Η Οινοποιία Ν. & Ν. Γρίβας Ο.Ε., μια οικογενειακή επιχείρηση με έδρα το Αγρίνιο, μετά από μισό αιώνα διαδρομής ξεπερνά τα σύνορα της περιφέρειας και ανοίγει την κάβα της στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ο Νεκτάριος Γρίβας, ιδιοκτήτης δεύτερης γενιάς, μιλά για το μέλλον της επιχείρησης αλλά και της οινοποιίας στην Αιτωλοακαρνανία και εξηγεί γιατί στη χώρα μας είναι υψηλό το κόστος παραγωγής κρασιού.
Η επιχείρηση ξεκίνησε το 1968 από τον Νικόλαο Γρίβα. Περίπου 50 χρόνια αργότερα ο γιος του Νεκτάριος και ο εγγονός Νίκος, στον ίδιο ακριβώς χώρο όπου υπήρχε η ταβέρνα του παππού, επέλεξαν να συνεχίσουν και σήμερα διατηρούν μια σύγχρονη και σταδιακά αναπτυσσόμενη εταιρεία. Όπως όλα δείχνουν, η επιλογή τους δικαίωσε. Η Οινοποιία Ν. & Ν. Γρίβας Ο.Ε. συμπεριφέρεται όπως το καλό κρασί. Όσο περνά ο καιρός γίνονται καλύτεροι.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στη Ρούλα Φλώρου
Όλα ξεκίνησαν στον Άγιο Δημήτριο από την ανάγκη του Νικόλαου Γρίβα, ενός επαγγελματία εστιάτορα, να δίνει καλό κρασί στους πελάτες της ταβέρνας του. Όπως εξηγεί σήμερα ο γιος του Νεκτάριος, πολύ γρήγορα άρχισε να μεγαλώνει την παραγωγή του και να στρέφει το επαγγελματικό του ενδιαφέρον στην οινοποιία. Πώς έγινε αυτό; Μίλησε το καλό κρασί από στόμα σε στόμα.
«Ακούστηκε ότι ο Γρίβας έχει καλό κρασί και σιγά σιγά ο ένας τόνος έγιναν δυο και οι δύο τέσσερις. Η μεγάλη άνοδος έγινε πριν από 12 χρόνια, όταν ξεκίνησα μαζί με τον αδερφό μου Κώστα και κάναμε μια σοβαρή επέκταση για να γνωρίσουν όλο και περισσότεροι το προϊόν μας. Ο πατέρας μου έλεγε ότι για να κρατήσεις τον πελάτη πρέπει να έχεις ποιότητα. Κι αυτό κάναμε κι εμείς. Διατηρήσαμε την ίδια συνταγή και ποιότητα. Με το πέρασμα του χρόνου κάναμε κάποιες αναμείξεις, αγοράσαμε σταφύλι από τον Τύρναβο και μια ποικιλία από την Αχαγιά και τα ταιριάξαμε. Το ένα έχει γεύση και σώμα, και το άλλο άρωμα. Το αποτέλεσμα είναι πολύ δυνατό».
Ο Νεκτάριος Γρίβας γεννήθηκε έναν χρόνο μετά την έναρξη της επιχείρησης του πατέρα του. Από πολύ μικρός μπουσουλούσε ανάμεσα στο μούστο και τα σταφύλια και χαμογελά όταν θυμάται πως γλιστρούσε μέσα στα ξύλινα βαρέλια για να τα καθαρίσει.
«Εγώ γεννήθηκα μέσα σε αυτή την δουλειά. Ήμουν ο μικρότερος και ήμουν ο μόνος που χωρούσε στα ξύλινα βαρέλια, έμπαινα μέσα και τα καθάριζα. Η μυρωδιά από τα σάκχαρα στα τοιχώματα σου μένουν. Όπως καταλαβαίνετε, δεν γίνεται να μην πίνω κρασί. Εγώ αγαπώ το μοσχάτο. Είναι αυτή η πρόσμιξη στον ροδίτη με το μοσχάτο».
Ο Νίκος Γρίβας
Σήμερα η Οινοποιία Ν. & Ν. Γρίβας Ο.Ε. διατηρεί ένα αμπέλι εκεί όπου βρίσκεται το σύγχρονο οινοποιείο, 4 χλμ έξω από το Αγρίνιο, και προμηθεύεται τον βασικό όγκο των σταφυλιών κυρίως από όμορες περιοχές, ενώ η παραγωγή τους αγγίζει τους 350 τόνους.
