Για τον Παναγιώτη Πλιάτσικα δεν χρειάζοναι ιδιαίτερες συστάσεις. Γνωρίζουμε ότι κατάγεται και κατοικεί στο Αγρίνιο και οτι από μικρός συμμετέχει σε αγώνες ταχύτητας με Καρτ. Εχει στεφθεί πρωταθλητής αρκετές φορές και έχει πάρει πολλές διακρίσεις. Στην συζήτηση που έκανε με την Χρύσα Σπαή για τους αναγνώστες του AgrinioBestOf.gr μιλάει για την ασφαλή οδήγηση και πολλά ακόμα χρήσιμα πράγματα για τους οδηγούς ή υποψηφίους οδηγούς.

Παναγιώτη σε ποια ηλικία και από πού ξεκίνησες με τους αγώνες ταχύτητας;

Από 14 ετών εδώ στο Αγρίνιο έπειτα σε πανελλήνιο πρωτάθλημα στην Αθήνα και μετά σε ενιαίους θεσμούς και κύπελα. Μόλις ξεκίνησα με τα ενοικιαζόμενα Καρτ στην πίστα μπήκε μέσα μου το μικρόβιο, στην συνέχεια αγόρασα δικό μου Καρτ και σιγά σιγά μέρα με την μέρα ερχόμουν σε επαφή με το άθλημα και έτσι το αγάπησα, το συνέχισα ώσπου έγινε τρόπος ζωής για μένα και στην πορεία ξεκίνησα να ασχολούμαι με τους αγώνες.

Θα μας μιλήσει λίγο για τους αγώνες ταχύτητας; που έχεις λάβει μέρος;

Κυρίως στην Ελλάδα. Σε ηλικία 14 ετών έφυγα από το Αγρίνιο κάνοντας αγώνες στο πανελλήνιο πρωτάθλημα έπειτα ξεκινήσαμε στο θεσμό Rotax max challenge. Κάθε έτος όλα αυτά τα χρόνια τρέχω σε αγώνες και προπονήσεις. Οι αγώνες αυτοί γίνονται σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος, σε μεγάλες πόλεις που έχουνε πίστα. Αθήνα , Θεσσαλονίκη, Καλαμάτα, Μέγαρα. Και μετά από αυτή την ενασχόληση με τους αγώνες αξίζει να πω ότι πήραμε πολύ καλές θέσεις και Πανελλήνιο πρωτάθλημα πράγμα πολύ δύσκολο καθότι υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός. Ηταν και είναι πολυέξοδο άθλημα και για αυτό είχα μεγάλη στήριξη οικονομική και ψυχολογική από την οικογενειά μου. Η οικογενειά μου με στηρίζει από τα πρώτα κιόλας πρωταθλήματα που είχα να αντιμετωπίσω.

Τι σημαίνει για σένα η ταχύτητα; Τι αισθάνεσαι όταν πατάς τέρμα τα γκάζια στην πίστα;

Το συναίσθημα που σου προσφέρει η ταχύτητα, ανεβάζει στα ύψη την ανδρεναλίνη, σε γεμίζει τόσο πολύ μέσα σου. Η στιγμή που οδηγάς προφυλακτήρα με προφυλακτήρα με τους συναθλητές σου σε κάνει να αναπτύξεις τα αντανακλαστικά σου σε μεγάλο βαθμό. Αυτό σημαίνει ότι έπειτα στην πορεία στο δρόμο εκτός πίστας έχοντας αυξημένα αντανακλαστικά είσαι πιο έγκυρα πάνω στο τιμόνι και στο φρένο ώστε να αποφύγεις κάποιο λάθος δικό σου ή κάποιου άλλου στον δρόμο. Φυσικά η ενασχόληση αυτή μέσα στην πίστα και ο ανταγωνισμός σε κάνει πολύ πιο ευαίσθητο για την πορεία σου στον δρόμο και σε κάνει να σέβεσαι την δική σου ζωή αλλά και του απέναντι. Αυτού που έρχεται από το άλλο ρεύμα..

Μιλησέ μας για την ασφάλεια στην οδήγηση και το ίδρυμα Παναγιώτης Μυλωνάς;

Πρόκειται για μια ιδιωτική πρωτοβουλία. Τον Παναγιώτη Μυλωνά τον γνώρισα το 2002 σε ηλικία 14 ετών στην Αθήνα στην πίστα Καρτ. Τρέχαμε κάτω από την ίδια ομάδα. Ηταν ένα παιδί με ήθος με πολύ καλή οδηγική παιδεία και παρα πολύ καλός αθλητής. Σπούδαζε στην Πάτρα και σε ενα ταξίδι απο Αθήνα προς την Πάτρα έχασε την ζωή του σε ατύχημα λόγω των κακών δρόμων που έχουμε στην χώρα μας. Επειτα η πρωτοβουλία της οικογένειας του να ιδρύσει το ινστιτούτο «Παναγιώτης Μυλωνάς» έκανε να έρθει πιο κοντά στον πολύ κόσμο, γονείς, παιδιά, σε κάθε σπιτικό η σωστή πληροφορία πώς να σέβονται την ζωή την δική τους αλλά και την ζωή αυτού που έρχετε από το απέναντι ρεύμα.

