To AgrinioBestOf.gr και η Χρύσα Σπαή βρέθηκαν την περασμένη Κυριακή 22/4 στο Ξενοδοχείο «Εσπέρια» όπου γινόταν οι πρώτες εκλογές του νεοσύστατου συλλόγου "Ένωση Διαβητικών Αιτωλοακαρνανίας «Γλυκιά Οικογένεια»" Εκεί είχε την ευκαιρία να μιλήσει με μέλη της προσωρινής διοικούσας επιτροπής καθώς και με άτομα που πλαισιώνουν τον σύλλογο και να ενημερώσει τους αναγνώστες για το τόσο ενδιαφέρων και επίκαιρο για τον σύγχρονο άνθρωπο θέμα του Ζαχαρώδη Διαβήτη.
Η Χρύσα Σπαή με την Σοφία Ζαμπάρα (Πρόεδρο της Π.Δ.Ε.) και την Χριστίνα Νείλα (Γραμματέα της Π.Δ.Ε.)
Η κα Σοφία Ζαμπάρα (Γεωπόνος το επάγγελμα και πρόεδρος της προσωρινής Δ.Ε.) είναι από το τα ιδρυτικά μέλη του συλλόγου Διαβητικών Νομού Αιτωλ/νίας «Γλυκιά Οικογένεια» και μας δήλωσε: «Θέλω να μαζέψω σε μια μεγάλη ομάδα όλους τους διαβητικούς του νομού ώστε να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε τα δικαιωματά μας σε τοπικό και εθνικό επίπεδο καθώς και να βοηθήσουμε – στηρίξουμε ο ένας τον άλλο καθότι ο διαβήτης έχει μια δύσκολη καθημερινότητα , αλλά όλοι μαζί μπορούμε να καταφέρουμε περισσότερα από όσα ο καθένας μόνος του. Δεν γνωρίζω πόσα είναι τα μέλη καθότι σήμερα που έχουμε εκλογές έρχονται συνεχώς και εγγράφονται και ψηφίζουν. Μετά το πέρας της διαδικασίας θα είναι και αυτό γνωστό.»
Σε ερωτησή μας αν υπάρχει η λέξη στίγμα για κάποιον που έχει διαβήτη σήμερα μας απάντησε: «Για μένα προσωπικά δεν υπάρχει, αλλά δυστυχώς υπάρχει για πολλούς και αφού υπάρχει για πολλούς είναι κάτι που αιωρείται. Δεν θα έπρεπε να είναι στίγμα, δεν θα έπρεπε να είναι ταμπού. Είμαστε στο 2018 και δεν υπάρχει στίγμα για καμία ασθένεια και ο καθένας είναι αυτό που είναι και είναι σε μια πορεία στην κοινωνία που πορεύεται με ότι έχει η ότι δεν έχει. Θέλουμε πάρα πολύ να σταματήσει να κρύβεται ο διαβητικός, να σταματήσει να κρύβεται ο χρόνια πάσχων καθότι κατά την προσωπική μου άποψη, του φορτώνει επιπλέων αρνητική ψυχολογία που δεν θα έπρεπε να την έχει. Έχει μια επιβαρυμένη καθημερινότητα και αν το κρύβεις, το κάνεις κρυφό, το κουκουλώνεις, τότε το κάνεις ακόμα πιο βαρύ, του δίνεις διαστάσεις που δεν έχει και που δεν θα έπρεπε να έχει. Είμαστε καθόλα λειτουργικοί άνθρωποι, παρόλα χρόνια πάσχοντες, μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Παντρευόμαστε, σπουδάζουμε, κάνουμε καριέρα, κάνουμε παιδιά και νομίζω ότι θα έπρεπε όλοι οι διαβητικοί να το βλέπουν έτσι.