«Οι εγκαταστάσεις έγιναν το 2007, μετά από επιδότηση που πήραμε και προχωρήσαμε στον εκσυγχρονισμό του οινοποιείου μας. Τον βασικό όγκο των σταφυλιών μας το παίρνουμε από γειτονικές περιοχές και νομούς αλλά και από τον Τύρναβο, την Εύβοια, τη Ζάκυνθο. Όλα αυτά τα χρόνια χωρίς σύγχρονο εξοπλισμό, υστερούσαμε λίγο. Από την στιγμή που αποκτήσαμε τις νέες εγκαταστάσεις, άλλαξε η οινοποίηση. Τώρα ο μούστος μπαίνει σε ειδική δεξαμενή που είναι και ψύκτης, κι έτσι επιτυγχάνεται ζύμωση αργή που κρατάει τα αρώματα. Τα κρασιά μας διακινούνται κυρίως στην Δυτική Ελλάδα, ενώ ξεκινήσαμε μια συνεργασία στην Αθήνα μέχρι Λαμία και Ιόνια Νησιά. Οι Αγρινιώτες πίνουν κρασί και μπορούν ν” αναγνωρίζουν το καλό κρασί. Δεν θεωρούμε τυχαίο ότι… “αγιάσαμε στον τόπο μας”. Είναι δύσκολο αυτό».
Η επιχείρηση στηρίζεται στην προσωπική εργασία των μελών της οικογένειας και στην προσθήκη κάποιων έκτακτων συνεργατών την περίοδο συγκομιδής. Ο Νεκτάριος Γρίβας πιστεύει ότι τα ελληνικά κρασιά είναι πολύ καλής ποιότητας και απαντά στο ερώτημα γιατί είναι ακριβά σε σχέση με τις ετικέτες άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
«Όλα ξεκινούν από το κόστος παραγωγής. Το βιολογικό λίπασμα που αγοράζει ο παραγωγός είναι πιο ακριβό στην Ελλάδα από την Γαλλία. Ο Γάλλος έχει πιο φθηνό κόστος παραγωγής. Μετά είναι και η συσκευασία. Την τελευταία χρονιά ανέβηκε τρεις φορές το κόστος συσκευασίας, το οποίο απορροφήσαμε εμείς και δεν έφθασε στον καταναλωτή. Για μένα το καλύτερο κρασί είναι το αγιωργίτικο. Η περιοχή είχε πολύ καλή μαλαγουζιά που όμως, το 1960, δόθηκαν κάποιες επιδοτήσεις για τον καπνό και γύρισε η καλλιέργεια. Οι περιοχές προς το Ξηρόμερο έχουν καταπληκτικό κρασί εξαιτίας του χώματος».
Τα τελευταία χρόνια φαίνεται πως η Αιτωλοακαρνανία κάνει την εμφάνισή της στον οινικό χάρτη της χώρας και διεκδικεί χώρο σε αυτόν. Όμως παράγοντες όπως ο αποχαρακτηρισμός κάποιων περιοχών και η εξαφάνιση μοναδικών ποικιλιών, δυσκολεύουν την ανάπτυξη ανάλογων προσπαθειών. Παρόλα αυτά η Οινοποιία Γρίβας, μέσα στο ασφυκτικό περιβάλλον των τελευταίων ετών, ονειρεύεται τα επόμενα βήματά της.
«Προετοιμάζαμε τη μεταστέγαση σε εκθεσιακό χώρο 1000 τ.μ. Το σχεδιάζαμε αλλά μας φρέναρε η κρίση. Δεν μπορείς να ρισκάρεις αυτήν την εποχή. Η Αιτ/νία δεν υπάρχει στον αμπελουργικό χάρτη της χώρας γιατί έχουμε χαρακτηριστεί καπνοπαραγωγικός νομός. Προσπαθήσαμε να έρθουμε σε συνεννόηση με παραγωγούς, ώστε να δημιουργήσουμε έναν πυρήνα εδώ και ν” απαλείψουμε το κόστος μεταφοράς. Δεν ευδοκίμησε η προσπάθεια γιατί στάθηκε εμπόδιο η Δ/νση Γεωργίας και γιατί οι αγρότες είχαν καλομάθει από τις επιδοτήσεις καπνού».
Οι αρχαίοι Έλληνες έπιναν το κρασί τους αναμειγνύοντάς το με νερό. Τα μέλη της οικογένειας Γρίβα, αν και παραδοσιακοί, δεν φαίνεται «να βάζουν νερό στο κρασί τους». Ο Νεκτάριος Γρίβας διατηρεί την παλιά δοκιμασμένη συνταγή του πατέρα του και με την συμβολή της νεότερης γενιάς, του ανιψιού του Νίκου, αγωνίζονται να δημιουργήσουν την δική τους παράδοση στην οινοποίηση και να ξεπεράσουν τα στενά σύνορα της Δυτικής Ελλάδας.
πηγή: http://agriniovoice.gr
