Ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) του ΟΗΕ ανακήρυξε την 10η Φεβρουαρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Οσπρίων (World Pulses Day), με στόχο την ευαισθητοποίηση του παγκόσμιου κοινού σχετικά με τα διατροφικά οφέλη των οσπρίων στο πλαίσιο της βιώσιμης ανάπτυξης και της επισιτιστικής ασφάλειας.
Κυριότερα όσπρια είναι η φακή, τα φασόλια, τα κουκιά, τα μπιζέλια, ο αρακάς, τα ρεβίθια, η σόγια, το λαθούρι, τα λούπινα και η αραχίδα (αράπικο φιστίκι). Αποτελούν σημαντική πηγή πρωτεϊνών και άλλων θρεπτικών συστατικών, τα οποία μπορούν να συμπληρώσουν το κρέας και τα γαλακτοκομικά προϊόντα.
Επιπλέον, λόγω των ιδιοτήτων αζώτου που παράγουν τα όσπρια, η καλλιέργειά τους μειώνει την εξάρτηση από τα συνθετικά λιπάσματα και παράλληλα βελτιώνει τη γονιμότητα του εδάφους.
Αναγνωρίζοντας τη σπουδαιότητά τους, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών κήρυξε το 2016 ως το Διεθνές Έτος των Οσπρίων και, από το 2019 η 10η Φεβρουαρίου, ορίστηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Οσπρίων.
Τα τελευταία στοιχεία της Eurostat δείχνουν ότι η συνολική παραγωγή των οσπρίων στην ΕΕ ήταν 4.110 χιλιάδες τόνοι το 2018. Η συνολική έκταση που αφιερώθηκε στην καλλιέργεια οσπρίων στην ΕΕ ήταν 2.170 χιλιάδες εκτάρια - 10% μικρότερο από το νησί της Σαρδηνίας.
.jpg)
Τα κράτη μέλη της ΕΕ με τη μεγαλύτερη παραγωγή το 2018 ήταν η Γαλλία (840 χιλιάδες τόνοι), η Ισπανία (690 χιλιάδες τόνοι), η Πολωνία (460 χιλιάδες τόνοι), η Γερμανία (400 χιλιάδες τόνοι) και η Λιθουανία (380 χιλιάδες τόνοι). Αυτές οι πέντε χώρες αντιπροσώπευαν το 67% της συνολικής παραγωγής της ΕΕ το 2018.
Τα όσπρια είναι πλούσια σε αζωτούχες ενώσεις, υδατάνθρακες, βιταμίνες Β, ενώ πολλά από αυτά περιέχουν και λιποειδή. Αποτελούν κατά συνέπεια τροφή μεγάλης θρεπτικής αξίας.
Η πρόσληψη οσπρίων συμβάλλει στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας και την πρόληψη και αντιμετώπιση χρόνιων ασθενειών, όπως ο διαβήτης, η στεφανιαία νόσος και ο καρκίνος.
Επίσης, αποτελούν σημαντική πηγή φυτικής πρωτεΐνης για τα ζώα.
Τα όσπρια είναι μία από τις παλαιότερες τροφές του ανθρώπου. Ευρήματα οσπρίων έχουν ανακαλυφθεί στη Μεσόγειο και τη Μεσοποταμία από αρχαιολόγους και ανάγονται στο 5000 π.Χ.