Το μήνυμα προς τους αναγνώστες μας: « Η αρχή όλων όσων οραματιστήκαμε αυτόν τον σύλλογο είναι η εξωστρέφεια, ο διαβήτης χρειάζεται εξωστρέφεια, δεν χρειάζεται ούτε να τον κρύβουμε, ούτε να τον κουκουλώνουμε αλλά ούτε και να βγαίνουμε με την ντουντούκα και να το δηλώνουμε. Θέλουμε ενημέρωση θέλουμε εκπαίδευση, ένωση και ομαδικότητα στις δράσεις μας. Θέλουμε ενέργεια και θετική σκέψη, επιμονή στους στρατηγικούς μας στόχους. Στρατηγικοί στόχοι είναι αυτοί που μας κρατούν υγιείς και θα μας κρατούν για πάντα υγιείς. Το μήνυμα που θέλω να στείλω είναι ότι θέλω να ενώσω όλους τους διαβητικούς του Νομού Αιτωλ/νιας ώστε να γίνουμε μια μεγάλη ομάδα. Να βοηθά ο ένας τον άλλον και να διεκδικούμε αυτά που μας ανήκουν. Περιμένουμε την ανταπόκριση των διαβητικών. Να μην φοβάται ο διαβητικός να έρθει να μας βρεί και να μιλήσει, γιατί όσο καλύτερα ενημερωνόμαστε τόσο καλύτερα διαχειριζόμαστε τον Διαβήτη και τόσο καλύτερα θα είμαστε εμείς με αυτόν.»
Η κα Χριστίνα Νείλα είναι παιδίατρος και η εμπλοκή της με τον σύλλογο ξεκίνησε σαν μητέρα διαβητικού παιδιού εδώ και ένα χρόνο, η ίδια απαντησε στις ερωτήσεις μας με την ιδιότητα του γιατρού:
Τι είναι ο διαβήτης και τι τύποι Διαβήτη υπάρχουν;
Ο Διαβήτης είναι ένα χρόνιο μεταβολικό νόσημα που αφορά την διαχείρηση των καυσίμων του οργανισμού (αυτά που προσλαμβάνει με την τροφή) τα οποία ουσιαστικά μετατρέπονται σε υδατάνθρακες, λίπη και πρωτείνες και έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση του σαγχάρου στο αίμα γιατί ο οργανισμός δεν μπορεί να την εντάξει (να την βάλει) μέσα στα κύτταρα και να την χρησιμοποιήσει.
Τι τύποι διαβήτη υπάρχουν;
Οι βασικοί τύποι είναι ο Διαβήτης τύπου Ι που είναι ινσουλινοεξαρτώμενος που αφορά κυρίως παιδιά κάτω από 16 ετών και ο Διαβήτης τύπου ΙΙ που αφορά μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες. Στην πρώτην περίπτωση έχουμε παντελή ένδεια (αδυναμία) του οργανισμού να παράγει ινσουλίνη ενώ στην δεύτερη περίπτωση η ινσουλίνη που παράγεται δεν είναι επαρκής για την δράση της ή υπάρχει δυσκολία στην δράση της. Είναι θέμα ποιοτικό και ποσοτικό. Υπάρχουν βέβαια και κληρονομικοί τύποι διαβήτη που είναι κάπου στο ενδιάμεσο, σπάνιες περιπτώσεις αλλά και αυτές έχουν θέση στον συλλογό μας.
Αν ανακαλυφθεί έγκαιρα μπορεί να αντιμετωπισθεί;
Αυτό έχει να κάνει με τον τύπο του Διαβήτη. Οσον αφορά τον Διαβήτη τύπου Ι που είναι αυτοάνοσο νόσημα δεν υπάρχει τρόπος πρόληψης. Δημιουργούνται κάποια αυτοαντισώματα στο οργανισμό. Ο οργανισμός βλέπει σαν εχθρικά τα κύτταρα που παράγουν την ινσουλίνη και δημιουργεί αντισώματα για να τα καταστρέφει. Ο Διαβήτης τύπου ΙΙ επειδή εχει να κάνει με τον τρόπο ζωής, την παχυσαρκία, την καθιστική ζωή που ζούμε, η έλειψη δραστηριότητας σίγουρα η αλλαγή τρόπου ζωής είναι ενας τρόπος πρόληψης και βέβαια η έγκαιρη διάγνωση έιναι να κάνουμε ένα ετήσιο τσεκ–απ που βλέπουμε αν υπάρχει κάποια διαταραχή στα επίπεδα ζαγχάρου στο αίμα. Τα όρια για ορισθεί κάποιος διαβητικός είναι τα εξής: Όταν το σάγχαρο νήστεως είναι από 70-110 είναι φυσιολογικό, πάνω από 110 έχουμε προδιαβήτη και πανω από 126 θεωρείται ότι έχουμε Διαβήτη. Η αν έχουμε μια τυχαία μέτρηση σαγχάρου μέσα στην ημέρα και είναι πάνω από 200 μαζί με συμπτώματα (θα αναφερθούν στην συνέχεια). Υπάρχει και η εξέταση «Καμπύλη Γλυκόζης» αν δυο ώρες μετά μια πρόληψης μιας φόρτισης με γλυκόζη που γίνεται στο μικροβιολογικο εργαστήριο και είναι πάνω από 200. Τα συμπτώματα του Διαβήτη τα οποία πρέπει να σε βάλουν σε εκρήγορση είναι. Η πολυουρία, η πολυδιψία, η απώλεια βάρους, αίσθημα κόπωσης (ανεξήγητο) , θάμπωση όρασης. Επίσης έχουμε πολυφαγία, συχνές λοιμώξεις του ουροποιητικού.
