Γράφει ο Νίκος Κωστακόπουλος*
Η καθιερωμένη να γίνεται σχεδόν κάθε χρόνο αυγουστιάτικη πορεία προς τις πηγές του Γιδομανδρίτη φέτος συνέπεσε να είναι την ίδια ακριβώς ημερομηνία με την αντίστοιχη περσινή, την 11η Αυγούστου, όπως φρόντισε να μας υπενθυμίσει γι’ αυτό το facebook. Η διαφορά εντοπίζεται αφενός στον αριθμό των μελών της περιπατητικής ομάδας, η οποία ήταν φέτος επταμελής από εξαμελής πέρσι, και αφετέρου στη σύνθεσή της, καθώς το μοναδικό κοινό μέλος ήταν ο υποφαινόμενος.
Η πορεία, λοιπόν, ξεκίνησε πρωί πρωί από τον Άγιο Θεόδωρο, τον οικισμό που αποτελεί τον τελευταίο σταθμό κατά τη διαδρομή προσέγγισης της εν λόγω περιοχής, τον οποίο συναντάμε μετά από διαδρομή 21 χμ. ακολουθώντας τον δρόμο που οδηγεί από το Θέρμο στην Κοκκινόβρυση.
Η συνολική διάρκεια της πορείας με άφιξη στον προορισμό μας, τον καταρράκτη Θρόνο, που βρίσκεται στο κεντρικό ρέμα της περιοχής των πηγών Γιδομανδρίτη, και επιστροφή στον Άγιο Θεόδωρο ήταν διάρκειας έξι ωρών και αναφέρεται κατά ένα μέρος σε μονοπάτι και στο μεγαλύτερο μέρος της σε ποταμοπορεία ή μάλλον, ακριβέστερα, σε διάσχιση φαραγγιού ή κατά την επίσημη ονομασία canyoning. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, βέβαια, μιλάμε για ερασιτεχνικό canyoning.
Πρόκειται για μια δύσκολη διαδρομή, σίγουρα όχι εφικτή για τον καθένα που δεν είναι εξοικειωμένος σχετικά και δεν διαθέτει τις αντίστοιχες αντοχές, αλλά σίγουρα πολύ ενδιαφέρουσα, αφού πρόκειται για ένα τοπίο όχι συνηθισμένο λόγω της άγριας εξωτικής ομορφιάς που διαθέτει.
Πολλά τα στοιχεία που από κοινού καθιστούν την εν λόγω περιοχή πολύ ενδιαφέρουσα για όποιον έλκεται από τα θέλγητρα της αρχέγονης, της ανέγγιχτης φύσης της. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως η εν λόγω περιοχή υπάγεται εξ’ ολοκλήρου στη ζώνη Natura 2000 του Παναιτωλικού όρους.
Η πλούσια και με ποικίλα φυτικά είδη βλάστηση, με κυρίαρχα τα πλατάνια κατά μήκος ολόκληρης της ρεματιάς και τα έλατα αμέσως μετά που σχηματίζουν ένα πυκνό, παρθένο ελατοδάσος στις πλαγιές δεξιά κι αριστερά του ποταμιού.
Τα στενά περάσματα που έχουν σμιλευτεί από την ενέργεια του νερού στη διάρκεια πολλών χιλιετιών με τους θεόρατους βράχους κομμένους θαρρείς με θεϊκό μαχαίρι για ν’ ανοιχτεί δρόμος για το πέρασμα του νερού.
Τα μοναχικά δέντρα, οι θάμνοι, τα αγριολούλουδα και κάθε λογής αγριόχορτα που χάσκουν στην κόψη των γκρεμών, που είναι ν’ απορεί κανείς πώς φύτρωσαν και πώς καταφέρνουν ν’ αντέχουν στις κακοτοπιές όπου έχουν στήσει τις ζωές τους.
Άγρια ζώα, με πιο εμφανή τα γεράκια που έχουν τις φωλιές τους στους απρόσιτους γκρεμούς και γυροφέρνουν κάθε τόσο οργώνοντας τον στενό αέρινο διάδρομο του φαραγγιού.
