Το άστρο του Σείριου, μαζί με το πλανήτη της Αφροδίτης και τον Δία, αποτελούν τα πιο φωτεινά σώματα στο νυκτερινό θόλο. Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία, ο Σείριος αποτέλεσε το πιστό σκυλί του κυνηγού Ωρίωνα.
Ο μύθος φέρει τον θεό του ήλιου Απόλλωνα να ζηλεύει τον Ωρίωνα, εξ αιτίας της αγάπης του για τη θεά Άρτεμη. Για να εξουδετερώσει τον φημισμένο κυνηγό, ο Απόλλωνας μηχανεύτηκε αγώνες τοξοβολίας στους οποίους η θεά συμμετείχε και σκότωσε άθελά της τον Ωρίωνα. Από τότε τον τοποθέτησε σε τέτοιο σημείο στον νυχτερινό ουρανό, ώστε να διακρίνεται και από τα δύο ημισφαίρια.
Στη συνέχεια, μάλιστα αποφάσισε να μην τον αφήσει μόνο. Τοποθέτησε σχεδόν δίπλα του τον πιστό του σκύλο Σείριο…
Is a God to live in a dog?
Αleister Crowley, Liber Al Vel Legis (Το βιβλίο του Νόμου)
Το άστρο του Σείριου κατείχε ιδιαίτερο ρόλο στο πολιτισμό των Αιγυπτίων. Θεωρούταν ως το σημαντικότερο άστρο στο νυκτερινό ουρανό και αδιαμφισβήτητα αποτέλεσε μια σημαντική πτυχή στο θρησκευτικό τους σύστημα. Αποκαλούταν ως Sothis και σχετιζόταν με την Θεότητα Ισιδα. Η Ισιδα αντιπροσωπεύει τη θηλυκή πλευρά στη θεϊκή τριαδικότητα, την οποία συμπληρώνουν ο Οσιρις και ο γιος τους Ωρος. Τέτοια ήταν η σημασία που κατείχε για τους Αιγύπτιους ο Σείριος, που σχεδόν κάθε θεότητά τους, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, είχε κάποια σύνδεση με το άστρο.
Οι Αιγύπτιοι συγχρόνισαν το ημερολόγιό τους με την άνοδο του Σείριου στο νυκτερινό ουρανό, η οποία πραγματοποιούταν ακριβώς πριν το ετήσιο πλημμύρισμα του Νείλου τις καλοκαιρινές ημέρες . Η περίοδος των ημερών του σκύλου (το προσωνύμιο που δόθηκε στον αστερισμό του Σείριου) ξεκινούσε στις 23 Ιουνίου και τελείωνε στις 23 Αυγούστου. Επρόκειτο δηλαδή για τις πιο ζεστές ημέρες του χρόνου.
Σε αρμονία με τις φυσικές διεργασίες
Το άστρο του Σείριου ή Σώθις εξαφανιζόταν από τον νυκτερινό ουρανό για 70 ημέρες. Οι Αιγύπτιοι πίστευαν πως βρισκόταν στο Ντουάτ, τον κάτω κόσμο. Η επάνοδός του στον ουρανό, λίγο πριν την «ηλιακή ανατολή», αποτελούσε γεγονός υψίστης σημασίας για τους Αιγυπτίους, σε σημείο που κατασκεύαζαν τους ναούς τους με τους κύριους χώρους τους προσανατολισμένους ακριβώς σε εκείνο το σημείο του ορίζοντα που θα ανέτελλε ο αστέρας το συγκεκριμένο πρωινό.
