα Καραμανέικα και τον επί 30 χρόνια μόνιμο σχεδόν πρόεδρο της τοπικής κοινότητας Χούνης, Βασίλη Στάθη. Και οι δύο αφού μας ανέφεραν ιστορικά στοιχεία του φράγματος στάθηκαν σε λεπτομέρειες της λειτουργίας του. Ειδικότερα ο Βασίλης Στάθης εξαπέλυσε δριμύ κατηγορώ στην διοίκηση Λέρη στον οποίο έριξε όλη την ευθύνη για την διάλυση του οικισμού αφού η ενοποίηση των υδροηλεκτρικών σταθμών μεταφέρθηκε στο Καστράκι που είναι μικρότερος σταθμός, ύστερα από προτροπές συνδικαλιστών, όπως είπε. Παραθέτουμε αυτούσια τα λεγόμενα τους. Το Parakampylia news τους ευχαριστεί θερμά γι αυτή τους την συμβολή.

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΟΥΡΛΗ

Θέλω να προλογίσω με μερικά στοιχεία που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο αλλά νοιώθω την ανάγκη να τα τονίσω για να θυμίσουμε πόσο σημαντικό είναι αυτό το έργο στην περιοχή μας. Να ξεκινήσουμε από την ισχύ του σταθμού η οποία υπολογίζεται στα 437 MV. Οι πρώτες μετρήσεις ξεκίνησαν πολύ νωρίς.
Το 1922 κατά προσέγγιση και συνεχίστηκαν μέχρι την έναρξη των εργασιών αν εξαιρεθεί η περίοδος του πόλεμου. Η περίοδος δεν είναι μεγάλη αν αναλογιστεί κανείς ότι πρέπει να γίνουν πολλές μελέτες, να δεις όλα τα ενδεχόμενα όπως επί παραδείγματι τα πλημμυρικά φαινόμενα τα οποία μπορεί να παρουσιαστούν ανά 20ετία και πρέπει να κοιτάξει κανείς τεχνικά ζητήματα όπως τον υπερχειλιστή, ή τι αποθήκη θα φτιαχτεί κλπ.
Επίσης οι μελέτες έχουν να κάνουν και με την συμπεριφορά του ποταμού, άλλη π.χ έχει ο Άραχθος κι άλλη ο Αχελώος. Οι εργασίες ξεκίνησαν κοντά το 1960 αλλά οι κύριες εργασίες έγιναν το 1960-66. Κατασκευαστική εταιρία ήταν η «Κάιζερ». Όταν ξεκίνησε τις εργασίες είχε έναν αύξοντα αριθμό που έφτανε τους 7000. Στην αιχμή του έργου έφταναν στις 3.000. Η περιοχή τροφοδότησε σε εργατικό δυναμικό και ελαχιστότατα σε τεχνογνωστικό και βέβαια εργάστηκε πολύς ξένος κόσμος .
Είναι το πρώτο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο στη χώρα και δεν θα υπάρξει άλλο μ’ αυτή την αποδοτικότητα, κυρίως λόγω θέσης σε παροχή νερού και σημείου. Είναι δύσκολο να υπάρξει ξανά τέτοιο φράγμα .

