Ανακοίνωση για την 28η Φεβρουαρίου εξέδωσε ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αγρινίου – Θέρμου μετά την μεγάλη συγκέντρωση στο κέντρο του Αγρινίου.
«Δεν θα υπάρξει σιωπή. Δεν θα υπάρξει άλλη ανοχή. Απαιτούμε να αποδοθεί δικαιοσύνη. Να μην υπάρξει καμία συγκάλυψη. Να καταλογιστούν όλες οι ποινικές και πολιτικές ευθύνες», τονίζουν οι δάσκαλοι.
H ανακοίνωση:
«Σήμερα είναι ημέρα πένθους για το έγκλημα που έγινε πριν δύο χρόνια στα Τέμπη. Είναι όμως και ημέρα οργής, μιας οργής που ξεπερνά κόμματα και πολιτικές σκοπιμότητες. Είναι η οργή ενός λαού που δεν ξεχνά, που δεν σιωπά, που απαιτεί δικαιοσύνη. Μια οργή που αναβλύζει από την αδικία, από την αδιαφορία, από την προσπάθεια συγκάλυψης. Μια οργή που δεν πρέπει να καπηλευτεί κανείς, γιατί είναι ιερή. Είναι το ξέσπασμα μιας κοινωνίας που δεν αντέχει άλλο να θρηνεί, που απαιτεί αλλαγή, που φωνάζει με όλη της τη δύναμη: Φτάνει πια!
Ως εκπαιδευτικοί, διδάσκουμε στα παιδιά μας τις αξίες της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης και του Σεβασμού στη Ζωή. Και όμως, βρισκόμαστε σήμερα μπροστά τους, όχι για να τους μιλήσουμε θεωρητικά για τη σημασία αυτών των αρχών, αλλά για να τους εξηγήσουμε γιατί στη χώρα μας χρειάζεται ακόμα να αγωνιζόμαστε γι’ αυτές. Πώς να τους διδάξουμε ότι η Δημοκρατία προστατεύει τους πολίτες της, όταν 57 ζωές χάθηκαν άδικα λόγω της αδιαφορίας και της ανευθυνότητας; Πώς να τους πούμε ότι η Δικαιοσύνη είναι θεμέλιο της κοινωνίας, όταν δύο χρόνια μετά, οι υπεύθυνοι προσπαθούν να ξεφύγουν; Πώς να τους κοιτάξουμε στα μάτια και να τους πούμε ότι η Πολιτεία σέβεται τη ζωή, όταν αποδεικνύεται το αντίθετο;
Ως δάσκαλοι, κρατάμε στα χέρια μας το μέλλον της κοινωνίας, τους μαθητές μας. Και είναι χρέος μας να τους μάθουμε να διεκδικούν, να μην αποδέχονται την αδικία, να απαιτούν ένα κράτος που θα προστατεύει τη ζωή τους. Δεν μπορούμε να τους διδάσκουμε ότι το κράτος υπάρχει για να τους προστατεύει, όταν η ίδια η πραγματικότητα το διαψεύδει καθημερινά. Πώς να μιλήσουμε για κοινωνική πρόοδο, όταν η ανασφάλεια και η αδιαφορία για τη ζωή κυριαρχούν;
Οι κρατούντες, αυτοί που μας κυβερνούν τόσα χρόνια, οφείλουν να σκύψουν το κεφάλι, όχι από αμηχανία, αλλά από ντροπή. Να αφουγκραστούν τη φωνή του λαού, τη φωνή των οικογενειών που έχασαν τους αγαπημένους τους, τη φωνή όσων συνεχίζουν να παλεύουν για δικαιοσύνη. Να καταλάβουν ότι η ανοχή τελείωσε. Δεν υπάρχει πια χώρος για αδιαφορία, για αναλγησία, για πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες των νεκρών.