Το φως του Σείριου θα έφθανε μέσω του διαδρόμου (λόγω της ακριβούς ευθυγράμμισης) στο βωμό του εσωτερικού ιερού, όπως η ακτίνα ενός ειδικού φακού. Αυτή η εστιασμένη ακτίνα ενός μόνο αστέρα θα έφθανε στο βωμό γιατί η ευθυγράμμιση ήταν εξαιρετικά ακριβής και ο ναός ήταν βυθισμένος στο απόλυτο σκοτάδι. Σε έναν τεράστιο κατασκότεινο ναό, το φως ενός αστέρα που θα έπεφτε στο βωμό θα έκανε μάλλον μεγάλη εντύπωση στους παρόντες. Ενας τέτοιος ναός, αφιερωμένος στο Σείριο ήταν ο ναός της Ισιδας στα Ντάνταρα
Μια επιγραφή σε ιερογλυφικά αναφέρει: «Λάμπει στον ναό της την Πρώτη Ημέρα του Νέου Χρόνου και ενώνει το φως της με εκείνο του πατέρα της Ρα, στον ορίζοντα». Αυτές οι 70 μέρες που παρέμενε η Σωθις στο κάτω κόσμο αποτελούσαν ιερή παράδοση και συντέλεσαν πρότυπο στη διαδικασία ταρίχευσης των νεκρών οι οποία διαρκούσε ακριβώς 70 ημέρες.
Οι αινιγματικοί Ντόγκον
Ας φύγουμε από τους Αιγύπτιους και ας μελετήσουμε τώρα μία αινιγματική αφρικανική φυλή. Μια ομάδα Γάλλων ανθρωπολόγων, κατά τη δεκαετία του 1950, ήρθε να ταράξει τα νερά με τα αποτελέσματα της έρευνάς της. Επικεφαλής της ήταν ο Marcel Griaule και η Germaine Dieterlen, που βρίσκονταν στο Μάλι, ερευνώντας τον τρόπο ζωής και τις παραδόσεις της φυλής Ντόγκον. Οι Ντόγκον αριθμούν γύρω στα 100.000 μέλη και κατοικούν στις σπηλιές των βουνών Χομπορί. Λέγεται πως κατέφυγαν εκεί προκειμένου να αποφύγουν τον εξισλαμισμό που υπέστησαν άλλες φυλές στα τέλη του 17ου αιώνα.
Επειτα από τέσσερα χρόνια συμβίωσης μαζί με τους Ντόγκον και αφού οι ανθρωπολόγοι απέκτησαν τη πλήρη εμπιστοσύνη τους, το συμβούλιο της φυλής αποφάσισε να τους κάνει γνωστή τη μυστική παράδοσή τους. Αυτή η μυστική παράδοση, που διατηρήθηκε για χιλιάδες χρόνια, περιστρέφεται γύρω από αμφίβια όντα που τους επισκέφθηκαν κατά το απώτατο παρελθόν από τον αστερισμό του Σείριου.
Οι ανθρωπολόγοι διαπίστωσαν τις λεπτομερείς αστρονομικές γνώσεις που διέθεταν για το ηλιακό μας σύστημα οι Ντόγκον, όπως για παράδειγμα ότι ο πλανήτης Κρόνος έχει δακτύλιους, ο Δίας έχει 4 μεγάλα φεγγάρια, η επιφάνεια της Σελήνης είναι ξηρή και άγονη… Ομως αυτό που έκανε τη μεγαλύτερη αίσθηση ήταν οι γνώσεις τους για τον αστερισμό του Σείριου.
Οι Ντόγκον γνώριζαν για το Σείριο πως δεν είναι το μοναδικό άστρο στο σύστημά του, αλλά συντροφεύεται από την αόρατη παρουσία του «Πο Τόλο». «Τολό» σημαίνει στη διάλεκτό τους αστέρι και η λέξη «Πο» συμβολίζει έναν εξαιρετικά μικρό σπόρο φυτού. Ο Πο Τολό (Σείριος Β’) είναι για αυτούς το πιο μικροσκοπικό αστέρι, αλλά παράλληλα και το πιο βαρύ στο σύμπαν.
