Ο κ. Νίκος Σκιάδας, Πρόεδρος της Ιστορικής & Αρχαιολογικής Εταιρείας Δυτ. Στερεάς Ελλάδας εκφράζει «μερικές σκέψεις με αφορμή την Επέτειο του Πολυτεχνείου και την αναγκαιότητα ενος Μνημείου της Αντίστασης στο Αγρίνιο».
Βρισκόμαστε στο τέλος ενός ακόμη χρόνου και σήμερα γιορτάζουμε την 17η Νοέμβρη 1973,την ημέρα μνήμης για την εξέγερση των φοιτητών και του λαού της Αθήνας κατά της Δικτατορίας. Αν και ζούμε σε μιά άλλη πλέον εποχή που δυστυχώς την χαρακτηρίζει η παραίτηση και η απαξίωση για τις ιδέες και τους αγώνες εκείνης της εποχής,λόγω της οικονομικής κρίσης και της έλλειψης ενός πειστικού οράματος για το μέλλον, χρέος μας είναι και την ιστορική μνήμη να κρατάμε ζωντανή γιατί αυτή διδάσκει και τα σύμβολα αυτής της μνήμης να τα τιμάμε.
Στην πόλη του Αγρινίου μέσα στον χρόνο που φεύγει, ανάμεσα στα θέματα που απασχόλησαν την τοπική κοινωνία, ευτυχώς ήταν και ουσιαστικά θέματα ιστορικής μνήμης, όπως το μνημείο της Εθνικής Αντίστασης πίσω από τον Ι.Ν.Αγίας Τριάδας. Υπήρξε για το μνημείο αυτό επώνυμη αναφορά και δημοσίευση στον τοπικό τύπο, μετά από πρωτοβουλία του συμπατριώτη μας αντιστασιακού κατά της Δικτατορίας Αριστείδη Μπαρχαμπά. Σε αυτό το δημοσίευμα επισημαίνεται η ανάγκη ανέγερσης στο Αγρίνιο ενός Μνημείου της Εθνικής Αντίστασης με ονοματεπώνυμο,δηλαδή ενός μνημείου των 120 που τουφεκίσθηκαν το 1944 στην Αγία Τριάδα που να είναι αναγνωρίσιμο και ξεχωριστό,που να εμπνέει και να παραδειγματίζει τις νεώτερες γενιές.
Η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης που έγινε το 1982 ήταν μια πράξη δικαιοσύνης , ηθικής και ιστορικής αποκατάστασης του πνεύματος της Αντίστασης ολόκληρου του Λαού ενάντια στό Φασισμό που δεν μπορούσε να μείνει άγραφη σελίδα στην εθνική ιστορική μνήμη.
Όμως ενώ η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1982 αναγνωρίζοντας την Εθνική Αντίσταση κάλυψε την πληγή και το κενό της ιστορικής Μνήμης και παντού οι τοπικές κοινωνίες αγκάλιασαν αυτή την υπόθεση,στό Αγρίνιο την πόλη που για το αντιστασιακό της πνεύμα αδελφοποιήθηκε με την Μπολώνια της Ιταλίας, το Μνημείο που τελικά κατασκευάσθηκε πίσω από την Αγία Τριάδα ήταν ένα μνημείο που μπορεί να έγινε με τις καλλίτερες προθέσεις εκφράζοντας την επιθυμία των αντιστασιακών οργανώσεων και της κοινωνίας, τελικά ήταν κατώτερο των απαιτήσεων ενός Μνημείου που θα θυμίζει την θυσία των 120 συμπατριωτών μας την Μ. Παρασκευή στίς 14 Απριλίου 1944,αλλά και τον τεράστιο Αντιστασιακό και Αντιφασιστικό Αγώνα του λαού μας από το 1940 έως το 1944.
Ίσως ο παραλληλισμός των δύο γεγονότων,δηλαδή του πνεύματος της Αντίστασης 1940-1944 και της διαφύλαξης της μνήμης της εξέγερσης του Πολυτεχνείου που ήταν παράδειγμα αυθόρμητης έκφρασης της κοινωνίας των φοιτητών ενάντια στον αυταρχισμό και την καταπίεση της καταστροφικής Δικτατορίας μπορεί κάποιους να παραξενεύει, όμως υπάρχουν αρχές και αξίες που είναι διαχρονικές και αυτές θα πρέπει με κάθε τρόπο να φροντίσωμε να μεταλαμπαδεύσουμε στις νέες γενιές αυτούσιες και καθαρές.
Πιστεύω ότι για το λόγο αυτό και σε πείσμα των καιρών που τη ζωή μας απειλεί η απαξιώση και η κατεδάφιση αξιών και οραμάτων πρέπει να παλεύουμε και να διεκδικούμε αυτό που πιστεύω οτι δικαιούμαστε σαν κοινωνία ελευθέρων ανθρώπων. Γιαυτό και σήμερα είναι επίκαιρη η υπενθύμηση της ανάγκης να ξαναδούμε το θέμα της ανέγερσης στην πόλη του Αγρινίου ενός μνημείου της Αντίστασης αντάξιου της θυσίας των 120 στην Αγία Τριάδα αλλά και του πνεύματος Αξιοπρέπειας και Ελευθερίας που τιμά και χαρακτηρίζει το Λαό μας διαχρονικά.
ΑΓΡΙΝΙΟ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ 2017-
ΝΙΚΟΣ ΣΚΙΑΔΑΣ
Πρόεδρος ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ & ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΔΥΤ. ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.
