Πως μια ομάδα κατάφερε από τα «αλώνια» της τελευταίας ερασιτεχνικής κατηγορίας στην Αιτωλοακαρνανία, να διεκδικεί άνοδο στη Β Εθνική.
Του Άκη Κατσούδα
2013. Μια ομάδα ενός χωριού διακοσίων κατοίκων φιγουράρει στις τελευταίες θέσεις του κατώτερου στην τάξη τοπικού πρωταθλήματος στην Αιτωλοακαρνανία. Πέντε χρόνια μετά, η ίδια ομάδα παλεύει για την άνοδό της στη Β Εθνική Κατηγορία.
Μέσα σε τέσσερα χρόνια, η ομάδα του Παναμβρακικού Μπούκας κατακτά συνεχόμενα τρία πρωταθλήματα. Της τρίτης, της δεύτερης και της πρώτης ερασιτεχνικής κατηγορίας του νόμου Αιτωλοακαρνανίας. »Αυτό δεν έχει ξαναγίνει στα χρονικά του ελληνικού ποδοσφαίρου» λέει ο Μάρκος Φουρλάνης, πρόεδρος της ομάδας από το 2014, όταν και ξεκίνησε η ξέφρενη πορεία από τα χωμάτινα γήπεδα της Αιτωλοακαρνανίας, στα μεγάλα στάδια της Γ Εθνικής.
»Θέλαμε να κάνουμε πρωταθλητισμό αλλά δεν πιστεύαμε ποτέ πως θα φτάσουμε στο σημείο να κυνηγάμε την άνοδο σε μια τόσο μεγάλη κατηγορία» προσθέτει.
Στόχος του ίδιου, από την αρχή, ήταν να στηρίξει τα παιδιά της περιοχής. Μια περιοχή που πέραν του Παναιτωλικού, ο οποίος πλέον καθιερώνεται στην Α Εθνική, δεν είχε αναδείξει ποτέ κάποια άλλη ομάδα σε αυτές τις κατηγορίες.
»Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να βλέπεις νέα παιδιά να ξεκινούν από το Γ Τοπικό μαζί μας και να φτάνουν στο σημείο να παίζουν Γ Εθνική» παραδέχεται ο κ. Φουρλάνης. Δεν είναι λίγες οι φορές που μάνατζερ, ύστερα και από τα θεαματικά αποτελέσματα στη τρίτη εθνική κατηγορία, φτάνουν στα γραφεία της ομάδας για να προτείνουν παίκτες, χώρις όμως αποτέλεσμα. »Θέλαμε να κρατήσουμε κορμό παικτών όλα αυτά τα χρόνια, με αθλητές μόνο από την Αιτωλοακαρνανία. Δεν επιλέξαμε να βγούμε πιο έξω».
»Στόχος μας όταν ξεκίνησε το πρωτάθλημα της Γ Εθνικής ήταν απλά να μείνουμε κατηγορία» συνεχίζει ο ίδιος. Αυτό που γίνεται όμως κανείς δεν μπορεί να το φανταστεί.
Μετά από ένα άσχημο ξεκίνημα στην κατηγορία, η ομάδα αρχίζει σιγά σιγά να παίρνει τη μία νίκη μετά την άλλη. Ενώ τα προηγούμενα χρόνια παίζει μέχρι τα όρια του νομού Αιτωλοακαρνίας, φέτος φτάνει να αγωνίζεται μέχρι την Καστοριά και την Κέρκυρα. »Ήταν μια προτόγνωρη εμπειρία για όλους μας» συνεχίζει ο κ. Φουρλάνης.
»Μόνο και μόνο τα έξοδα για να πληρώσεις τους διαιτητές στα εντός έδρας παιχνίδια και τα μεταφορικά για όλα αυτά τα ταξίδια είναι πάρα πολλά» παραδέχεται. Δεν είναι λίγες οι ομάδες, οι οποίες τελικά δεν καταφέρνουν να αντέξουν την οικονομική πίεση και αποσύρονται από το πρωτάθλημα.
»Αν μπορούσα να πω, ποιο είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα από τη στιγμή που ανέλαβα την ομάδα, είναι ότι προσπάθησα να κάνω γνωστή την περιοχή μακριά από το νομό» παραδέχεται ο πρόεδρος της ομάδας, Μάρκος Φουρλάνης, ο οποίος έζησε όλα του τα παιδικά χρόνια στο χωριό που δημιουργήθηκε ο σύλλογος.Η ομάδα μετά την άνοδο στη Γ Εθνική συγχωνεύεται με την αντίστοιχη της γειτονικής Αμφιλοχίας, η οποία επίσης παίζει στις μικρές τοπικές κατηγορίες. Παίρνει το όνομα Αμφίλοχος. Δημοσιεύματα αθηναικών εφημερίδων αρχίζουν να κάνουν γνώστη την ομάδα σε όλη την Ελλάδα.
Αυτή τη στιγμή, η ομάδα συνεχίζει να αγωνίζεται στο Κύπελλο Ελλάδος ερασιτεχνικών ομάδων. Έχει φτάσει στα προημιτελικά και πρόκειται να αγωνιστεί με την Κηφισιά. »Ποιος άραγε θα πίστευε πως μια ομάδα που ξεκίνησε από ένα χωριό 200 κατοίκων θα έφτανε να παίζει με αθηναϊκή ομάδα» λέει ο κ. Φουρλάνης.
»Ελπίζω να καταφέρουμε» καταλήγει. Δίνουμε υπόσχεση να τα πούμε από κοντά. Ίσως και στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος ερασιτεχνικών ομάδων στην Αθήνα, σε λίγο καιρό από τώρα.
univiewgr.wordpress.com
Φωτό Εθελοντική Ομάδα Αμφιλοχίας