Μπορεί να ανακαλυφθεί Διαβήτης σε μια εγκυμονούσα μητέρα και αυτός θα είναι και μετά την κύηση;
Υπάρχει ο Διαβήτης τυπου κύησης (είναι ξεχωριστού τύπου) λόγω των ορμονών που παράγει το σώμα της γυναίκας στην κύηση και δημιουργεί αντίσταση στην ινσουλίνη. Μπορεί να χρειαστεί να κάνει ινσουλίνη μια μαμά που είναι έγκυος. Γιατι πρέπει να διατηρήσει καλά τα επίπεδα ζαχάρου (γλυκαιμία) αυτό έχει να κάνει με τα αποτελέσματα της υπογλυκαιμίας στο έμβρυο. Όταν γεννήσει η μητέρα που εχει Διαβήτη κύησης πρέπει να είναι σε παρακολούθηση από τον γιατρό της καθότι υπάρχει περίπτωση να παραμείνει ο Διαβήτης η να μετεξελιχθεί σε τύπου Ι η ΙΙ στην πορεία.
Οσον αφορά τις ηλικιακές κατανομές υπάρχει ο Συγγενής Διαβήτης που αφορά βρέφη εως 6 μηνών. Από 6 μηνών μέχρι 18-25 χρόνων είναι ο Ζαχαρώδης Διαβήτης τύπου Ι και μετά τα 25-30 συναντάμε τον Διαβήτη τύπου ΙΙ. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρχει και Διαβήτης τύπου ΙΙ σε μικρότερες ηλικίες και αυτό είναι το ανησυχητικό γιατί έχουμε παχύσαρκα παιδιά. Μπορείς να δείς παιδιά στο δημοτικό και είναι παχύσαρκα και έχουν αποκτήσει αντίσταση στην ινσουλίνη και να έχουν Διαβήτη τύπου ΙΙ. Εκει δεν μιλάμε για αυτοάνοση κατάσταση αλλά υπάρχει μια κληρονομική προδιάθεση. Αλλά και εκεί μπορείς να επέμβεις αλλάζοντας τον τρόπο ζωής αυξάνοντας την φυσική δραστηριότητα αλλά υπάρχουν και φάρμακα. Τα οποία για τον διαβήτη τύπου ΙΙ ξεκινάμε με χάπια αλλά υπάρχει μια διαβάθμιση ανάλογα αν υπάρχουν επιπλοκές η πόσο καλή ρύθμιση έχεις κι φθάνεις μέχρι και ινσουλίνη. Στον διαβήτη τύπου Ι που εχει παντελή έλλειψη ινσουλίνης ο οργανισμός έχει απόλυτη ανάγκη εξωγενούς χορήγησης, την οποία την παίρνεις με την μορφή ενέσεων, με την πένα ή με την παλιά παραδοσιακή μέθοδο και επιπλέων υπάρχει η συνεχής έγχυση ινσουλίνης μέσω αντλίας που πολλοί ανθρωποι εχουν και δίνει όλη την ημέρα την απαιτούμενη ποσότητα ινσουλίνης που χρειαζεται ο οργανισμός.
