Χθες το φεστιβάλ ερασιτεχνικών θιάσων του Δήμου Αγρινίου φιλοξενούσε άλλη μια παράσταση με ιστορικό ενδιαφέρον. Για πρώτη φορά θίγονταν η άγνωστη και ξεχασμένη σφαγή στο Πυργί Αγρινίου από Γενίτσαρο, ο οποίος γύρισε να εκδικηθεί τους κατοίκους του χωριού, επειδή τον έδωσαν για γενίτσαρο στο παιδομάζωμα. Όλα αυτά τα στοιχεία διασώζονται μόνο στην προφορική παράδοση, η οποία κατά μία εκδοχή αποδίδει την ονομασία Βελάουστα από το ότι ο τόπος «βέλαζε» από τις φωνές των σφαγιασθέντων.

Παλαιότερο άρθρο του agrinionews.gr αναφέρεται στο γεγονός αυτό ( δείτε εδώ). Επίσης ο συγγραφέας Σταύρος Σταυρίδης το μετενσάρκωσε λογοτεχνικά στο βιβλίο του «Το Πέτρινο Προσωπείο» και τις τελευταίες μέρες θεατρικά με τον ερασιτεχνικό θεατρικό θίασο του Ορφέα, που τον σκηνοθέτησε η Γιούλη Μαρούση.

Δεν θα σταθούμε περαιτέρω στο ποιοι, πως έπαιξαν, συντελεστές κτλ κτλ. Το γεγονός ότι ήταν μια καλά στημένη παράσταση από σκηνοθέτες, ερασιτέχνες ηθοποιούς και σενάριο συγκίνησε το παρευρισκόμενο κοινό.

Συγκίνησε τόσο που έδωσε αφόρμηση στον γράφοντα για δεύτερες σκέψεις, άσχετα αν ο συγγραφέας έθεσε την αναπαράσταση του ιστορικού γεγονότος στην πλατφόρμα του πεπρωμένου της μοίρας.

Συγκίνησε γιατί:

Ξαναθυμηθήκαμε τι σημαίνει Παιδομάζωμα & Γενίτσαρος  και σκληρό πρόσωπο Οθωμανών. Όχι, δεν φταίνε μόνο οι αναθεωρητικοί και η Ρεπούση για το ότι το ξεχάσαμε, εστιάζοντας στην ανεξιθρησκεία και στα προνόμια των Οθωμανών. Φταίνε και εκείνοι που γέμισαν το διαδίκτυο με τον όρο Παιδομάζωμα να αναφέρεται στον δημοκρατικό στρατό και τον εμφύλιο του 1946 – 1949. Αλήθεια, όταν ο ψηφιακός γραμματισμός της google στη λέξη «Παιδομάζωμα» βγάζει αποτελέσματα μόνο για τον εμφύλιο και όχι για τους Οθωμανούς, δεν ξεχνιέται το Οθωμανικό παιδομάζωμα από τις πληκτρολογικές εμμονές ορισμένων;

Ξαναθυμηθήκαμε τι σημαίνει άτιμη κοινωνία. Είναι αυτή που βολεύεται, ακόμα και με τζιχαντιστικό Οθωμανικό καθεστώς που ξεχάσαμε.  Είναι αυτή που θυσιάζει τον πιο αδύναμο όπως στην περίπτωση της προχθεσινής θεατρικής μυθοπλασίας, όπου διάλεξαν να πάρουν το παιδί της πιο φτωχής μάνας για Γενίτσαρο, αφού τον έδωσαν οι προύχοντες του χωριού. Οι αντιλήψεις του βολέματος και του παρτακισμού δεν είναι της οικονομικής κρίσης, ούτε του σήμερα, ούτε του απώτερου χθες αλλά  χάνονται στο μεσαίωνα και στα βάθη των αιώνων.

Για λίγο λοιπόν αποκαθηλώθηκε το εξωραϊσμένο κάδρο του Οθωμανισμού. Για την ιστορία το παιδομάζωμα σταμάτησε 400 χρόνια πριν , λίγο μετά το 1600.  Ο παρτακισμός όμως φυσικά με θύμα τον πιο αδύναμο  δεν σταμάτησε και ούτε θα σταματήσει.

Πάντα λοιπόν η κοινωνία θα φορά στα δύσκολα ένα πέτρινο προσωπείο…

Λ.Υ.

agrinionews.gr