Επίσης γνωρίζουν την ακριβή περίοδο της πλήρης τροχιάς του γύρω από τον Σείριο Α που είναι 50 χρόνια. Το ακόμα πιο παράδοξο είναι πως «υποθέτουν» πως η τροχιά που διαγράφει ο Σείριος Β γύρω από το Σείριο Α δεν είναι κυκλική αλλά ελλειπτική . Μετά από αιώνες αστρονομικής έρευνας, πρώτος ο Γιόχαν Κεπλερ το 17ο αιώνα ανακάλυψε ότι οι τροχιές των πλανητών είναι ελλειπτικές. Οι Ντόγκον γνώριζαν ότι όχι μόνο οι πλανήτες, αλλά και οι αστέρες διαγράφουν ελλειπτικές τροχιές…
Για να αξιολογήσετε τα παραπάνω δεδομένα απλά σκεφτείτε πως ο λευκός νάνος Σείριος Β, όχι μόνο είναι αόρατος στο γυμνό μάτι, αλλά ούτε και τα πιο δυνατά τηλεσκόπια μέχρι το 1980 δεν ήταν ικανά να τον εντοπίσουν. Επίσης, για το καθορισμό της περιοδικότητάς και του βάρους του, απαιτείται πολύπλοκη χρήση αστρονομικών οργάνων και αρκετά προχωρημένα μαθηματικά.
Πως είναι δυνατόν μία φυλή, ελάχιστα προηγμένη από τη λίθινη εποχή, να κατέχει αυτές τις πληροφορίες που οι σύγχρονοι επιστήμονες ανακάλυψαν μερικές δεκαετίες πριν; Πως έφθασαν στην ιδέα ότι υπάρχουν ελλειπτικές παρά κυκλικές τροχιές και πολύ περισσότερο πως εφάρμοσαν αυτή την ιδέα σε κάποιον μικροσκοπικό αόρατο αστέρα κάπου στο άπειρο του διαστήματος;
Σύμφωνα με τη μυστική παράδοση των Ντόγκον, η γνώση αυτή δόθηκε από τους «Νόμμος», ιχθυόμορφα όντα τα οποία τους επισκέφθηκαν στο μακρινό παρελθόν από το άστρο του Σείριου και τους μετέφεραν την ιερή γνώση. Συγκρίσεις μπορούν να γίνουν και με τον ιχθυόμορφο θεό Ωάννης των βαβυλώνιων, ο οποίος και αυτός κατέβηκε από τους ουρανούς και μετέφερε τη γνώση στα ανθρώπινα όντα. Αυτό το αρχέτυπο του ουράνιου θεού που μεταφέρει τη γνώση, συναντάται επίσης και στους Σουμέριους με τους Αννουνάκι, στους Ισραηλίτες με τη μορφή του Ενώχ και στους Αιγύπτιους με τη μορφή του Ερμή ή Θωθ.
Τα μυστικά ενός μεγάλου αποκρυφιστή
Αρκετά χρόνια αργότερα, σκαλίζοντας τη ζωή του δημοφιλέστερου και πιο αμφιλεγόμενου αποκρυφιστή του περασμένου αιώνα, Aleister Crowley , ήρθα αντιμέτωπος με μία άλλη αινιγματική πτυχή του μυστηρίου του Σείριου. Η πολυσύνθετη, αλληγορική, πολλές φορές ειρωνική και μυστηριακή πέννα του Crowley, προβληματίζει αρκετούς αναγνώστες του, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να τον κατατάξουν ανάμεσα στην κατηγορία ενός επιδέξιου τσαρλατάνου, χειραγωγού ή φωτεινού γνώστη των Μυστηρίων.
Ο Crowley ανήκε στην ομάδα των ανθρώπων που πίστευαν πως η ανθρώπινη συνείδηση, φιλτραρισμένη μέσα από τις κατάλληλες τεχνικές, μπορεί να εξυψωθεί και να εκτεθεί σε ανώτερες ενέργειες ή ακόμα και νοημοσύνες. Οι τεχνικές αυτές έχουν να κάνουν με την εκμηδένιση του Εγώ, το οποίο αποτελεί βασικό περιορισμό στη σύνδεσή μας με τα ανώτερα πεδία και δημιουργό πηγή παράσιτων. Επίσης ανατολικές διαλογιστικές τεχνικές αλλά και η χρήση ταντρικής σεξουαλικής μαγείας, αποτελούν οδούς προς το συντονισμό με τα ανώτερα ενεργειακά πεδία .
