γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
Η πατρίδα μας πλήρωσε πολύ ακριβά το εισιτήριο της παραμονής της στην Ευρωζώνη. Aλύπητη αφαίμαξη μισθωτών και συνταξιούχων, εκποίηση εθνικού πλούτου, τουριστική αποικιοποίηση και εν τέλει φτωχοποίηση της πλατιάς μάζας των μεσο-αστών στο όνομα της «ανταγωνιστικής εργασίας» ήταν το τίμημα για να μας λένε Ευρωπαίους πολίτες. Εστω και δεύτερης κατηγορίας…
Αυτό λοιπόν που πληρώσαμε με ιδρώτα και αίμα για να το περιφέρουμε πλέον ως «κατάκτηση», λίγο έλειψε να το προσφέρουμε δωρεάν, απλόχερα και αβασάνιστα, σε θρασύτατους και ενοχλητικούς γείτονες οι οποίοι δεν πληρούν εχέγγυα καμίας καταλληλότητας, ούτε καν ως συμπαγείς κρατικές οντότητες με οργανωμένους θεσμούς και δημοκρατικές λειτουργίες. Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός του εθνικού μαζοχισμού δεν ξέρω πώς αλλιώς θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω.
Σε λίγες μέρες το συμβούλιο των υπουργών εξωτερικών της ΕΕ επρόκειτο να εγκρίνει την έκθεση της Κομισιόν για τα Σκόπια και την Αλβανία. Μια έκθεση που παραδόξως και ενάντια στην απλή λογική διαπιστώνει καταλληλότητα των δύο αυτών χωρών για να αρχίσουν το ευρωπαικό τους ταξίδι με τελικό στόχο την πλήρη ένταξη τους στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια.
Υπαίτιοι βεβαίως για μία ακόμη φορά είναι οι Γερμανοί. Που κόπτονται για την ενσωμάτωση στην στενή γεωστρατηγική ζώνη επιρροής τους, των δυτικών Βαλκανίων και προσβλέπουν στην δημιουργία μιας πρόσθετης δεξαμενής απ΄όπου θα μπορούν να αντλούν φτηνό εργατικό δυναμικό.
Ακόμη κι εκεί όμως, στην αχόρταγη Γερμανία άρχισαν οι γκρίνιες, κυρίως από τους Χριστιανοκοινωνιστές, που βλέπουν υβριδικά κράτη-επαίτες να συνωστίζονται στην ουρά των φτωχών του Νότου και δεν έχουν καμία όρεξη να τα αιμοδοτήσουν. Πιεζόμενη η Μέρκελ έβαλε προσωρινό φρένο «για να το ξαναδούμε τον Οκτώβριο»…
Κι ευτυχώς που βρέθηκε προχθές η Γαλλία από κοινού με την Δανία και μια-δυό ακόμη σοβαρές χώρες για να μπλοκάρουν προσωρινά, σε επίπεδο μόνιμων αντιπροσώπων(και εις πείσμα άλλων κολαούζων του Βερολίνου όπως η Κροατία) αυτή την παράδοξη εξέλιξη.
Οι Γάλλοι βλέπουν τους κινδύνους αστάθειας από το «παρκάρισμα» τριτοκοσμικών χωρών στην πλάτη της ΕΕ. Όμως η υπόθεση αφορά την δική μας γειτονιά. Και θεωρητικά εμείς είμαστε εκείνοι που θα έπρεπε να βάζουμε τα πιο αυστηρά κριτήρια προκειμένου να αποκτήσουν κι οι γείτονες τα ακριβοπληρωμένα ευρωπαϊκά «προνόμια». Μόνο που κανένα από τα μεγάλα κόμματα, αυτά που θα διεκδικήσουν μεθαύριο την ψήφο μας δεν σκέφτηκε να θέσει θέμα. Γι αυτό και ο Ελληνας αντιπρόσωπος περιορίστηκε στην διατύπωση κάποιων «χλιαρών επιφυλάξεων», ως ουρά του γαλλικού βέτο.
Και καλά στην περίπτωση των Σκοπίων. Ενός κράτους τεχνητού δίχως δομή κι υπόσταση, με δύο εθνικές συνιστώσες που καιροφυλακτούν για το πότε θα έρθει η ώρα να λύσουν τις διαφορές τους.
