Η συγγραφέας Ιουλία Ιωάννου έχει αποφασίσει ότι η συγγραφή είναι η μοίρα της ή τουλάχιστον, όπως ομολογεί σε συνέντευξή της, «την κάνει να ταξιδέψει σε περισσότερες ζωές». Με καταγωγή από το Αγρίνιο αλλά με κοσμοπολίτικη διάθεση και ανοιχτό πνεύμα, έχει ήδη γράψει τέσσερα βιβλία: το πρώτο εκδόθηκε το 2015 με τον τίτλο «Έτσι ξαφνικά έγιναν όλα». Ακολούθησαν το 2016 οι «Απώλειες» και το 2017 τα «Ασημένια μάτια». Τα «Μετέωρα μυστικά» είναι το τέταρτο βιβλίο της και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανίδα. Από το 2009 είναι διαχειρίστρια της ιστοσελίδας www.vivlio-life.gr, όπου δημοσιεύονται βιβλιοκριτικές, συνεντεύξεις, δελτία Τύπου για ενημέρωση επερχόμενων εκδηλώσεων και παρουσίαση νέων εκδόσεων από τους εκδοτικούς οίκους της χώρας. Διατηρεί επίσης τη ραδιοφωνική εκπομπή με τίτλο «Ξεφυλλίζοντας στον αέρα», όπου φιλοξενεί συγγραφείς και συνομιλεί μαζί τους για τα βιβλία τους.

Η ίδια η ζωή μάς διδάσκει ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και πολλές φορές έχουμε γίνει μάρτυρες μυστικών που βγήκαν στο φως και τα οποία κουβαλούσαν στην πλάτη τους χρόνια ολόκληρα, καθορίζοντας τη ζωή των εμπλεκόμενων. Είτε σε προσωπικό είτε σε γενικότερο επίπεδο, πιστεύω ότι αν δεν γνωρίζουμε το παρελθόν μας, αν δεν είμαστε γνώστες καταστάσεων, που ενδεχομένως θα μπορούσαμε να τις διαχειριστούμε, δεν μπορούμε να βαδίζουμε με σιγουριά στο παρόν και να σχεδιάζουμε το μετά. Γιατί η αλήθεια πάντα βρίσκει τον τρόπο να εμφανιστεί και η αποκάλυψή της να φέρει τα πάνω κάτω στην ζωή των ανθρώπων.

Ενδεχομένως και να μπορεί, αν η συναισθηματική του αξία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο για όποιον το κατέχει. Από την άλλη, δεν είναι μόνο ένα αντικείμενο με υλική υπόσταση, αλλά όλες οι ιστορίες που διαδραματίστηκαν γύρω από αυτό, ο χρόνος που αφήνει πίσω του μαζί με τους ανθρώπους που το επιθυμούσαν, το κράτησαν στα χέρια τους, το έβαλαν σκοπό ζωής να το αποκτήσουν. Δηλαδή κάτι σαν το ιερό δισκοπότηρο που θα έφερνε πλούτη, ευημερία και αθανασία σε όποιον κατάφερνε να το αποκτήσει.

Η καρδιά δεν γνωρίζει από πρέπει και δεν πρέπει, από ταξικές διαφορές, από πλούτη και φτώχεια, από δόλο και συμφέρον. Οταν δυο καρδιές χτυπούν στον ίδιο ρυθμό, όταν ο χρόνος παύει να έχει παρόν και παρελθόν σαν σμίγουν δυο χείλη, όταν το πάθος υπερισχύει του φόβου, τότε οι άνθρωποι είναι αδύνατον να αντισταθούν, η πραγματικότητα δεν τους ενδιαφέρει.