Επιστρέφοντας πίσω στο αίνιγμα του Σείριου, ήρθε η ώρα για τη παρουσίαση των περίφημων στοιχείων στα οποία αναφερθήκαμε προηγουμένως. Οπως μας πληροφορεί o Kenneth Grant , ένας εκ των μαθητών του Crowley και μετέπειτα αρχηγός του Οrdo Templi Orientis (Τάγματος του οποίου διετέλεσε εξωτερική κεφαλή ο A.C.), το μυστικό μαγικό όνομα του Crowley στο Ο.Τ.Ο. είναι «Φοίνιξ» .
Ο Φοίνικας στην αρχαιότητα αντιπροσώπευε και τον αστερισμό, κεντρικό αστέρι του οποίο είναι ο Σείριος! Λίγες παραγράφους πιο κάτω, ο Grant αναφέρει πως ο Crowley σύνδεσε τον κορμό της μαγικής του διδασκαλίας με ένα συγκεκριμένο άστρο. Στην απόκρυφη παράδοση αναφέρεται ως o Ηλιος πίσω από τον Ηλιο , ο κρυμμένος Θεός, είναι ο τεράστιος Σείριος (το μέγεθός του είναι 25 φορές μεγαλύτερο από το δικό μας ήλιο).
Στην τελετουργία του Κρόουλι
Ο Kenneth Grant συνεχίζει στο βιβλίο του «Αleister Crowley & the hidden God», υποστηρίζοντας πως o Crowley αποδεχόταν τη πιθανότητα ανοίγματος μιας πύλης επικοινωνίας με εξωγήινες νοημοσύνες. Και συνεχίζει λέγοντας: «Είναι αποκρυφιστική παράδοση – και ο Λάβκραφτ έδωσε αρκετή σημασία στα κείμενά του – ότι κάποιες ανώτερες εξελιγμένες διάνοιες ετοιμάζουν τις δυνάμεις τους με σκοπό να εισβάλουν και να θέσουν υπό την κατοχή τους το πλανήτη! Αυτό το γεγονός πρέπει επίσης να αναλογιστεί μαζί με τους υπαινιγμούς του Τσαρλς Φορτ για ένα μυστικό Τάγμα που έχει έρθει σε επαφή με ξένες οντότητες και πιθανώς προετοιμάζει το έδαφος για τον ερχομό τους».
Επίσης, ο Grant μας αποκαλύπτει πως το τάγμα που ίδρυσε ο Crowley το 1908, με την ονομασία «Argentum Astrum» ( Αργυρός Αστέρας ), είναι μια συμβολική ονομασία για το άστρο του Σείριου. Ο Crowley θεωρούσε το Α.Α. ως συνέχεια των Βαυαρών Illuminati. Οσον αφορά την παραπομπή στον Λαβκραφτ, όσοι είστε εξοικειωμένοι με τα διηγήματά του, γνωρίζετε για την εμμονή του με τις προαιώνιες ανώτερες δυνάμεις – θεότητες. Αρκετές από αυτές τις θεότητες έχουν αιγυπτιακά ονόματα, όπως για παράδειγμα η κορυφαία θεότητα Γιογκ – Σοθοθ , το όνομα της οποίας αποτελεί μία μίξη του άστρου των Αιγυπτίων Σωθις και του θεού Θωθ. Η τυφώνεια παράδοση που καθιέρωσε ο Grant στις στοές του ΟΤΟ, υποστηρίζει τη δυνατότητα επικοινωνίας με τις εξωανθρώπινες οντότητες, για τις οποίες γίνεται λόγος στα έργα του Λάβκραφτ.