Στα σχολεία μας διδάσκουμε στα παιδιά ότι στην Αρχαία Ελλάδα γεννήθηκαν η Δημοκρατία και η Δικαιοσύνη. Τα μαθαίνουμε ότι η ύβρις απέναντι στους νεκρούς ήταν ασυγχώρητη και τιμωρούνταν αυστηρά. Και όμως, το 2023 στα Τέμπη, ανθρώπινα σώματα μπαζώθηκαν, οικογένειες δεν γνωρίζουν τι θάβουν, και το 2025 οι συγγενείς των θυμάτων δέχονται ύβρεις αντί για στήριξη. Πώς γίνεται να μιλούμε για πολιτισμό, όταν η ίδια η Πολιτεία παραβιάζει τις αρχές του;
Είναι αδιανόητο πριν χιλιάδες χρόνια οι πρόγονοί μας να γνώριζαν τη σημασία της δικαιοσύνης και εμείς σήμερα να πρέπει να τη διεκδικούμε στους δρόμους. Να απαιτούμε το αυτονόητο: δικαιοσύνη για τους νεκρούς, ασφάλεια για τους ζωντανούς. Γιατί η δικαιοσύνη δεν είναι πολυτέλεια, ούτε προνόμιο των ισχυρών.
Είναι το θεμέλιο μιας δίκαιης κοινωνίας, είναι το χρέος μας απέναντι στο μέλλον.
Σήμερα είμαστε όλοι στους δρόμους, εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς, εργαζόμενοι, ενωμένοι με μία φωνή: Ως εδώ! Θέλουμε ένα κράτος που σέβεται τη ζωή, που προστατεύει τους πολίτες του. Η συστηματική απαξίωση των δημόσιων αγαθών – των μεταφορών, της υγείας, της παιδείας – με μοναδικό γνώμονα το κέρδος των λίγων δεν είναι ανάπτυξη. Είναι έγκλημα. Δημιουργεί θύματα, όπως τα 57 αδικοχαμένα πρόσωπα των Τεμπών. Και σε αυτό το έγκλημα, δεν θα υπάρξει λήθη.
Δεν θα υπάρξει σιωπή. Δεν θα υπάρξει άλλη ανοχή. Απαιτούμε να αποδοθεί δικαιοσύνη. Να μην υπάρξει καμία συγκάλυψη. Να καταλογιστούν όλες οι ποινικές και πολιτικές ευθύνες. Οι ζωές μας, το μέλλον των παιδιών μας, είναι πέρα και πάνω από τα κέρδη τους. Δεν θα επιτρέψουμε να χαθεί ούτε μία ακόμα ζωή εξαιτίας της αδιαφορίας και της διαφθοράς. Δεν θα επιτρέψουμε άλλες τραγωδίες, άλλες χαμένες ψυχές, άλλες κενές καρέκλες στα τραπέζια των οικογενειών.
Στεκόμαστε στο πλευρό των οικογενειών, στηρίζουμε τον αγώνα τους, δεν τους αφήνουμε μόνους. Γιατί η αλήθεια και η δικαιοσύνη δεν είναι πολυτέλειες, είναι θεμέλια μιας κοινωνίας που θέλει να λέγεται δημοκρατική. Και η αλληλεγγύη είναι η δύναμή μας. Ενωμένοι, δεν θα επιτρέψουμε να ξεχαστεί αυτό το έγκλημα. Ενωμένοι, θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε ένα καλύτερο αύριο.
Κλείνουμε με τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη στο διήγημά του «Αδερφοφάδες»: «Και βρήκες, μωρέ κοκορόμυαλε, απάνω στο βουνό τη δικαιοσύνη; -Όχι, σύντροφε, ακόμα. Όμως βρήκα την ελπίδα. -Ποιαν ελπίδα; -Πως μια μέρα θα ‘ρθει η δικαιοσύνη. Δε θα ‘ρθει μοναχή της, δεν έχει πόδια. Εμείς θα την σηκώσουμε στους ώμους μας και θα τη φέρουμε…»
Να μη σταματήσουμε να τη διεκδικούμε.
Να μην ξεχάσουμε.
Δικαιοσύνη, τώρα!»
agrinionews.gr