Οι ανάγκες και οι λανθασμένες αψυχολόγητες θα έλεγα κινήσεις των διοικούντων είχαν σαν αποτέλεσμα να γίνουν κάποιες λανθασμένες ενέργειες κάποιες φορές για λόγους εντυπωσιασμού προς αποκόμιση πολιτικών οφελών. Κατεβάζανε λοιπόν την στάθμη της λίμνης, άδειασαν το νερό προκειμένου να εμφανίσουν κάποια νούμερα με αποτέλεσμα, έπαιρναν δηλαδή την ενέργεια και την έκαναν χρήμα, αλλά σ’ αυτό η χαμηλή στάθμη όμως λειτουργούσε αντιοικονομικά!
Αφού λιγοστεύει το νερό, κάποιες φορές έπρεπε να γίνει κατανάλωση ακόμα και πετρελαίου προκειμένου να μην πέσει η στάθμη του νερού κάτω από τα επιτρεπόμενα όρια και τα χρονοδιαγράμματα!
Αυτά έγιναν κατά καιρούς και τα ‘χα βάλει ως θέμα, σαν συνδικαλιστής τότε, του συντηρητικού χώρου που εκπροσωπούσα! Συνήθως αυτές οι πολιτικές ξεκινούσαν από τις διοικήσεις η και από τις κυβερνήσεις ακόμα. Η κάλυψη του συγκεκριμένου φράγματος στις ανάγκες της χώρας έχει να κάνει με την εποχή. Όταν πρωτοξεκίνησε η λειτουργία του σταθμού και η κατανάλωση της χώρας ήταν μικρή -το 1966 -η κάλυψη έφτανε στο 17 %.
Όσο περνάνε τα χρόνια τόσο μικραίνει το ποσοστό.
Σήμερα που η συνολική υδραυλική παραγωγή είναι κοντά στο 9% τοπ φράγμα των κρεμαστών καλύπτει λίγο παραπάνω απ’ το 2%. Το έργο όπως είπαμε τελείωσε το 1966. Στις δοκιμές υπήρξε αστοχία δυναμικού σε μια μονάδα. Επιδιορθώθηκε και ξαναβάλανε σε λειτουργία το 1967.
Οι Αμερικάνοι αριθμούσαν στα 80 άτομα και ήταν η ραχοκοκαλιά της εταιρίας, οι επικεφαλής οι τεχνογνώστες. Δεν είχε η Ελλάδα τέτοια άτομα που να ηγηθούν.
Η επιβλέπουσα εταιρία που παρακολουθούσε το έργο ήταν καναδέζικη και ήταν η “Πάσκο”. Στα 3/4 του έργου αρχίζει και μειώνεται το εργατικό δυναμικό και στο τέλος μείνανε συνεργία όπως η “Γεωτεχνικά” μια Γιουγκοσλαβική εταιρία για έργα κυρίως στεγανοποίησης των πρανών, με τούνελ γεωτρήσεις τσιμεντοενέσεις κλπ .
Το κόστος της κατασκευής του έργου είναι κυρίως του ελληνικού δημόσιου το οποίο συμπληρώθηκε μ ένα δάνειο 17.500.0000 δολάριο από την αναπτυξιακή τράπεζα των ΗΠΑ. Αφού λοιπόν τελειώνουν όλα αυτά, μένουν 100 περίπου άτομα, 30 με 40 άτομα ήταν βοηθητικό προσωπικό (φύλακες τραπεζοκόμοι κ.α) και οι υπόλοιποι τεχνικοί εργοδηγοί μηχανικοί κλπ.

Ο οικισμός ήταν προγραμματισμένος και ήταν έτοιμος με την ολοκλήρωση των εργασιών. Για 15 χρόνια ο αριθμός αυτός ήταν σταθερός. Σταδιακά μειωνόταν όμως. Η απόφαση της ενοποίησης των σταθμών Κρεμαστών Καστρακίου -που έμεινε και η διεύθυνση -και Στράτου οδήγησε στην μείωση των εργαζόμενων κοντά στο 2005 και να μείνουν περίπου 15 άτομα. Η ΔΕΗ, με συνεργεία που πηγαινοερχόνταν να κάνουν τις διάφορες δουλειές σ αυτό το διάστημα, κάλυπτε τις ανάγκες του σταθμού.
Στον οικισμό πια δεν έχει λόγο να μένει κάνεις αφού κι αυτοί που έρχονται για τις διάφορες εργασίες μένουν στο Αγρίνιο.
Ο δρόμος προς τα Κρεμαστά είναι έργο της ΔΕΗ. Τώρα άρχισε να γίνεται νέος δρόμος από Βάλτο, αλλά κι αυτός σταμάτησε γιατί πτώχευσαν οι εταιρίες που το ανέλαβαν. Μπορεί η απόσταση να βολεύει κυρίως τους εργαζομένους που κινούνται από Καστράκι και Στράτου, αλλά μέχρι τώρα η μετακίνηση αυτή γίνεται από τον δικό μας δρόμο.
Ο οικισμός κατοικούνταν πλήρως μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 90 και παρείχε πολλά,
λέσχη εργαζόμενων γιατρό κλπ. Λόγω οικονομίας όμως σταδιακά άρχιζαν να γίνονται πολλές περικοπές, όπως ο σινεμάς κλπ.
Επίσημα τώρα έχω να πω ότι δεν έγινε κανένα αίτημα και προσπάθεια αξιοποίησης του οικισμού, και δεν νομίζω να ενδιαφέρει κάποιον επενδυτή.
οι οικισμός είναι περιουσία της ΔΕΗ και αναξιοποίητος, δεν μπορεί κάτι να γίνει.

