Γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος

- ΕΧΟΥΜΕ συνηθίσει πια, τους πολιτικούς γενικότερα και ειδικότερα τους πολιτικούς αρχηγούς να φέρονται σα να βρίσκονται σ' έναν δικό τους κόσμο, ξεκομμένοι παντελώς απ' τους πολίτες και να πλειοδοτούν σε υποσχέσεις, μέσα σ' ένα συνεχές υβρεολόγιο μεταξύ τους, για το ποιος απ' όλους θα "σώσει" το λαό! Το άκρον άωτον, δηλαδή, της πολιτικής ανεντιμότητας και ηλιθιότητας! Σε κεντρικό, αλλά και σε τοπικό επίπεδο. Εδώ στο δήμο μας π.χ. το ζήσαμε προχθές το βράδυ σε συνεδρίαση του δημοτικού μας συμβουλίου, όπου ξεκατινιάζονταν μεταξύ τους χωρίς ντροπή κι έλεος (όπως πάντα άλλωστε), σα να μην τους έβλεπε κανείς άλλος κι ας ήξεραν πως μεταδίδονταν ζωντανά η συνεδρίαση και το έβλεπαν οι δημότες. Το ίδιο και στη Βουλή, το ίδιο και στα τηλεπαράθυρα των καναλιών ή οπουδήποτε αλλού. Για το ποιοι θα επικρατήσουν των άλλων νοιάζονται, δεν έχουν καν τσίπα, για το πώς θα τους κρίνουν οι πολίτες που τους βλέπουν και τους ακούν, τους οποίους κι αγνοούν παντελώς...

- ΠΑΣΧΟΥΝ όλοι αυτοί απ' το λεγόμενο "Σύνδρομο της Ύβρεως"! Την ορολογία αυτή, την εισήγαγε ως πάθηση ο Βρετανός λόρδος, Ντέιβιν Όουεν, γιατρός νευρολόγος και συγγραφέας, ο οποίος χρημάτισε κι ως υπουργός εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου. Έγραψε δε κι ένα σπουδαίο βιβλίο, με τίτλο: "Ασθενείς ηγέτες στην εξουσία", όπου απαριθμεί πολλούς - με πρώτη και καλύτερη τη "Σιδηρά Κυρία" Θάτσερ - οι οποίοι έπασχαν απ' το Σύνδρομο αυτό! Μάλιστα, ως "πηγή" άντλησης του όρου, βρήκε την αρχαία ελληνική γραμματεία, όπου "η υπέρβαση του μέτρου, η αλαζονεία και η περιφρόνηση των θείων κι ανθρώπινων νόμων ονομάζονταν Ύβρις." Επομένως, όσοι έχουν το "Σύνδρομο της Ύβρεως", δεν έχουν ορθή αντίληψη της πραγματικότητας, είναι αλαζόνες, βλέπουν τους άλλους - και οι πολιτικοί το λαό φυσικά - ως κατώτερους, επιμένουν στη δική τους γνώμη που τη θεωρούν κι ως αλάνθαστη, με αποτέλεσμα ν' απαξιώνεται κάθε αντίθετη άποψη! Αναφέρει δε, ο Όουεν, στο βιβλίο του αυτό πως, όσο περισσότερο κανείς βρίσκεται στην εξουσία (διάρκεια), τόσο και πιο χειρότερος γίνεται απέναντι στο λαό του, απ' τον οποίο έχει αποκοπεί, λες κι αυτός είναι κάποιος ημίθεος...

- ΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ σήμερα να διακρίνουμε πολιτικούς ηγέτες κι όχι μόνο, με το "Σύνδρομο της Ύβρεως", πάρα πολλούς θα βρούμε, δικούς μας και ξένους! Αν μάλιστα κάποιοι, πάσχουν κι από "παθολογικό ναρκισσισμό" - να μην αναφέρω ονόματα τώρα - τότε, αλίμονο στο λαό πάνω στον οποίο ασκούν εξουσία...

- ΜΗΠΩΣ ΑΡΑΓΕ κι εμείς οι Έλληνες πολίτες, βρισκόμαστε σήμερα κάτω απ' την εξουσία τέτοιων πολιτικών γενικότερα και πολιτικών ηγετών ειδικότερα και δε μας λογαριάζουν καθόλου; Και γι' αυτό βρίσκονται εκείνοι στο δικό τους κόσμο, ενώ εμείς στην εξαθλίωση; Να μην αναφερθούμε τώρα και σε ξένους (Σόιμπλε, Τραμπ κ.τ.λ.) που κι αυτοί καθορίζουν το μέλλον μας...