Το τελευταίο δεκαήμερο γίναμε όλοι μας θεατές μέσω των ΜΜΕ των απίστευτων εικόνων σχετικά με το καφετί νερό του Αιτωλικού που είναι ακατάλληλο και επικίνδυνο για οποιαδήποτε χρήση. Με θλίψη και αγανάκτηση πληροφορηθήκαμε επίσης - γιατί οι περισσότεροι δεν το γνωρίζαμε - ότι το νερό στο Αιτωλικό είναι ακατάλληλο για πόση εδώ και 8 χρόνια.
Είναι μια εικόνα της Ελλάδας του 2017 τριτοκοσμική που ταυτόχρονα αγγίζει τα όρια του παραλογισμού αφού αφορά την Αιτωλοακαρνανία, μια περιοχή που όπου και αν ρίξεις το βλέμμα σου θα δεις να ρέει άφθονο καθαρό νερό. Αλλά υπάρχει και χειρότερο. Όλα αυτά τα χρόνια ο Δήμος χρέωνε και οι Δημότες πλήρωναν και συνεχίζουν να πληρώνουν το ακατάλληλο νερό ως πόσιμο ενώ την ίδια στιγμή αγοράζουν καθαρό νερό από ιδιωτικές εταιρείες.
Δυστυχώς κάποιοι «αρμόδιοι» με τις πράξεις τους και τις παραλείψεις τους έχουν καταδικάσει τους κατοίκους του Αιτωλικού να ζουν σε απαράδεκτες συνθήκες στερώντας τους το στοιχειώδες δικαίωμα πρόσβασης σε καθαρό πόσιμο νερό. Δικαίωμα, άλλωστε, το οποίο αναγνωρίστηκε και επίσημα στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 28 Ιουλίου του 2010. Συγκεκριμένα με το ψήφισμα 64/292 η ΓΣ αναγνώρισε «το δικαίωμα στο ασφαλές και καθαρό πόσιμο νερό και στην υγιεινή ως ανθρώπινο δικαίωμα ουσιώδες για την πλήρη απόλαυση της ζωής και όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Δυστυχώς η Ελλάδα σε αυτή την σημαντική απόφαση δεν έδωσε τη θετική της ψήφο αλλά … προτίμησε να απέχει.
Επειδή το καθαρό και πόσιμο νερό αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα, θεωρώ ότι:
- Όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς θα πρέπει να αναλάβουν επιτέλους τις ευθύνες τους, να σταματήσουν τα πολιτικά παιγνίδια στην πλάτη των δημοτών και να εξασφαλίσουν άμεσα την πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό σε όλους τους κατοίκους του Αιτωλικού από όπου κι αν προέρχονται.
- Η κυβέρνηση να σταματήσει άμεσα κάθε σκέψη και συζήτηση που έχει να κάνει με την ιδιωτικοποίηση του νερού. Το νερό δεν είναι εμπόρευμα και δεν μπορεί να αποτελεί προϊόν συναλλαγής.
- Το δικαίωμα πρόσβασης σε καθαρό πόσιμο νερό αποτελεί κοινωνικό αγαθό και θα πρέπει να παρέχεται δωρεάν, τουλάχιστον στους οικονομικά ασθενέστερους.
- Θα πρέπει να υπάρχει επαγρύπνηση και διαρκής έλεγχος ως προς την ποσότητα και την ποιότητα του νερού καθώς και των δικτύων μεταφοράς του. Απαιτείται άμεση αντικατάσταση και εκσυγχρονισμός των δικτύων που είναι φθαρμένα και πεπαλαιωμένα και άρα επικίνδυνα για την δημόσια υγεία.
Γιώργος Δ. Καραμητσόπουλος
Καθηγητής Μαθηματικών
Πρόεδρος ΝΤ ΑΔΕΔΥ Αιτ/νίας