Μια τέτοια προσπάθεια για κατασκήνωση έγινε στην Φραγκίστα στην Αγία Σωτήρα, άλλα έκλεισε άδοξα.
Τον έφτιαξε η ΔΕΗ έπειτα από κοινό αίτημα των κατοίκων και εργαζομένων,
έγινε όμως κακή διαχείριση και κει.
(Απομαγνητοφωνημένη αφήγηση Γιάννη Μπουρλή)

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΒΑΣΙΛΗ ΣΤΑΘΗ
Πριν πω το οτιδήποτε θέλω να τονίσω ότι είμαι από τους παλαιότερους εργαζομένους στο σταθμό. Η δράση μου εκεί έχει να κάνει και με την ιδιότητά μου ως πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Χούνης, στην οποία ανήκουν και τα Κρεμαστά. Θα παραθέσω και ΄’γω με την σειρά μου ιστορικά στοιχεία γιατί όπως είπε και ο Γιάννης το φράγμα είναι όχι μόνο το πιο σημαντικό έργο της περιοχής αλλά όλης της Ελλάδας. Ο υδροηλεκτρικός σταθμός Κρεμαστών άρχισε να μελετάται από το 1908 πριν την εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Το 1917 η γερμανική εταιρία Μπάγιερ ασχολήθηκε με το υδροδυναμικό του ποταμού.
Το 1921 η ίδια εταιρία ασχολήθηκε με την παράγωγη ηλεκτρικής ενέργειας με επικεφαλής τον μηχανικό Δουνς.
Το 1929 ένας άλλος μηχανικός που ασχολούνταν με τον έργο πέθανε από κακουχία στην Κόκκινη Λογγά της κοινότητας Αγίου Βασιλείου.
Το 1938 άρχισαν οι μετρήσεις για την παροχή των νερών του ποταμού που φαίνονται στο επίσημα προσπέκτους (το έχω στα χέρια μου).
Το 1946 το υπουργείο ανοικοδομήσεως, σημερινό δημοσίων έργων, ασχολήθηκε με την οριστική μελέτη εκτέλεσης του έργου.
Το 1946 λόγω εμφυλίου ανεβλήθη Τα μηχανήματα βρίσκονται εκεί από το 1948.
Το 1959 ιδρύθηκε η σημερινή ΔΕΗ όταν ήταν πρωθυπουργός ο Νικόλαος Πλαστήρας και υπουργός ο Γέρος της Δημοκρατίας, Γεώργιος Παπανδρέου.
Το 1955 με τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή έγινε διεθνής διαγωνισμός για την μελέτη και εκτέλεση του έργου το οποίο ανέλαβε η εταιρία «Εμπασκο».
Το 1958 άρχισε η διάνοιξη στην υπάρχουσα εθνική οδό Αγρινίου -Καρπενησίου χωματόδρομου ακόμα από την διασταύρωση προς τα Κρεμαστά μέχρι το σημερινό εργοστάσιο. Το 1961 άρχισε η σήραγγα εκτροπής του Αχελώου.
Στις 15 Ιουλίου 1965 οχυρώθηκε το φράγμα και άρχισε να γεμίζει η τεχνητή λίμνη.
Το Γενάρη του 1966 άρχισε η πρώτη από τις 4 μονάδες άρχισε να δίνει στο εθνικό δίκτυο ρεύμα στη χώρα.
Στο εθνικό δίκτυο το 1967 άρχισαν να δίνουν όλες οι μονάδες.
Η λίμνη καλύπτει 84.000 στρέμματα και είναι 110 φορές μεγαλύτερη από Μαραθώνα.