Ας πούμε ότι υποχρεωθήκαμε χάρις στην…εθνοσωτήριο συμφωνία των Πρεσπών να τους διευκολύνουμε την ευρωπαϊκή πορεία(υπάρχει πρόβλεψη δυστυχώς βάσει της οποίας η Ελλάδα υποχρεούται να μην εμποδίσει την ένταξη των Σκοπίων σε οποιονδήποτε διεθνή οργανισμό)
Στην περίπτωση της αναιδούς Αλβανίας όπου δεν έχουμε καμία ανάλογη δέσμευση τι ακριβώς γίνεται; Με ποια ακριβώς κριτήρια την θεωρούμε και εμείς κατάλληλη να διεκδικήσει ευρωπαϊκό διαβατήριο;
Ερχονται φοβάμαι στιγμές που δικαιώνονται οι «ψεκασμένες» θεωρίες περί ομαδικού πολιτικού ξεπουλήματος. Πείτε μου εσείς: Ένα καθεστώς που δολοφονεί εν ψυχρώ ανθρώπους επειδή ύψωσαν ξένες σημαίες, ξηλώνει πινακίδες επειδή είναι γραμμένες σε άλλες γλώσσες, τρομοκρατεί πληθυσμούς εθνικών μειονοτήτων και οργανώνει γιορτές μίσους με στόχο την διεκδίκηση ξένων εδαφών μπορεί να ξεκινά ενταξιακές διαπραγματεύσεις; Μάλλον θα έπρεπε να υφίσταται διεθνείς κυρώσεις!
Πώς θα συμβεί όμως αυτό όταν όλες οι προκλήσεις που περιγράψαμε γίνονται εις βάρος μιας Ελλάδας που έχει καταπιεί το «αμίλητο νερό»;…
Τους δικούς μας ανθρώπους δολοφονούν, την δική μας μειονότητα εκφοβίζουν, τις ελληνικές πινακίδες γκρεμίζουν, τα δικά μας εδάφη διεκδικούν με τις σημαίες της «Τσαμουριάς». Κι εμείς σα να μη συμβαίνει τίποτα, σε μία κρίση βλακώδους μεγαθυμίας παραλίγο να τους δώσουμε τσάμπα εισιτήριο για τις Βρυξέλλες! Χωρίς να ανοίξει μύτη. Ούτε από κυβέρνηση, ούτε από αξιωματική αντιπολίτευση, ούτε βέβαια από την…Πασοκαρία οι κυβερνήσεις της οποίας, πρώτες καλόμαθαν τους Αλβανούς «φίλους» μας.
Πάρτε όμως το θέμα και από αντικειμενικής απόψεως. Το γειτονικό κράτος είναι η επιτομή μιας βαλκανικής μπανανίας. Ο πρωθυπουργός πλακώνεται με τον Πρόεδρο, εκλογές ακυρώνονται και επαναπροκηρύσσονται, βουλευτές της αντιπολίτευσης παραιτούνται μαζικά χωρίς να τίθεται θέμα νομιμοποίησης της κυβέρνησης, ξένοι διπλωμάτες απευθύνουν δημόσιες συστάσεις και ταυτόχρονα αυτό το τσίρκο έχει το θράσος να απειλεί τους γείτονες. Ένα απόλυτο κοινοβουλευτικό και θεσμικό μπάχαλο που λειτουργεί με όρους ναρκο-συμμορίας.
Πώς είναι δυνατόν να λένε κάποιοι Ευρωπαίοι: «Καλώς τους»;
Κάποια πολύ βρώμικα συμφέροντα παίζονται και σε αυτά ξαναλέμε ειδικεύονται οι αδίστακτοι Γερμανοί. Η Ελλάδα όμως έχει κάθε λόγο να εμποδίσει την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Αλβανίας. Οφείλει να το κάνει ως διπλωματικό εργαλείο άσκησης πιέσεων για την συμμόρφωση της γειτονικής χώρας απέναντι στις υποχρεώσεις της προς την μειονότητα.
Γιατί σφυρίζει αδιάφορα, ξαναρωτώ; Είπαμε να καλοπιάνουν οι Ευρωβουλευτές μας την Τουρκία για να κατευνάσουμε τον Ερντογάν. Εχουμε λόγο όμως να διευκολύνουμε και την ζωή του Ράμα; Τι είδους ψυχική ανωμαλία, διακομματικού τύπου, διέπει πλέον την ελληνική εξωτερική πολιτική;