-Πόσο συμφωνείτε με αυτό τον μεστό ορισμό περί έρωτος που βρίσκουμε στο βιβλίο;

Η αλήθεια είναι ότι τέτοιους δυνατούς, απόλυτους έρωτες μόνο σε μυθιστορήματα και ταινίες έχουμε συναντήσει. Στη σημερινή εποχή έχουν γίνει όλα τόσο πεζά που για να αισθανθούν δύο ερωτευμένοι τόσο έντονα συναισθήματα, τόσο ολοκληρωτικό δόσιμο ώστε να μην τους ενδιαφέρει τίποτε και κανένας, δεν πιστεύω ότι βρίσκουμε. Παλιότερα ήταν πιο ρομαντικά τα πάντα. Ακριβώς όμως επειδή αυτός ο ρομαντισμός έχει χαθεί, μου αρέσει να δημιουργώ ένα απόλυτο ερωτικό σκηνικό στα βιβλία μου, να αναλύω έρωτες όπως εγώ τους φαντάζομαι ότι θα έπρεπε να ζουν οι άνθρωποι.

-Η αφήγησή σας δεν είναι μόνο γραμμική αλλά έχει φλας μπακ ενώ συνδυάζει άλλες μορφές αφήγησης όπως επιστολογραφία. Σας ενδιαφέρει, αλήθεια, ο πειραματισμός στη γραφή;

Με ενδιαφέρει να πειραματίζομαι έτσι ώστε να δημιουργώ διαφορετικά μοτίβα κάθε φορά, να μην επαναλαμβάνομαι και να υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για τον αναγνώστη. Είναι πολύ σημαντικό για μένα, πρωτίστως ως αναγνώστρια, να βρίσκω στις ιστορίες που διαβάζω το κάτι διαφορετικό κι έτσι δοκιμάζω τον εαυτό μου συνεχώς σε τρόπους που θεωρώ ότι μπορώ να καταφέρω να εκφράσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την αφήγησή μου.

-Επειδή είστε ήδη έμπειρη συγγραφέας, κατά πόσο θα προτάσσατε αυτή την ιδιότητα ως πρωτεύουσα στη ζωή σας; Πόσο σκληρές είναι οι θυσίες που καλείστε να κάνετε;

Τα τελευταία έξι χρόνια, από τη στιγμή δηλαδή που ξεκίνησα να γράφω τα βιβλία μου, η ζωή μου έχει αλλάξει ολοκληρωτικά! Τα χρόνια περνούσαν και δεν είχα τη δυνατότητα -θες γιατί οι επαγγελματικές υποχρεώσεις και η ανατροφή των παιδιών με κράτησαν μακριά απ’ ό,τι πραγματικά λαχταρούσα να ασχοληθώ-, κατάφερα εντούτοις να κάνω αυτό που πάντα ονειρευόμουν. Τα τέσσερα βιβλία μου που ήδη κυκλοφορούν (και το πέμπτο που βρίσκεται σε διαδικασία διόρθωσης) μου έχουν δώσει τη δυνατότητα να ζήσω τόσες διαφορετικές ζωές, να ταξιδέψω, να γευτώ εμπειρίες που στην πραγματική ζωή είναι αδύνατον να συμβεί. Δεν θα έλεγα πως χρειάστηκε να κάνω θυσίες, ήταν ηθελημένη η απομόνωσή μου ώστε απερίσπαστα να μελετήσω, να ερευνήσω και να αφήσω τη φαντασία μου να κάνει τα υπόλοιπα. Αισθάνομαι ευλογημένη και μόνο που ζω όλα αυτά. Τα βιβλία είναι για μένα το οξυγόνο μου και το έχουν ήδη αντιληφθεί οι δικοί μου άνθρωποι, οπότε πλέον δεν τους ενοχλεί που μονίμως θα διαβάζω ή θα χάνομαι στους δικούς μου φανταστικούς κόσμους. Πιστεύω ότι έπρεπε να έρθει το πλήρωμα του χρόνου ώστε να κάνω πραγματικότητα ό,τι πάντα επιθυμούσα – και μόνο ένα μεγάλο ευχαριστώ μπορώ να πω!