Έχουν ξεσπιτωθεί 3.500 κάτοικοι και έχουν εξαφανιστεί κάτω από το νερό της λίμνης πολλά χωριά της περιοχής μας όπως ο Άγιος Βασίλειος, Σίδερα, Επισκοπή, Μαυριάς, Τριπόταμος, Τατάρνα. Οι κάτοικοι αποζημιώθηκαν γι’ αυτό και πήρανε οικόπεδα στο Αγρίνιο. Αναφέρω τα Αγιοβασιλιώτικα κάτω από τον Άγιο Δημήτριο και τα Κλεπαϊτικα πάνω από το νοσοκομείο.
Η ισχύς ανέρχεται σε 437 MV την ώρα υπό πλήρη στάθμη.
Το φράγμα έχει ύψος 163 μέτρα από την κοίτη, το μήκος είναι 453, η στέψη εκεί που πατάμε στο δρόμο είναι 10 μ και η βάση είναι 670 μ.
Ο όγκος του φράγματος είναι 70. 000 000 μέτρα και είναι το μεγαλύτερο υδροηλεκτρικό φράγμα στην Ευρώπη ενώ σαν εργοστάσιο πρώτο στα Βαλκάνια στα υδροηλεκτρικά.
Αν υπάρξει σαμποτάζ θα πνιγεί 200.0000 κόσμος.
Λένε ότι το Ωστικό κύμα θα φτάσει μέχρι τα Ψηλά Αλώνια στην Πάτρα, όταν η λίμνη βρεθεί
στο υψηλότερο σημείο της στάθμης. Για φυσικό σεισμό έχει γίνει χωματένιο το φράγμα και έχει σεισμική προστασία που αντέχει μέχρι 8 Ρίχτερ.
Το 2004 έγινε αυξημένη περιφρούρηση με περισσότερο φωτισμό και ενισχύθηκε με σεκιούριτι από στην διοίκηση του σταθμού ενώ μέχρι και στρατός και τμήματα της αεροπορίας περιπολούσαν .
Η αστυνομική δύναμη ήταν και αυτή αυξημένη από το Α.Τ Αγίου Βλασίου.
Με την κατασκευή του έργου έπρεπε η ΔΕΗ να φροντίσει για την διαμονή του προσωπικού.
Οι Αμερικανοί είχαν δικό τους οικισμό με όλες τις απαραίτητες παροχές. Έχουν κατασκευαστεί εντωμεταξύ σπίτια πέτρινα, λιθόκτιστα, μοντέρνα για την εποχή, που λειτουργούσαν μέχρι τον 1998 με εκκλησία ιατρείο κλπ. Να πούμε όμως ότι οι νεοπροσληφθέντες υπάλληλοι δεν θέλανε να διαμείνουν στον οικισμό
με αποτέλεσμα να ερημώσει ο οικισμός.
Αρχικά υπήρχε πολύ προσωπικό γιατί λειτουργούσε το πορθμείο από το 1966 μέχρι το 1973. Ο σταθμός των τω Σιδήρων μεταφέρθηκε στο Ορφανό σε οίκημα στης ΔΕΗ και μετονομάστηκε σε Α.Τ Ορφανού. Οι αιτίες είναι πολλές της εγκατάλειψης καθώς στον εν λόγω οικισμό κατοικούσαν κόσμος από Κρήτη, Ήπειρο και Αθήνα. Όμως η αιτία του κακού για την ερήμωση του σταθμού ήταν άλλη.