Η κυκλοφοριακή αγωγή από ποια ηλικία πρέπει να αρχίζει;

Η κυκλοφοριακή αγωγή θεωρώ ότι πρώτα πρέπει να ξεκινάει από το σπίτι και μετά από το σχολείο. Όταν λέμε ξεκινάει από το σπίτι εννοούμε πχ ότι οταν οι γονείς μπαίνουν στο αυτοκίνητο πρέπει να βάζουν την ζώνη ασφαλείας ώστε να περάσει το μήνυμα στα παιδιά τους και να αντιληφθούν την χρησιμοτητά του. Τα παιδιά βλέποντας τον μπαμπά και την μαμά να οδηγάει σωστά θα είναι ένα πρότυπο για αυτά και θα έχουν πάρει το μήνυμα. Τα παιδιά από την ηλικία των τριών ετών καταγράφουν εικόνες και δημιουργούν πρότυπα. Στην πορεία και σε ηλικία επτά-οκτώ ετών που θα πάνε στο δημοτικό θα πρέπει να πάνε και σε πάρκα κυκλοφοριακής αγωγής με τους δασκάλους και με έμπειρους οδηγούς ή αστυνομικούς και έχοντας δίπλα τους ένα έμπειρο οδηγό και τον δάσκαλο θα μάθουν την σωστή οδήγηση και οδηγική συμπεριφορά.

Γιατί έχουμε τόσα τροχαία ατυχήματα κάθε χρόνο στην Ελλάδα; φταίει το οδικό δίκτυο ή και κάτι άλλο;

Τα τροχαία είναι μια μάστιγα, ένα μικρός πόλεμος και αυτό δεν θα μπορέσει να λυθεί αν η πολιτεία δεν πάρει σοβαρά μέτρα όπως αλλαγή του ΚΟΚ και των προστίμων, όπως έχουν κάνει μεγάλες χώρες κράτη όπως η Σουηδία, ή Ελβετία, η Αμερική και άλλες που έχουν αυστηρά μέτρα και όχι μείωση των τιμών σε ένα πρόστιμο. Πχ παραβίαση ενος σηματοδότη στο εξωτερικό λαμβάνεται σαν απόπειρα αντθρωποκτονίας και ο παραβάτης οδηγείται με χειροπέδες στο τμήμα. Εδώ στην Ελλάδα είναι μια απλή παράβαση, μπρεί να πάρουν για λίγο καιρό το δίπλωμα και θα μπεί ένα πρόστιμο το οποίο θα μειωθεί στην πορεία. Η αποψή μου είναι ότι οι παραβάτες πρεπει να μπαίνουν σε μονάδες εντατικής θεραπείας των νοσοκομείων για να προβληματίζονται με το τι μπορούν να προκαλέσουν σε κάποιον άλλον άνθρωπο και να προβληματιστούν. Στο εξωτερικό έτσι γίνεται.

Σε τι κατάσταση εκτιμάς ότι βρίσκεται το οδικό δίκτυο της Αιτωλοακαρνανίας; Χρειάζεται χάραξη καινούργιων δρόμων ή επισκευή των παλιών;

Στην Αιτωλοακαρνανία οι δρόμοι είναι κακοί. Εγω παρότι τρέχω σε αγώνες, όταν κυκλοφορώ στους δρόμους του νομού μας οδηγώ πολύ αργά. Εχω μεγαλύτερη αίσθηση του κακού οδοστρώματος και αντιλαμβάνομαι το κίνδυνο. Οι δρόμοι είναι κατασκευασμένοι από παλιά και σίγουρα χρειάζοντια επισκευές στο οδόστρωμα , ώστε να μειωθούν τα ατυχήματα. Καθότι η αλλαγή του ασφαλτοτάπητα ή η βελτίωση αυτού θα φέρει καλύτερα αποτελέσματα πχ σε ένα φρενάρισμα, πράγμα που μπορεί να γλυτώσει μια ανθρώπινη ζωή.

Οσον αφορά την κυκλοφορία στην πόλη, τι χρειάζετε ώστε να έχουμε καλύτερη και ασφαλέστερη οδήγηση;

Τα περισσότερα ατυχήματα συμβαίνουν μέσα στην πόλη με μικρές ταχύτητες. Αυτό γιατί το μυαλό αφαιρείται, εκεί που ξέρεις την διαδρομή, εκεί που ξέρεις τα πάντα και πατάς λίγο παραπάνω το γκάζι είσαι αφηρημένος, δεν έχεις καλά αντανακλαστικά και συμβαίνουν τα ατυχήματα.

