Ο ιδιοκτήτης μιας μεγάλης Αμερικανικής εταιρείας κατασκευής παπουτσιών, το 1950, αποφάσισε να κάνει μια προσπάθεια επέκτασης της επιχείρησής του. Έστειλε λοιπόν τον διευθυντή πωλήσεων σε μια χώρα της Αφρικανικής Ηπείρου (δεν μας νοιάζει ποια) ώστε να διερευνήσει το ενδεχόμενο να δημιουργηθούν εκεί εργοστάσια παραγωγής παπουτσιών για τον ντόπιο πληθυσμό.
Την ίδια στιγμή, ο ιδιοκτήτης μιας άλλης μεγάλης εταιρείας έμαθε την πρόθεση του ανταγωνιστή του και αποφάσισε να πράξει το ίδιο, να στείλει τον διευθυντή πωλήσεων κι αυτός στην ίδια χώρα.
Οι δύο διευθυντές έφτασαν περίπου την ίδια περίοδο, έκαναν πολλές επαφές και σε μία εβδομάδα κάλεσαν τους εργοδότες τους για να δώσουν αναφορά.
Ο πρώτος διευθυντής είπε: «Η επίσκεψη ήταν αποτυχία. Δεν υπάρχει καμία ελπίδα για να φτιάξουμε εργοστάσιο. Αυτοί εδώ δεν φοράνε καν παπούτσια»
Ο δεύτερος διευθυντής είπε: «Χτυπήσαμε φλέβα χρυσού! Ο ντόπιος πληθυσμός δεν φοράει καν παπούτσια. Οπότε, θα αγοράσουν όλοι»
Δύο άνθρωποι, με τις ίδιες σπουδές, επισκέφθηκαν την ίδια χώρα και αντίκρισαν την ίδια πραγματικότητα. Για τον έναν η πραγματικότητα σηματοδοτούσε την αποτυχία, για τον άλλον σηματοδοτούσε μια ευκαιρία.
Έτσι συμβαίνει και στην καθημερινή μας ζωή. Κάποιοι βλέπουν παντού δυσκολίες και τρέχουν να φύγουν από αυτές και κάποιοι άλλοι βλέπουν ευκαιρίες και προσπαθούν να τις αδράξουν.