Όταν ο τότε διοικητής του σταθμού ο κ. Γεώργιος Λέρης και αργότερα διευθυντής των υδροηλεκτρικών σταθμών όλης της χώρας έκανε την ενοποίηση με τους σταθμούς Καστρακίου και Στράτου είχε ως αποτέλεσμά να καταργηθούν αρκετές υπηρεσίες του οικισμού όπως το σχολείο το νηπιαγωγείο και να μην θέλουν οι εργαζόμενοι να μείνουν εκεί.
Αυτό άρχισε από 1985 αλλά η ζημιά έγινε όταν διετέλεσε γενικός διευθυντής όλων των σταθμών και έγινε έδρα το Καστρακι για οικονομικούς λόγους όπως είχε πει τότε…

Ο ΟΙΚΙΣΜΟΣ

Αλλά ποιοι οικονομικοί λόγοι;
Να αναφέρω ότι οι υπάλληλοι έπαιρναν εκτός έδρας για να πάνε στην υπηρεσία τους στα Κρεμαστά.
Αυτά βέβαια κόπηκαν τώρα με την κρίση αλλά τότε το κόστος ήταν μεγάλο. Υπήρξε ρήξη γι αυτό το θυμάμαι. Η μείωση του κόστους υφίστατο τότε γιατί εκτός ωραρίου καλυπτόταν υπερωριακά. Υπολογίζω ότι καλυπτόταν 60 χλμ καθημερινά. Το ερώτημα που μένει αναπάντητο μέχρι σήμερα είναι γιατί
την διοίκηση των ενοποιημένων σταθμών την ανέλαβε ένα μικρότερο εργοστάσιο όπως
αυτό του Καστρακίου, ενώ σε άλλες χώρες που έγινε τέτοιο εγχείρημα την διοίκηση αναλάμβανε το μεγαλύτερο; Το μεγαλύτερο έγινε το μικρότερο σε μας! Ήταν μια λογική που επέβαλαν τα συνδικάτα της εποχής.
Για του λόγου το αληθές να αναφέρω ενδεικτικά τα δρομολόγια των υπαλλήλων:
Το πρώτο δρομολόγιο ξεκινάει στις 5.30 π.μ και μετά περνάνε και τ’ άλλα αυτοκίνητα των υπολοίπων ειδικοτήτων ξεχωριστά. Μιλάμε για 600 χλμ καθημερινά.
Τα ‘χα καταγράψει τότε! από το 1966 έως το 1978 η ΔΕΗ είχε μισθωμένο τουριστικό λεωφορείο να μεταφέρει τον προσωπικό 3 φορές την
ήμερα με επιστροφή. Το 1973 σταμάτησε το ενδιαφέρον τουριστικών γραφείων.
Από το 1978-83 η ΔΕΗ έβαλε τουριστικά λεωφορεία. Το 1978 όμως διαμαρτυρήθηκε το ΚΤΕΛ και έτσι ανέλαβε αυτό τα δρομολόγια 3 φορές την Ημέρα μέχρι το 2004.
Εκτός ΔΕΗ όλοι πλήρωναν εισιτήριο. Από το 1995 τα συνδικάτα άρχισαν να διαμαρτύρονται. Κόβουν τα δρομολόγια. Θυμάμαι ήρθα σε μεγάλη ρήξη γι αυτό, τόσο ως εργαζόμενος όσο και ως πρόεδρος της κοινότητας Χούνης τότε γιατί τα δρομολόγια ήταν προς όφελος όλων των κατοίκων της περιοχής!
Το 2004 κόβουν τα δρομολόγια, ήταν λίγοι υπάλληλοι βέβαια αλλά προηγήθηκε το..νομοσχέδιο Λέρη.
Η ΔΕΗ επιδοτούσε με 1.000.000 δρχ και 200.000 ευρώ μέχρι το 2004.
Ο Βερελής το ξεκίνησε ξανά, αλλά αργότερα ξανασταμάτησε. Δεν ξέρω αν μπορεί πια να αλλάξουν τα δεδομένα, είναι θέμα διοίκησης να αντιστραφούν οι όροι και να γίνει ξανά διοικητικό κέντρο τα Κρεμαστά. Δεν υπάρχει θέμα κόστους, ήδη τα πολλά χλμ που διανύονται για εργασίες από υπαλλήλους που διαμένουν αλλού, βεβαιώνουν ότι δεν είναι πια εκεί το θέμα.
Επιπλέον ο οικισμός είναι έτοιμος, ίσως τώρα να χρειάζεται κάποιες βελτιώσεις ,αλλά να τονίσουμε όμως ότι η ΔΕΗ είχε πάντα την τάση ] το προσωπικό να είναι κοντά στο έργο της.
Μια φορά θυμάμαι όταν έπιασε φωτιά στο σταθμό έτρεξε κόσμος άσχετος με το σταθμό να την σβήσει.. Κι ευτυχώς που ήταν τότε κόσμος εκεί, γιατί αλλιώς θα ‘ταν δύσκολα τα πράγματα..

