Ο μέχρι πρότινος αθλητής της ομάδας του μπάσκετ με αμαξίδια της ΑΕΚ, Γιώργος Αδαμόπουλος, που κατάγεται από τη Γραμματικού Αγρινίου, μιλά στην εφημερίδα «Συνείδηση» για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα Άτομα με Αναπηρία (ΑμεΑ) όλο το χρόνο, αλλά πολλοί δεν τα θυμούνται ούτε μια μέρα το χρόνο
Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία καθιερώθηκε το 1992 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και τιμάται κάθε χρόνο στις 3 Δεκεμβρίου. