Έσβησαν σιγά-σιγά τα φώτα στο «ΕΛΛΗΝΙΣ» και μαζί τους έσβησε κι εκείνη η γνώριμη, καλοκαιρινή μαγεία που απλώνεται κάθε βράδυ κάτω από τον έναστρο ουρανό του. Ο θερινός κινηματογράφος του Αγρινίου την προηγούμενη Κυριακή το φετινό καλοκαίρι, αφήνοντας πίσω του ψίθυρους, βλέμματα, σιωπές και σχόλια που «άναψαν» μέσα στα φωτεινά σκοτάδια της αυλής του. Για ακόμη ένα καλοκαίρι, ο ιστορικός θερινός κινηματογράφος της πόλης χάρισε στιγμές δροσιάς, νοσταλγίας και κινηματογραφικής απόδρασης σε μικρούς και μεγάλους, διατηρώντας ζωντανή μια παράδοση δεκαετιών.

Γιατί το «ΕΛΛΗΝΙΣ» δεν είναι απλώς ένας κινηματογράφος. Είναι μια συνήθεια, μια ανάσα από παλιές δεκαετίες, ένα καταφύγιο για όσους πιστεύουν, πως η ζωή μπορεί ακόμα να αντέξει τους ορίζοντες της οθόνης του.

Τώρα, που τα καθίσματα στοιβάζονται, το πανί μαζεύεται, τα ρολά κατεβαίνουν κι η πόλη παίρνει σιγά-σιγά τον φθινοπωρινό της ρυθμό, μένει η υπόσχεση πως το επόμενο καλοκαίρι, που ο κισσός θα απλώσει ξανά στις δροσιές του στο μπαλκόνι της νύχτας, το «ΕΛΛΗΝΙΣ» θα ανάψει πάλι τα φώτα του, θα στήσει ξανά το πανί του και θα μας καλέσει εκεί, όπου η μνήμη της πόλης συναντά την καθημερινότητά της .

Γιατί όσο υπάρχει ένα πανί, ένα φως και μια παρέα θεατών που ονειρεύεται, το σινεμά δε θα πάψει ποτέ να ανθίζει από την αρχή.