Μόλις διάβασα το πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Νίκου Χρυσικόπουλου στο Capital.gr για τον συμπατριώτη μας Θεόδωρο Ρούσση και την πορεία του από την Σπολάιτα μέχρι την παγκόσμια κορυφή στον τομέα των πλαστικών. Με τίτλο «ένας Αγρινιώτης στο τιμόνι της παγκόσμιας δύναμης πλαστικών» το παίξαμε το θέμα και στο agrinionews.gr με την ανάλογη περηφάνια για την αναφορά σε έναν δικό μας άνθρωπο.

Ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους του Βελγίου που έχει τη έδρα της εταιρίας του σε ένα μικρό χωριό στα σύνορα με την Ολλανδία. Που σπούδασε σοβαρά και τον κέρδισαν οι επιχειρήσεις. Που όχι μόνο διαπρέπει εκεί που είναι αλλά επενδύει με τον όμιλό του και στην Ελλάδα σε πολλά και διάφορα αντικείμενα, πέρα από τα χημικά και τα πλαστικά.

Υπάρχει αναφορά στην ζωή του, στους τομείς που δίνει δουλειά η εταιρία του σε 5.500 ανθρώπους, σε οικονομικά μεγέθη σε μια σειρά από χώρες, στην προοπτική που έχουν οι επενδύσεις του ομίλου από την ενέργεια μέχρι την διάθεση για εκμετάλλευση της Εγνατίας.

Όλα καλά, σκέφτομαι, αλλά αυτά που διαβάζω εγώ για θετικά, πόσοι από τους συμπατριώτες μου αναγνώστες τα βλέπουν με το ίδιο μάτι; Πόσοι έχουν το κίνητρο του κέρδους ενός ομίλου ως μια θεμιτή προοπτική, αλήθεια;

Και, στο δια ταύτα, αναρωτιέμαι, αν ερχόταν ο Θεόδωρος Ρούσσης, ορμώμενος από νοσταλγία ή από άλλο λόγο-ακόμη κι από επαγγελματικό υπολογισμό-, να ανοίξει ένα εργοστάσιο πλαστικών κάπου έξω από το Αγρίνιο, θα μπορούσε;

Ας πούμε ξεκινούσε κι έλεγε ότι θα φτιάξει ένα εργοστάσιο με 1000 θέσεις εργασίας και με όλους τους περιβαλλοντικούς όρους που προβλέπονται. (Μη μου πει κανείς ότι έχουμε εμείς στην Γραικία πιο αυστηρούς όρους από το Βέλγιο ε;)

Πού θα του πρότειναν, λοιπόν, να κάνει την επένδυση; Σε ποια βιομηχανική περιοχή; Θα την ήθελε η τοπική κοινωνία; Το ντόπιο εργατικό δυναμικό θα πίεζε σαν τρελό τα… συνδικάτα(γιατί γελάτε;) να έρθει η δουλειά στον τόπο μας; Θα έβγαιναν οι άδειες γρήγορα; Τι θα έλεγαν οι οικολόγοι(πάλι, γιατί γελάτε;). Οι διάφοροι κρατικοί φορείς που ζουν από προγράμματα τι θα πρότειναν; Η Αποκεντρωμένη η Διοίκηση(πάλι γελάτε;)θα έτρεχε τις διαδικασίες;

Αλήθεια το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης θα την ήθελε την επένδυση ή θα έβγαζε ψήφισμα για το αδηφάγο κεφάλαιο; Και οι ανησυχούσες μειοψηφίες θα έκαναν αγώνα ενάντια στην υποβάθμιση της ζωής μας άραγε ή 40 χρόνια ανεργίας, αεργίας και διορισμών στο δημόσιο και σε σούπερ μάρκετ(μόνον κατόπιν ενεργειών υποψήφιων και βουλευτών) ήταν αρκετά;

Αυτά σκέφτομαι, για την περίπτωση που θα ήθελε ένας Αγρινιώτης με μια τόσο μεγάλη εταιρία να επενδύσει στον τόπο του και προσπαθώ να μην με πιάσουν τα γέλια αλλά ούτε και τα κλάματα…

Γ.Συμψηρής

agrinionews.gr