Ο οικισμός είναι περιουσιακό στοιχείο της ΔΕΗ δεν χορηγείται..
Το σπίτι σου το χωράφι σου δεν το δίνεις σε κανένα… Έτσι μου χε πει κάποιος διευθυντής όταν τον ρώτησα σαν πρόεδρος της κοινότητας Χούνης τι μπορούμε να κάνουμε..
Άσε τα λόγια των πολιτικών, είχαμε κάνει πολλές προτάσεις
ειδικά στον Λέρη … Να κάνει μια κίνηση να φέρει συνταξιούχους για λουτρά..
Μετά είπαμε γιατί δεν έγιναν οι κατασκηνώσεις στα Κρεμαστά και όχι στην Φραγκίστα..
Τίποτα δεν έγινε.

.

Δεν ξέρω τι μίσος ήταν αυτό, κανένας δεν έλεγε αυτά, ειδικά στο να μεταφερθεί η έδρα. Ήταν η καταστροφή του οικισμού αυτό και επηρέασε όλη την περιοχή!
Και τον θεωρούσαμε δημοκρατικό και δικό μας Ευρυτανία. Ο σημερινός δρόμος είναι σε σχετικά καλή κατάσταση ο τάπητας είναι αλλά στενός, ανοίχθηκε το 1956 μην ξεχνάμε. Με ενέργειες δικές μου καθαρίστηκε με μηχανήματα του δήμου Αγρινίου ο δρόμος από τα κλαδιά που τον έκλειναν με αποτέλεσμα ο οδηγός να έχει πολύ χαμηλή ορατότητα, .
Μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν ακόμα δρομολόγια του ΚΤΕΛ. Η ΔΕΗ ανοίγει τα χαντάκια στο πλάι του δρόμου που κι αυτά θέλουν την συντήρηση τους.
Η ΔΕΗ προτιμάει να σαπίζουν τα οικήματα εκεί παρά να τα δώσει σε κάποιον ιδιώτη ή σε όποιον άλλον ενδιαφερθεί λόγω κυρίως της γραφειοκρατίας.
Δεν θέλει να τα δώσει. Ωστόσο δεν έγινε καμιά ενέργεια από ιδιώτη. Δήμαρχοι του πρώην δήμου Παρακαμπυλίων έκαναν κάποιες κουβέντες αλλά δεν είχαν βάση.
Να πω ακόμα για την αξιοποίηση που θα μπορούσε να χει ο οικισμός λόγω των λουτρών που διαθέτει η περιοχή. Καλά για τα ιαματικά στην περιοχή του Βάλτου ούτε λόγος!
Τα λουτρά εκεί από 36 βαθμούς Κελσίου πριν γίνει τα έργο πήγαν 32.5, ενώ τα δικά μας που ναι από την πλευρά του φράγματος επήγαν κοντά στους 29 βαθμούς λίγο παρακάτω κι αυτά απ’ ό, τι ήταν.
Όμως η ΔΕΗ κοντά στο φράγμα δεν δέχεται καμιά παρέμβαση.
Η απομάκρυνση του Α.Τ Αγίου Βλασίου είναι πλήγμα για την περιοχή και επηρεάζει στο μέτρο του δυνατού και την ασφάλεια του φράγματος. Το θέσαμε επίσημα το ζήτημα αυτό τόσο στον κ. Τόσκα όσο και στο δήμαρχο με γραπτό αίτημα. Φωνάζουμε:
Ενισχύστε το αστυνομικό τμήμα στην δύναμη που ήταν πριν και ειδικά τώρα που η τρομοκρατία τώρα είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο.
(Απομαγνητοφωνημένη αφήγηση Βασίλη Στάθη)

http://parakampylianews.blogspot.gr/2015/12/blog-post_24.html