Του Λίνου Υφαντή,
Μια άκρως συγκινητική ιστορία έλαβε αίσιο τέλος σήμερα 3-9-2025 στο νεκροταφείο Αγρινίου. Πρωταγωνιστής ο εγγονός ενός ήρωα έλληνα στρατιώτη, του Ιωάννη Λαζαρίδη, ο οποίος μαχόμενος ηρωϊκά από 5-12-1940 έως 22-12-1940 κατά την μετακίνηση των Ελληνικών στρατευμάτων από την Κλεισούρα στο Φρασέρι της Αλβανίας πέθανε από κρυοπαγήματα στο νοσοκομείο Αγρινίου στις 31-1-1941.
Ο Ιωάννης Λαζαρίδης κατάγονταν από την Αχλάδα Φλωρίνης. Η οικογένεια του πλήρωσε τα παιχνίδια της ιστορίας και βρέθηκε χωρίς να το θέλει στη λάθος πλευρά, καθώς εκδιώχθηκε το 1948 από τις εστίες της και εγκαταστάθηκαν αρχικά στην Ουγγαρία και τη Βουδαπέστη και μετέπειτα στα Σκόπια και στην τότε Γιουγκοσλαβία και στην περιοχή της σημερινής Βόρειας Μακεδονίας.
Ο εγγονός του μεγάλωσε στη γείτονα χώρα. Το 1993 έφυγε ως μετανάστης στον Καναδά μαζί με την αξιότιμη γυναίκα του Ίρινα, η οποία φέρει και αυτή τη δικιά της ιστορία με παππού από τη Ρωσία και την Ουκρανία -πάλι sic παιχνίδια της ιστορίας. Διέσχισε την Ελλάδα στον πόλεμο του 1917 και ως γιατρός έφτασε στα Σκόπια όπου εκεί τον περιέθαλψε η γιαγιά της Ίρινας και ύστερα τον παντρεύτηκε.
Ο Στόγιαν διαπρέπει ως μηχανολόγος μηχανικός σε μεγάλη εταιρεία στο Οντάριο. Φέρει το όνομα και το επώνυμο του παππού του παραφρασμένο στην γλώσσα των γειτόνων μας ήτοι Στόγιαν Λαζάρωφ. Προς τιμήν του έψαχνε να βρει που είναι θαμμένος ο παππούς του. Πληροφορήθηκε πριν 10 χρόνια ότι ο Ιωάννης Λαζαρίδης ήταν θαμμένος στο Αγρίνιο. Ήρθε από τον Καναδά, έψαξε και ανακάλυψε τον τόπο που πέθανε. ¨Ηταν το κτίριο που στεγάζονταν σήμερα το Παπαστράτειο Γυμνάσιο Αγρινίου και το 5ο Δημοτικό Σχολείο, διότι τότε χρησιμοποιούνταν ως στρατιωτικό νοσοκομείο και έφερναν τους τραυματίες έλληνες στρατιώτες από το μέτωπο. Ο Στόγιαν Λαζάρωφ όμως τότε “έφτασε στην βρύση αλλά νερό δεν ήπιε” γιατί έφτασε ως το νεκροταφείο Αγρινίου βρήκε το οστεοφυλάκιο αλλά δεν είχε κανέναν να του υποδείξει που βρίσκονται τα λείψανα των πεσόντων στρατιωτών του πολέμου του 1940 έναντι των Ιταλών, οι οποίοι πέθανα στο νοσοκομείο Αγρινίου.
Τότε για καλή του τύχη βρέθηκαν δύο άνθρωποι μπροστά του: Ο Ιπποκράτης Μπιρμπίλης και ο Νίκος Θώμος, αμφότεροι δημοτικοί υπάλληλοι.. Με τον Ιπποκράτη Μπιρμπίλη γνωρίστηκαν στο διαδίκτυο σε ομάδα με θέμα τον πόλεμο 1940-1941 εναντίον της φασιστικής Ιταλίας. Εκεί συνομίλησαν και ο Στόγιαν ξαναήρθε με τη σύζυγο του στο Αγρίνιο. Ο Ιπποκράτης Μπιρμπίλης ανέλαβε να τρέξει δύσκολες διαδικασίες για έναν ξένο που γνωρίζει ελάχιστα πια την ελληνική γλώσσα σχετικά με το που μπορεί να βρει τέτοιες σημαντικές πληροφορίες. Είχε την τύχη να τον διευκολύνει ο δημοτικός υπάλληλος του νεκροταφείου Νίκος Θώμος που σε συνεργασία με τον συνταξιούχο υπάλληλο του κοιμητηρίου Κατσάμπα Κωνσταντίνο και να του υποδείξει το κουτί όπου βρίσκονταν τα οστά του ήρωα Ιωάννη Λαζαρίδη. Ήταν χακί κουτί του στρατού, ένα από τους 40 περίπου πεσόντες που φυλάσσεται στο Αγρίνιο.
Έτσι σήμερα 3-9-2025 μετά από 84 χρόνια παππούς και εγγονός έσμιξαν. και έγινε ένα τρισάγιο προς τη μνήμη του ήρωα. Μεσολάβησαν πόλεμοι, ανακατατάξεις στη Βαλκανική, μετανάστευση. Μεταξύ του Ιωάννη Λαζαρίδη και του Στόγιαν Λαζάρωφ μεσολάβησαν δύο γενιές και 4 κράτη: Η Ελλάδα, η Γιουγκοσλαβία, τα Σκόπια η Βόρεια Μακεδονία και ο Καναδάς. Πολλές φορές τα σύνορα νικιούνται από τη θέληση των ανθρώπων.
Ιωάννης Λαζαρίδης, αθάνατος!
agrinionews.gr