Η κεντρική θέση που κατείχε ο Σείριος στο μαγικό σύστημα του Crowley, μου άνοιξε το δρόμο για να διαπιστώσω πως κατέχει κεντρική θέση στη διδασκαλία αρκετών Ταγμάτων.
Η παράδοση του Γκουρτζίεφ
Θα συνεχίσουμε με μία από τις πιο εμβληματικές πνευματικές οντότητες του περασμένου αιώνα τον Γεώργιο Γκουρτζίεφ ( Ελληνο-Αρμενικης καταγωγής). Γνωστός για το φιλοσοφικό του σύστημα με την ονομασία «ο τέταρτος δρόμος», επηρέασε πληθώρα σημαντικών προσωπικοτήτων της εποχής του, ανάμεσα στους υπήρχαν επιστήμονες, καλλιτέχνες και φιλόσοφοι.
Ο J.G. Bennet, ένας εκ των μαθητών του, μας πληροφορεί στο βιβλίο του «Φτιάχνοντας έναν καινούριο κόσμο» πως μετά το θάνατο του δασκάλου του, πολλοί ήταν εκείνοι που του ζήτησαν να γράψει έναν σχολιασμό βασισμένο στο βιβλίο του Γκουρτζίεφ, «Βελζεβούβ: Ιστορίες στον εγγονό του». Αφού έγραψε μερικά κεφάλαια, τα έστειλε στους υπόλοιπους μαθητές για σχολιασμό. Σχεδόν όλοι τους συμφώνησαν ότι θα ήταν λάθος να δημοσιεύσει το υλικό, καθώς αποκάλυπτε περισσότερες πληροφορίες από όσες θα επιθυμούσε ο Γκουρτζίεφ. Αφορμή για αυτή τη διαφωνία ήταν ένα περιστατικό που ο Βennet έδωσε στη δημοσιότητα.
Ο Γκουρτζίεφ συνήθιζε να ακούει προφορικά το περιεχόμενο των βιβλίων του ώστε να μπορεί να κρίνει εάν κάποια από τα μηνύματα που ήθελε να περάσει ήταν αρκετά εμφανή στον αναγνώστη, καθώς ο ίδιος δεν ήθελε να προσφέρει στο κοινό του μασημένη τροφή. Μία φορά, αφού άκουσε ένα κεφάλαιο, κατέληξε στο συμπέρασμα πως έπρεπε να ενσωματώσει σε αυτό την πρόταση «Θάψε το σκύλο βαθύτερα».
Οταν οι μαθητές του τον διόρθωσαν και του είπαν πως μάλλον θέλει να πει «θάψε το κόκκαλο βαθύτερα», ο Γκουρτζίεφ τους εξήγησε πως «δεν είναι το κόκκαλο αυτό που πρέπει να βρουν αλλά ο σκύλος. Ο σκύλος είναι η λέξη κλειδί για τον αστερισμό του σκύλου, το Σείριο, που αντιπροσωπεύει το πνεύμα της σοφίας στη Ζωροαστρική παράδοση». Θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει το γεγονός σαν σύμπτωση, αν όμως συνυπολογίσουμε το θέμα του βιβλίου, τα περιθώρια σύμπτωσης στενεύουν.
Το βιβλίο του, που χαρακτηρίστηκε από τον Martin Seymour-Smith ως ένα από τα 100 σημαντικότερα βιβλία που έχουν γραφτεί ποτέ, έχει σαν θέμα του το ταξίδι μιας εξωγήινης φυλής στο σύμπαν, η οποία τελικά καταλήγει στη Γη και παρεμβαίνει στην ιστορία της, με αποτέλεσμα την «επιτάχυνση» της εξέλιξης της ανθρωπότητας.