Σε τι κατάσταση πρέπει να είναι ο οδηγός όταν μπαίνει στο αυτοκινητό του;

Ο οδηγός από την ώρα που κλείνει την πόρτα του σπιτιού του μπαίνει στο αυτοκίνητο και αφήνει την οικογενειά του πίσω, πρέπει να σκεφθεί τι χαμόγελα τον περιμένουν πίσω στο σπίτι ώστε να μην κάνει παραπάνω ενέργειες ή υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων του και να πάθει κάποιο ατύχημα, το οποίο ενδέχεται να τον στερήσει από δικούς του ανθρώπους.

Όταν οδηγούμε στην πόλη δίνουμε προτεραιότητα;

Σαφώς καθότι υπάρχουν άνθρωποι με ειδικές ανάγκες, γέροντες και παιδιά, έγκυες γυναίκες. Πρέπει να πηγαίνουμε σιγά να βλέπει το μάτι μας, να κοιτάμε αρστερά και δεξιά και να δίνουμε τις σχετικές προτεραιότητες.

Οταν σου δίνουν προτεραιότητα οι γυναίκες οδηγοί, πως αισθάνεσαι;

Χαίρομαι να βλέπω γυναίκες στο τιμόνι καθότι πολλές φορές οι γυναίκες οδηγούν πολύ καλύτερα από άνδρες. Σαφώς αισθάνομαι όμορφα και χαμογελώ όταν μου δίνουν προτεραιότητα.

Μερικές φορές υπάρχουν οδηγοί που βγάζουν θυμό. Αυτό είναι προάγγελος ατυχήματος;

Ο θυμός είναι ότι χειρότερο όταν οδηγούμε. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θυμώνουμε, να σηκώνουμε κινητό ή να αποσπάται η προσοχή μας όταν οδηγούμε. Επίσης δεν πρέπει να οδηγούμε όταν έχουμε πιεί καθότι τα αντανακλαστικά δεν λειτουργούν καλά.

Κάνεις δράσεις σε σχολεία σχετικά με την οδήγηση;

Βεβαίως. Αρκετές φορές διευθυντές σχολείων έχουν πάρει την πρωτοβουλία και με έχουν καλέσει. Οπότε με την στολή μου και το κράνος μου, πηγαίνω με προοπτική να μεταφέρω στα μικρά παιδιά αυτά που βιώνω στην πίστα ώστε να καταλάβουν την επικινδυνότητα που επικρατεί στον δρόμο, να μην είναι αφελείς και το πόσο σημαντικό είναι το ότι η ταχύτητα μπορεί να τους στοιχίσει την ζωή που είναι το πολυτιμότερο αγαθό.

Γιατί σταμάτησε τα ράλλυ Φυτειών που γινόταν πριν χρόνια στην περιοχή μας και το διοργάνωνε η ΑΛΑΜ Αγρινίου. Γνωρίζεις κάτι για αυτό;

Ενας τέτοιος αγώνας δυστυχώς έχει καιρό να γίνει στη πόλη μας κοντά και πιο συγκεκριμένα στις Φυτείες Ξηρομέρου. Η ανάβαση στο βουνό προσελκύει πέρα απο τις συμμετοχές απο ολη την Ελλάδα και πάρα πολύ κόσμο, χιλιάδες θεατές. Εμείς οι Αγρινιώτες και οχι μόνο θα θέλαμε έναν τέτοιο αγώνα και τα ωφέλη ειδικά για εμας και για την ευρύτερη περιοχή θα ηταν τεράστια. Ας ελπίσουμε να ξεκινήσει πάλι ο αγώνας στο βουνό των Φυτειών και να δει ο κόσμος μας κατι πολύ όμορφο απο τον Μηχανοκίνητο Αθλητισμό.

Ποιούς θα ήθελες να ευχαριστήσεις για την βοήθεια που σου προσέφεραν;

Βασικά την οικογενειά μου που ήταν πάντα δίπλα σε κάθε μου προσπάθεια και ιδιαίτερα τον πατέρα μου που χωρίς αυτόν δεν θα είχα καταφέρει τίποτα και ουσιαστικά του οφείλω τα πάντα.

Ένα μήνυμα για τους νέους οδηγούς και τους αναγνώστες μας ;

Νέοι, μικροί μεγάλοι και γενικά όλοι όσοι πιάνουν τιμόνι, είτε αυτό λέγεται μηχανάκι ή αμάξι πάντα να φοράμε ζώνη στο αυτοκίνητο και κράνος στο μηχανάκι. Ο Ρόσι και μεγάλοι οδηγοί στην πίστα είναι πρωταθλητές μόνο με το κράνος. Χωρίς το κράνος είναι ένα τίποτα. Πάντα με το κράνος για να πάς γρήγορα και με ασφάλεια.

Τμήμα Παραγωγής Ειδήσεων και Ενημέρωσης του AgrinioBestOf.gr