Σε απάντηση των όσων αναφέρουν σε γραπτή τους δήλωση προς τα Μέσα Ενημέρωσης οι Δημοτικοί Σύμβουλοι Σπ. Διαμαντόπουλος και Κων/νος Γιαννόπουλος, γίνεται γνωστό ότι:
Ο Δήμαρχος Ιερής Πόλης Μεσολογγίου ενημέρωσε εγκαίρως το Δημοτικό Συμβούλιο, για το θέμα του 2/39 Συντάγματος Ευζώνων. Η απόφαση με αριθμό 315/2017 ελήφθη ομόφωνα και βάση αυτής ξεκίνησε κάθε ενέργεια και πρωτοβουλία υποστήριξης του αιτήματος.
Το αίτημα της διατήρησης λειτουργίας του 2/39 Συντάγματος Ευζώνων που εδρεύει στην Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου, βρήκε άμεση υποστήριξη από τους Δημάρχους Ναυπακτίας Π. Λουκόπουλο και Ξηρομέρου Ε. Γαλούνη, καθώς επίσης κορυφαίων φορέων που συμμετείχαν στην σύσκεψη της 22ης Ιανουαρίου. Χθες Δευτέρα 29 Ιανουαρίου, το Δημοτικό Συμβούλιο Αγρινίου εξέφρασε την στήριξή του στο ίδιο θέμα, όπως επίσης η Περιφερειακή Ένωση Δήμων Δυτικής Ελλάδας (ΠΕΔ). Αναμένονται δε αποφάσεις στήριξης και από τους λοιπούς Δήμους της Αιτωλοακαρνανίας. Επίσης τρεις έως τώρα κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι (οι κ.κ. Δ. Κωνσταντόπουλος Κ. Καραγκούνης και Μ. Σαλμάς) έχουν καταθέσει ήδη ερωτήσεις στη Βουλή.
Κατά συνέπεια, η κινητοποίηση δήμων και φορέων ούτε «αχταρμάς», ούτε «μνημόσυνο» θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί και μάλιστα με τόσο απαξιωτικό ύφος προς τους συμμετέχοντες.
Πληροφόρηση για τις ενέργειες του Δημάρχου έως σήμερα έχουν ήδη κοινοποιηθεί στους πολίτες μέσω επίσημης ενημέρωσης, ενώ τα αποτελέσματά τους θα παρουσιασθούν από τον ίδιο στο Δημοτικό Συμβούλιο, όπου μπορούν να διατυπωθούν προτάσεις και απόψεις.
Κάθε Ψήφισμα που εγκρίνεται από το Δημοτικό Συμβούλιο, δεν έχει χαρακτήρα «ευχολογίου» ή αποτελεί μέσο εντυπωσιασμού και μόνον. Χρησιμοποιείτε με την αξιοπιστία, την σοβαρότητά του και κυρίως το θεσμικό του κύρος, ως πολύτιμο επιχείρημα για την κινητοποίηση κοινωνικών δυνάμεων και θεσμικών φορέων. Κατά περίπτωση, η ανταπόκριση στο αίτημα του Δήμου Ιερής Πόλης Μεσολογγίου, υπήρξε άμεση και δυναμική. Οι χειρισμοί δε που απαιτεί η περίσταση, είναι λεπτοί και προσεκτικοί. Πολύ δε μάλλον όταν η διάταξη των στρατιωτικών δυνάμεων της χώρας είναι πρώτη και κύρια ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας.