Τέλος, το ζωογόνο στοιχείο όλων των ζωντανών πλασμάτων, το νερό, που κυλά με άγριο τρεχαλητό στη στενή κοίτη του φαραγγιού και πέφτει με πάταγο από τους πολλούς, μικρούς αλλά πανέμορφους καταρράκτες κατά μήκος του φαραγγιού και μετά χάνεται κάτω από τους χαλιάδες και τα πετρώματα για να επανεμφανιστεί παρακάτω φιλτραρισμένο ξανά και ξανά κατά το πέρασμά του από τα σπλάχνα της γης.
Μια περιοχή όχι συνηθισμένη, η οποία αποτελεί αναπτυξιακό απόθεμα από τα σημαντικότερα στο ορεινό Θέρμο. Απόθεμα, βέβαια, αναξιοποίητο όσο θα λείπουν παντελώς οι αναγκαίες υποδομές που θα παρέχουν πρόσβαση στον καθέναν – δασόδρομος και δίκτυο μονοπατιών – σ’ αυτήν την πολλά υποσχόμενη περιοχή αναφορικά με τον οικοτουρισμό και τις συναφείς εναλλακτικές μορφές τουρισμού. Ως τότε αυτή θα αποτελεί προνόμιο για τους ελαχίστους που μπορούν να την προσεγγίζουν έστω και χωρίς καμία υποδομή, αυτούς που επιμένουν να δείχνουν με το προσωπικό τους παράδειγμα τον δρόμο της αξιοποίησης του τόπου τους.
Σε μια άλλη ευκαιρία θα υπάρξει πληρέστερη παρουσίαση του συνόλου της εν λόγω περιοχής των πηγών Γιδομανδρίτη με προβολή των καταρρακτών και των άλλων αξιοθέατων που συναντάμε σε όλους τους κλάδους του φαραγγιού των πηγών του ποταμού. Δεν θα μπορούσε, όμως, να μην γίνει έστω και τούτη εδώ η σύντομη αναφορά σ’ αυτήν εξ’ αφορμής της συγκεκριμένης επίσκεψής.
Κλείνοντας, θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου σε όλα τα μέλη της ομάδας που συμμετείχαν μαζί με τον υποφαινόμενο στην πορεία. Τον Χρήστο, τον Σπύρο, την Αγγελική, τη Γεωργία, τον Δημήτρη και τον Ορέστη. Τα συγχαρητήρια, βέβαια, αξίζουν πρωτίστως στον μικρό Ορέστη, όπως και στις δύο κυρίες, που ανταποκρίθηκαν το ίδιο καλά, με πληρότητα και αγόγγυστα, σε όλες τις δυσκολίες που συναντήσαμε σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας σ’ αυτό το δύσκολο canyoning.
Το προβαλλόμενο στην ανάρτηση αυτή φωτογραφικό υλικό από τη διαδρομή ως τον καταρράκτη Θρόνο, τον προορισμό μας σ’ αυτήν την πορεία, όπως και το στιγμιότυπο με ήχο και εικόνα από τον εν λόγω καταρράκτη – καθώς η προσέγγιση στους καταρράκτες που συναντάμε παραπάνω στη διαδρομή ως τις πηγές του ποταμού, τις επονομαζόμενες Αμπούλια, δεν ήταν καθόλου εύκολη και γι’ αυτό δεν επιχειρήθηκε κάτι τέτοιο αυτή τη φορά – αποτελεί, πιστεύουμε, επιβεβαίωση των παραπάνω περιγραφόμενων και μένει αυτό να επιβεβαιωθεί από τον καθένα που θα ακολουθήσει την εν λόγω πορεία μας νοερά, βοηθούντος σ’ αυτό και του προβαλλόμενου υλικού στο σύνολό του, με την προσμονή συνάμα να υλοποιηθούν κάποτε οι προαναφερόμενες υποδομές που θα καταστήσουν δυνατή για τον καθένα που το επιθυμεί την επίσκεψη στην περιοχή αυτή!
Την περιοχή των πηγών Γιδομανδρίτη με τα πολλαπλά θέλγητρα!!
Την παντελώς άγνωστη μα πολλά υποσχόμενη περιοχή για τους λάτρεις της εξωτικής φυσικής ομορφιάς!!!
*Εκπαιδευτικός – Δημοτικός Σύμβουλος Θέρμου
