γράφει ο Βαγγέλης Περρής
Εχω ένα φίλο που γεννήθηκε στη Βοσνία Ερζεγοβίνη όταν η περιοχή ανήκε στην Γιουγκοσλαβία. Είναι μουσουλμάνος. Το όνομά του είναι Μέσα Αλή Χασάν Χουσεΐν. Στην Ελλάδα ήρθε πριν από πολλά χρόνια, είναι Έλληνας υπήκοος, διαθέτει ελληνικό διαβατήριο και το έχει ανανεώσει μέχρι τώρα έξι φορές.
Πριν από ένα μήνα τού ήρθε η επιθυμία να επισκεφθεί τη Βοσνία και ανακάλυψε ότι το διαβατήριό του έχει λήξει. Για να το ανανεώσει, απευθύνθηκε σε γειτονικό ΚΕΠ και τους ρώτησε αν η διαδικασία είναι χρονοβόρα ώστε να προγραμματίσει την έκδοση των εισιτηρίων. Τον καθησύχασαν ότι μέσα σε λίγες ώρες θα κρατάει στα χέρια του το νέο διαβατήριο.
Εκείνος κράτησε πισινή και προγραμμάτισε το ταξίδι του μετά από 15 ημέρες. Ήταν πολύ αισιόδοξος.
Όταν επέστρεψε στο ΚΕΠ για να παραλάβει το διαβατήριο, του είπαν ότι υπάρχει πρόβλημα με τον τόπο γέννησής του. Στην ταυτότητα αναγράφεται το Σεράγεβο, ενώ η ληξιαρχική πράξη γράφει Σεράγεβο Β.Ε. Αυτό το Β.Ε τούς φάνηκε πολύ ύποπτο και συνέχισαν να το θεωρούν ακόμη και όταν τους εξήγησε ότι το Σεράγεβο είναι ίδιο με το Σεράγεβο Β.Ε, γιατί Β.Ε. είναι η Βοσνία Ερζεγοβίνη. Του υπέδειξαν να βγάλει νέα ταυτότητα που να συμφωνεί με τη ληξιαρχική πράξη.
Επισκέφθηκε το οικείο ΑΤ για να του εκδώσουν νέα ταυτότητα. Του ζήτησαν παράβολο 7 ευρώ. Όταν το προσκόμισε, παραδέχτηκαν ότι έκαναν λάθος και το παράβολο είναι 9 ευρώ. Επιστρέφοντας με το σωστό παράβολο, του εξήγησαν ότι χρειάζεται και ένα χαρτί από τον Δήμο με την οικογενειακή μερίδα. Πήγε στο Δήμο.
Αμφισβήτησαν και εκεί ότι το Σεράγεβο είναι ίδιο με το Σεράγεβο Β.Ε. και ήθελαν ένα επίσημο χαρτί που να επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για την ίδια περιοχή. «Από πού θα το βγάλω;» ρώτησε και του υπέδειξαν να ταξιδέψει μέχρι τη Βοσνία. Όταν τους εξήγησε ότι δεν μπορεί να πάει στο Σεράγεβο γιατί το διαβατήριό του έχει λήξει και βρίσκεται εκεί γιατί ακολουθεί τις διαδικασίες ανανέωσής του, σήκωσαν τα χέρια ψηλά και του πρότειναν να λύσει το πρόβλημα στη Βοσνιακή πρεσβεία.
Απευθύνθηκε στη Βοσνιακή πρεσβεία όπου του παρέδωσαν ένα χαρτί το οποίο βεβαίωνε ότι το Σεράγεβο είναι ίδια πόλη με το Σεράγεβο Β.Ε. Με τη βεβαίωση στα χέρια επέστρεψε στο Δήμο, ο οποίος του ζήτησε μία επίσημη επικύρωση του εγγράφου από το Υπουργείο Εξωτερικών.
Στο Υπουργείο Εξωτερικών τον πληροφόρησαν ότι επειδή η Βοσνία έχει υπογράψει τη διακρατική συμφωνία της Χάγης, τα επίσημα έγγραφά της δεν χρειάζονται επικύρωση από τις τοπικές αρχές. Επέστρεψε στον Δήμο. Εκεί δεν δέχτηκαν ως έγκυρο το έγγραφο της πρεσβείας γιατί έλειπε η επικύρωση που το υπουργείο δεν έδινε και επέμειναν στην πρώτη άποψη, ότι δηλαδή χρειάζεται χαρτί που να επιβεβαιώνει ότι το Σεράγεβο Β.Ε. είναι ίδιο με το Σεράγεβο, από τον Δήμο Σεράγεβο!
Αυτή τη φορά τού έκαναν τη χάρη και του επέτρεψαν να το εκδώσει μέσω αντιπροσώπου, κάνοντας δηλαδή μία εξουσιοδότηση στα ΚΕΠ όπου η διαδικασία θα είναι πολύ απλή γιατί ισχύει η διακρατική συμφωνία της Χάγης. Στο ΚΕΠ απάντησαν ότι δεν γνωρίζουν καμία συμφωνία της Χάγης και, αν εκείνος διαθέτει κάποια στοιχεία, να τα φωτοτυπήσει και να τους τα πάει.
Τους τα πήγε και ζήτησε να προχωρήσουν στην εξουσιοδότηση. Την στιγμή που πατούσαν το πλήκτρο της εκτύπωσης, επεσήμαναν ένα νέο πρόβλημα. Στα αρχεία τους αναγράφεται ως Μέσα Αχαχού και όχι Μέσα Αλή Χασάν Χουσεΐν. Αναζήτησε μία λογική εξήγηση και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι επειδή ολόκληρο το όνομα δε χωράει στο σχετικό «παραθυράκι», κάποιος υπάλληλος κράτησε μόνο τα αρχικά γράμματα των ονομάτων και το Αλή Χασάν Χουσεΐν έγινε Α.Χα.Χου.
Ο υπάλληλος δεν το πίστεψε γιατί, αν αυτή η θεωρία ήταν σωστή, τότε θα υπήρχαν κεφαλαία και τελείες ανάμεσα. Το πρόβλημα θα λυνόταν μόνο αν έφερνε σχετικό έγγραφο που να επιβεβαίωνε το όνομά του. Επέστρεψε στο Δήμο, αυτή τη φορά όχι για να λύσει το πρόβλημα του Σεράγεβο Β.Ε, αλλά του Αχαχού.
Ο αρμόδιος υπάλληλος έψαξε τα σχετικά χαρτιά και έβγαλε το μεγάλο λαυράκι. Το όνομα Μέσα Αχαχού υπάρχει στο κομπιούτερ, αντιστοιχεί σε όλα τα στοιχεία, εκτός από ένα. Ανήκει σε γυναίκα! Ο φίλος μου είναι ψηλός. Με μούσι. Με τεράστια χέρια. Ήλπιζε ότι φτάνει μόνο η θωριά του για να αποδείξει ότι δεν είναι γυναίκα. «Καταλαβαίνω αλλά...» είπε με επιφύλαξη ο υπάλληλος. Το «αλλά...» οδηγεί στα δικαστήρια! Μετά από ένα μήνα θα γίνει δίκη όπου ο δικαστής θα πρέπει να αποφασίσει το φύλο του φίλου.
Μόλις λυθεί και αυτό το θέμα, με το διαβατήριο στο χέρι, θα βγάλει νέο εισιτήριο για τη Βοσνία. Φοβόμαστε ότι ποτέ δεν θα επιστρέψει.
*Ο Βαγγέλης Περρής είναι δημοσιογράφος