O Bennet και άλλοι μαθητές του Γκουρτζίεφ, υποστηρίζουν πως ο δάσκαλός τους, σε κάποιο ταξίδι του στην Κεντρική Ασία, βρήκε τα ίχνη μιας σπουδαίας σχολής εσωτερικής γνώσης, με το όνομα «Αδελφότητα Σαρμούνγκ», που φέρεται να είναι φορέας μιας μυστικής γνώσης που προέρχεται από το 3000 π.Χ και την αρχαία Βαβυλώνα. Ο Kenneth Grant τοποθετεί και αυτός την ταντρική παράδοση στην οποία μυήθηκε και έγινε φορέας της ο Crowley πίσω στην αρχαία Βαβυλώνα, αλλά και την αρχαία Αίγυπτο του 3000 π.Χ. Βλέπουμε, λοιπόν, πως δύο από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του δυτικού εσωτερισμού ήταν συνεχιστές της ιερής παράδοσης που κατείχαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, οι Σουμέριοι, αλλά και η αφρικανική φυλή των Ντόγκον.
Η σύνδεση του Crowley με το Σείριο παρέμεινε αόρατη μέχρι που ήρθε στην επιφάνεια αρκετά χρόνια μετά το θάνατο του, ενώ το ίδιο ισχύει και για τον Γκουρτζίεφ. Ο τεκτονισμός συνδέει το Σείριο με το σύμβολο του πυρωμένου άστρου και αποκαλύπτει τη διδασκαλία του γύρω από αυτόν στους τελευταίους βαθμούς.
Η διδασκαλία της Θεοσοφικής Εταιρίας
Από την άλλη, σε μια άλλη γνωστή πνευματική ομάδα, τα μυστικά του Σείριου φανερώνονται περισσότερο απροκάλυπτα. Η Θεοσοφική εταιρία, η οποία έπαιξε και αυτή καθοριστικό ρόλο στη πνευματική ανάπτυξη του περασμένου αιώνα, δέχεται πως ο αστερισμός του Σείριου ασκεί άμεση επίδραση σε όλη την πλάση και έχει άρρηκτη σχέση με κάθε μεγάλη θρησκεία του παρελθόντος.
Για την Αλίκη Bailey, κεντρικό πρόσωπο της εταιρίας, αποτελεί το σπίτι της πνευματικής ιεραρχίας, ενώ υποστηρίζει πως εάν η ζεστασιά που εκπέμπει με την ακτινοβολία του ο ήλιος, μας κρατάει ζωντανό τον φυσικό κόσμο, ο Σείριος κρατάει με τη δικιά του ακτινοβολία ζωντανό τον πνευματικό. Μάλιστα, έπειτα από συνεδρίες ύπνωσης, έφθασε στη γνώση πως η Μεγάλη Λευκή Στοά βρίσκεται στον Αστρο-Σκυλο και αποτελεί τη πατρίδα της πνευματικής ιεραρχίας. Η ιδρύτρια της Θεοσοφικής Εταιρίας, Helena Petrova Blavatsky, σε ένα από τα βιβλία της μας πληροφορεί πως ο Σείριος είχε άμεση σχέση με τη πυραμίδα της Γκίζας και με τις μυητικές τελετουργίες που λάμβαναν χώρα εκεί.
Ο επιστήμονας Dr. Douglas Baker, που άνηκε στους κόλπους της Θεοσοφικής Εταιρίας, προχωράει το θέμα ένα βήμα παραπέρα υποστηρίζοντας πως στο γαλαξιακό ον του σύμπαντος, ο Σείριος αποτελεί το τρίτο μάτι, το Αjna chakra, ενώ ο ήλιος μας το chakra της καρδιάς. Η πλανητική μας εξέλιξη εξαρτάται από τη σωστή ροή ενέργειας από το chakra της καρδιάς (ηλιος) στο ajna chakra (Σείριος). Οσο εξωφρενικά και αν ακούγονται όλα αυτά, δεν μπορώ παρά να μην αναφέρω τη σύμπτωση πως μία γειτονική φυλή των Ντόγκον, οι Bozo αναφέρονται στο Σείριο ως το άστρο-μάτι.
