Ένα σχόλιο για τον σημερινό αγώνα Παναιτωλικός- Ατρόμητος
Τελείωσε και φέτος με… συνοπτικές διαδικασίες τις… υποχρεώσεις του για το θεσμό του κυπέλλου ο Παναιτωλικός που τα τελευταία χρόνια έχει βαλθεί να κάνει μάγκες όλες τις ομάδες της Β’ Εθνικής! Πέρυσι ήταν τα Χανιά και ο Ολ. Βόλου, πρόπερσι ο Παναιγιάλειος και φέτος ο Εργοτέλης που… ασέλγησαν στο πτώμα της ομάδας που εμφανίζεται κάθε χρόνο τέτοια εποχή όταν είναι να παίξει για το κύπελλο και λέγεται… Παναιτωλικός! Εν πάση περιπτώσει, έχει καταντήσει κωμωδία και εκνευριστικό αυτό που γίνεται κάθε χρόνο με τον Παναιτωλικό και το κύπελλο, που κάνει τα πάντα, ότι περνάει από το χέρι του για να αποκλειστεί και πάντα καταφέρνει το… σκοπό του!
Δε θέλω να επεκταθώ περισσότερο μιας και – όπως τα έχουμε καταφέρει φέτος- το σημερινό μάτς για το πρωτάθλημα με τον Ατρόμητο πραγματικά… καίει με τους Περιστεριώτες (όπως επίσης τα έχουν… καταφέρει και αυτοί φέτος!) να καίγονται περισσότερο αν θέλετε για βαθμούς μιας και έτσι όπως είναι η βαθμολογία τώρα, πάνε φουλ για υποβιβασμό!
Φυσικά και ποτέ δεν πιστεύω ότι ο Ατρόμητος θα πέσει. Άλλο αυτό. Θέλει όμως το ματς. Και το θέλει πολύ για να ξεκολλήσει από το βαθμολογικό τέλμα που βρίσκεται. Στο ίδιο… τέλμα, λίγο παραπάνω είμαστε κι εμείς. Κι αν η βελτίωση που είδαμε (αλλά και τα δύο συνεχόμενα θετικά αποτελέσματα με Γιάννινα και ΠΑΟΚ) τις τελευταίες αγωνιστικές μας έκανε να αναθαρρήσουμε, η εμφάνιση με την ΑΕΚ (αποκαρδιωτική) αλλά και το- να μην ξεχνιόμαστε- στραπάτσο με τον Εργοτέλη μας πήγαν πίσω. Ειδικά με τους κρητικούς (θα σκάσω αν δεν το πω!) ο Παναιτωλικός θύμισε ομάδα… Πόντες! Αυτό!
Επανέρχομαι στο σημερινό παιχνίδι και θυμάμαι το περσινό αντίστοιχο αγώνα στο Αγρίνιο όπου το ματς ήταν ντέρμπι Ευρώπης. «Αρματωμένος» ήρθε ο Σπανός και παρά λίγο να το πάρει το διπλό σε ένα ματς που ήταν για πολλά με λίγα υπέρ υμών. Μπαλάρα παίξαμε, χειρουργείο μας πέρασαν, γκολ καθαρό δε μας μέτρησαν…. Τα θυμάστε.
Αν λοιπόν το περσινό ματς ήταν μια φορά κρίσιμο, θαρρώ πως το φετινό είναι δέκα φορές πιο κρίσιμο. Δεν τον παίρνει τον Ατρόμητο για άλλη ήττα. Έχει ήδη καταντήσει ο… Τζανετάκος της κατηγορίας, πόσο πιο πολύ… φάπα να φάει; Δεν είναι και κακή ομάδα εδώ που τα λέμε. Καλό ρόστερ έχει, ποιοτικές μονάδες. Το γιατί δεν περπατάει είναι δικό τους θέμα. Όπως δικό μας θέμα είναι φυσικά να κοιτάξουμε το… τομάρι μας. Τη δική μας ομάδα και το πώς θα γίνει να το πάρουμε το συγκεκριμένο παιχνίδι. Να μην κολλήσει πάλι στο «Χ» όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Το θέλουμε το ματς. Ακολουθεί Ολυμπιακός, ο πάντα επικίνδυνος Ηρακλής στο Αγρίνιο και καπάκι Παναθηναϊκός! Φωτιά στα μπατζάκια μας δηλαδή!
Με εμφανίσεις πάντως τύπου ΑΕΚ ή Εργοτέλη δεν έχουμε τύχη. Ακόμη κι ο κακός φετινός Ατρόμητος θα μας κερδίσει. Με εμφανίσεις τύπου Πας Γιάννινα και ΠΑΟΚ όπου η ομάδα έβγαλε πάθος και θέληση, ναι. Μπορούμε. Κι άσε μετά τον Ατρόμητο να ψάχνει αλλού για βαθμούς.
Η «υποψία» μου είναι ότι κάτι τέτοια ματς που καίγονται και οι δύο στο τέλος καταλήγουν (ξανά…) στο «Χ». Αυτό όμως έχει να κάνει με το δικό μου μυαλό το οποίο δεν πέφτει και πάντα μέσα. Εκείνο που θέλω, θέλουμε όλοι μας να δούμε σήμερα έναν Παναιτωλικό να μασάει σίδερα. Να δαγκώνει. Να παίζει σα να μην υπάρχει αύριο. Έτσι ακριβώς. Κι αν ο Σπανός έρθει ξανά «αρματωμένος» με κάνα κοράκι (δε θα μου κάνει καμία εντύπωση), οκέι. «Χαλάλι» του! Εμείς αυτό που θέλουμε να δούμε από την ομάδα μας είναι πάθος και τσαμπουκάς στο τερέν!
Perry
πηγή: http://agrinionews.gr
