Σε κάποιο γλέντι ή μεγάλο πιώμα. Σε κάποια οικογενειακή γιορτή (απ’ αυτές που οι πατεράδες και οι πατεράδες χορεύουν πάνω στο μεθύσι τους ακόμα και τα δελτία ειδήσεων).
Σε φάση προσωπικής καψούρας, σε φάση συμπαράστασης σε καψούρα φίλου, στο μαγνητόφωνο κάποιου Opel Kadett ή στο προσωπικό σου walkman λίγο αφότου έχεις βγάλει την κασέτα για να τη γυρίσεις με στιλό Bic. Σίγουρα σε κάποια από αυτές τις περιστάσεις (ή και σε όλες) έχεις ακούσει ένα από τα μεγαλύτερα hit της δεκαετίας του ’80: Τις «Μπύρες»!
Δεν υπάρχει περίπτωση να είναι κάποιος άνω των 35 και να μην έχει ταυτιστεί έστω και μια φορά στη ζωή του με τα «Παιδιά από την Πάτρα»: Το θρυλικό συγκρότημα των Λάμπρου Καρελά (τραγούδι και ακορντεόν), Χρήστου Παπαδόπουλου (μπουζούκι), Αργύρη Παπαγεωργίου (τραγούδι), Βαγγέλη Δεληκούρα (σύνθεση και κιθάρα) και Παναγιώτη Μανωλάκου (μπουζούκι). Τη μουσική παρέα που -χωρίς υπερβολή- θα μπορούσε να συναγωνιστεί σε δημοτικότητα τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και τους άλλους ήρωες του Ευρωμπάσκετ του ’87.
Έχουν γράψει λοιπόν ιστορία εμβληματικά κομμάτια όπως το «Δεν θέλω τη συμπόνια κανενός» και επιτυχίες όπως το «Μου λένε να μην κλαίω», «Πίκρανες τον φαντάρο» και «Λαϊκό Τσα Τσα». Αυτό που έχει μιλήσει όμως στην ψυχούλα (αλλά και στο μπυροκοίλι) χιλιάδων από γενιά σε γενιά είναι η θρυλική επιτυχία του 1985:
Κυκλοφορώντας στον δίσκο «Αχαρνών 77», οι ιστορικές «Μπύρες» έκαναν θραύση. Και στα συνολικά 40 χρόνια από τη δημιουργία τους είναι ένα από τα ελληνικά τραγούδια που έχουν χορευτεί περισσότερο από ποτέ.
Παρόλο που έκανε όμως τον δίσκο τεράστια εμπορική επιτυχία (πούλησε πάνω από 200.000), εκτόξευσε τα «Παιδιά από την Πάτρα» και μετατράπηκε σε διαχρονικό σουξέ, λίγοι γνωρίζουν ποιος το έγραψε. Ή μάλλον ποιος το έγραψε στ’ αλήθεια. Γιατί η υπογραφή αναφέρει το όνομα «Ρούλα Ψωράκη». Αυτό όμως ήταν ψευδώνυμο, το οποίο ανήκε στη Σεμίνα Διγενή!
Όπως έχει αποκαλύψει ο δημοσιογράφος, Γιώργος Παπαχρήστος στο «Βήμα FM», η επιτυχημένη δημοσιογράφος, παρουσιάστρια, παραγωγός, συγγραφέας και σήμερα βουλευτής είναι εκείνη που έγραψε τις «Μπύρες».
Εξάλλου με το κανονικό της όνομα έχει υπογράψει μια ακόμη επιτυχία του δίσκου, το «Όμως εγώ είμαι τρελός». Απ’ τα δικά της χέρια λοιπόν προέκυψαν οι θρυλικοί στίχοι που έχουν παρηγορήσει εκατοντάδες καψούρες στο πέρασμα των χρόνων:
Μια ερωτική βραδιά
μου χάρισες τρελή καρδιά,
ήρθες ξαφνικά
μ’ άναψες φωτιά
Το τσιγάρο στο τασάκι μου το άφησες
μα την καρδιά μου πήρες
και μόνο με παράτησες
και πίνω μπύρες, πίνω μπύρες, πίνω μπύρες…
Με δυο λόγια τυπικά
και δυο βιαστικά φιλιά
φεύγεις ξαφνικά
και πονώ βαθιά
Το τσιγάρο στο τασάκι μου το άφησες
μα την καρδιά μου πήρες
και μόνο με παράτησες
και πίνω μπύρες, πίνω μπύρες, πίνω μπύρες…