Πολλές πληροφορίες, συμπτώσεις και ερωτήματα προκύπτουν από την έρευνα της σχέσης του Σείριου με τους αρχαίους λαούς και των μυστικών ταγμάτων που φέρονται να είναι συνεχιστές αυτής της γνώσης.
Είναι γεγονός πως ο καθένας αναλύει τα δεδομένα που προκύπτουν από το δικό του ξεχωριστό οπτικό πεδίο. Αυτό το πεδίο συνίσταται από τα διανοητικά φίλτρα που χρησιμοποιούμε, δηλαδή τα συστήματα πεποιθήσεων και αντίληψης, που αποτελούν το μοναδικό τρόπο του καθενός μας να συνδέεται και να ερμηνεύει το χαοτικό άπειρο σύμπαν έξω από το «σπήλαιο» του κρανίου μας. Ετσι φορώντας τα δικά του «γυαλιά πραγματικότητας», κάθε μέλος της κοινωνίας είναι ελεύθερο να αποδώσει από μηδενική αξία έως αρκετά μεγάλη στα παρακάτω ερωτήματα:
Ποια είναι η σχέση του Σείριου με τη Γη; Πως οι Ντόγκον κατείχαν αυτό το πλήθος απίστευτων αστρονομικών γνώσεων για το ηλιακό σύστημα και το Σείριο; Γιατί οι Αιγύπτιοι είχαν σε τόσο περίοπτη θέση το Σείριο ώστε ακόμα και η θέση των δωματίων μέσα στους ναούς τους να ήταν ευθυγραμμισμένη με το άστρο; Ποιος ήταν ο ρόλος του άστρου στα αρχαία μυστήρια; Γιατί παίζει τόσο σημαντικό και διαχρονικό ρόλο στην εσωτερική παράδοση και τα μυητικά Τάγματα; Και τέλος, η παρουσία του είναι συμβολική ή έχει τις ρίζες της στο μακρινό παρελθόν;
Ο Σείριος στον Τεκτονισμό
Στις τεκτονικές στοές ο Σείριος συναντάται ως σύμβολο στον πυρωμένο αστέρα. Με μία επιφανειακή ματιά στο τεκτονικό συμβολισμό, μπορούμε να κατανοήσουμε την ύψιστη σημαντικότητα του. Ο τέκτονας συγγραφέας William Hutchinson γράφει: «Είναι το πρώτο και πιο εξυψωμένο σύμβολο που απαιτεί τη προσοχή μας μέσα στη στοά. Το σύμβολο του πυρωμένου άστρου είναι μία απόπειρα αναπαράστασης του τρόπου που το φως του Σείριου διαπερνούσε τη μεγάλη πυραμίδα κατά τη διάρκεια των μυήσεων.
Ο τεκτονισμός διδάσκει πως ο πυρωμένος αστέρας είναι ένα θεϊκό σύμβολο, υποδηλώνοντας την πανταχού παρουσία και παντογνωσία του θεού. Ως εκ τούτου, ο Σείριος είναι το ιερό σημείο στο οποίο όλοι οι Τέκτονες πρέπει να φθάσουν. Είναι η πηγή της θεϊκής δύναμης και ο προορισμός όλων των ανθρώπων που έχουν τη θεϊκή σπίθα μέσα τους. Στο ταξίδι του τέκτονα προς την ολοκλήρωση πρέπει να αφομοιωθεί η έννοια της διπολικότητας, η οποία αντιπροσωπεύεται στην ένωση του Οσιρι και της Ισιδας, οι οποίοι δίνουν ζωή στον Ωρο, το παιδί άστρο, τον τέλειο άνθρωπο του τεκτονισμού που εξισώνεται στο πυρωμένο αστέρα…»
Who is Who: Ο Φοίβος Καλφόπουλος είναι απόφοιτος πανεπιστημίου με κατεύθυνση την ψυχολογία. Υπήρξε επί σειρά ετών μέλος της διαδικτυακής ομάδας Gateway συντονίζοντας τις δράσεις της Ελληνικής Κοινότητας του Μεταφυσικού (metafysiko.gr)