Το μύνημα προς τους αναγνώστες μας
Το μήνυμα από την μεριά μου είναι ότι ο Διαβήτης δεν πρέπει να κουβαλά σίγουρα ένα κοινωνικό στίγμα. Είναι κάτι που δεν το διαλέγουμε (τουλάχιστον τον τύπου Ι) είναι κάτι που μας συμβαίνει. Δεν λεω ότι είναι εύκολη κατάσταση είναι μια δύσκολη καθημερινότητα και για τις οικογένειες των Διαβητικών. Για τους Διαβητικούς τύπου ΙΙ σίγουρα υπάρχει μια δυνατότητα περισσότερης παρέμβασης μέσω της αλλαγής του τρόπου ζωής. Το οποίο δεν είναι πάντα εύκολο το να χάσεις βάρος, να τρως υγιεινά το να εχεις πιο καλή δραστηριότητα. Ωστόσο πρέπει να το παλέψεις. Γιατί αν έχεις καλή ρύθμιση αποφεύγες τόσο τις άμμεσες επιπλοκές (υπογλυκαιμίες- υπεργλυκαιμίες) οσο και τις απώτερες επιπλοκές που έχουν να κάνουν με μικροαγγειοπάθειες και καταστροφές ζωτικών οργάνων. Οπότε εγω προτείνω οι Διαβητικοί να μην ντρέπονται για αυτό που τους συμβαίνει, να μην νοιώθουν ότι κουβαλάνε ένα στίγμα, να εχουν εξωστρέφεια. Δεν χρειάζετε να βγάζουν πανώ και να λενε επιτούτου ότι είμαι Διαβητικός, απλά να μην έχει πρόβλημα να βρεθείς σε ένα κοινωνικό περίγυρο. Διότι πρέπει να υπάρχει και μια ευασθησία πχ όταν πας σε ένα μαγαζί να φας πρέπει να μπορείς να πεις ότι εγω είμαι Διαβητικός και θέλω πιο προσεγμένο το φαγητό μου, να απαιτήσεις δηλ μια κατανόηση σε αυτό, η αν θέλεις να κάνεις μέτρηση να μην απομονώνεσαι στην τουαλέτα. Οι διαβητικοί είναι αναλογικά ένας στούς δέκα, άρα στον περιγυρό μας έχουμε κάποιον Διαβητικό. Είναι μια ιδιαιτερότητα που χρειάζεται η καθημερινότητα των Διαβητικών και πρέπει να κάνουμε εύκολη την ζωη μας και στόχος είναι να έχουμε καλή ρύθμιση και αυτό θα γίνει με συνεχή ενημέρωση, εκπαίδευση και να πάψουμε να πολεμάμε κάτι το οποίο μας συνέβη, ένα πρόβλημα υγείας και να μάθουμε να ζούμε με αυτο.
Από τα παρευρισκόμενα μέλη μας μίλησαν και εξέφρασαν την αποψή τους η κα Ειρήνη Σωτηροπούλου και ο κος Φώτης Μπούρδος.
Η κα Ειρήνη Σωτηροπούλου μας δήλωσε: «Είμαι από το Αγρίνιο, ιδιωτική υπάλληλος, παντρεμένη. Έχω διαβήτη τύπου Ι εδώ και 20 χρόνια. Μου δημιούργησε ψυχολογικό πρόβλημα στην προσωπική ζωή. Με θεωρούσαν άρρωστη και εξ αιτίας αυτού έχασα φιλίες. Νοιώθω χαρούμενη που γνωρίζω τον σύλλογο που ύστερα από ένα χρόνο ήρθε ο κόσμος να γνωριστούμε σαν ομάδα. Νη μην φοβούνται να λένε ότι έχουν διαβήτη γιατί η ζωή προχωρά και μπορείς να ζήσεις φυσιολογικά και με το διαβήτη.»
Ο κος Φώτης Μπούρδος μας δήλωσε: « Είμαι 32 ετών και έχω 18 χρόνια ζάχαρο τύπου Ι. Ηταν κληρονομικό από τις γιαγιάδες του. Μου δημιούργησε πρόβλημα στην αποδοσή μου καθότι έπαιζα ποδόσφαιρο. Εργάζομαι, νοιώθω φυσιολογικός – κάνω ειδική διατροφή και προσπαθώ να ζω φυσιολογικά. Να υπάρχει θέληση και πίστη για το καλό. Αντιμετωπίζεται το ζάχαρο με σωστή διατροφή, άσκηση, άθληση και σωστές ώρες χορήγησης της ινσουλίνης. Εγώ νοιώθω φυσιολογικός.»
Τμήμα Παραγωγής Ειδήσεων και Ενημέρωσης του AgrinioBestOf.gr
