Τελευταῖα γίνεται πολύς λόγος γιά τό ἰδιοκτησιακό καθεστώς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης στό Ὄρος Σινᾶ. Ἐγράφησαν πολλά γύρω ἀπό τό θέμα αὐτό, ἀλλά καί τό λεγόμενο θρησκευτικό ζήτημα πού εἶναι σημαντικά, γιατί εἶναι ὁ χῶρος συναντήσεως τῆς Ἑβραϊκῆς θρησκείας, τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τοῦ Μουσουλμανισμοῦ. Ἄλλωστε, καί οἱ τρεῖς αὐτές θρησκεῖες δέχονται ὡς Προφήτη τόν Μωϋσῆ γιά διαφορετικούς λόγους ἡ καθεμιά. Ὅμως στό Ὄρος Σινᾶ καί τόν Σιναϊτικό χῶρο ἀναπτύχθηκε μιά ἰδιαίτερη ἀσκητική ζωή καί μιά μυστική θεολογία κατά τήν χριστιανική περίοδο πού εἶναι ἐκπληκτική καί σχεδόν ἄγνωστη στόν πολύ λαό. Καί αὐτή ἡ θεολογική καί ἀσκητική ζωή βιώθηκε ἀπό ὅλους τούς ἁγίους καί μάλιστα ἀπό ἐκεῖ μεταφέρθηκε καί σέ ἄλλα μοναστικά κέντρα, ἀκόμη καί στό Ἅγιον Ὄρος.
Παλαιότερα πρίν 32 χρόνια, τό ἔτος 1993, ἔγραψα ἕνα κείμενο μέ τίτλο «Ἡ ἀσκητική ζωή καί ἡ μυστική θεολογία στόν Σιναϊτικό χῶρο», τό ὁποῖο δημοσιεύω, γιά νά δοῦν οἱ ἀναγνῶστες τήν μεγάλη ἀξία τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καί ὅλου τοῦ περιβάλλοντός της πού εἶναι τό «Ἅγιον Ὄρος» τῆς ἐρήμου Σινᾶ καί γενικότερα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
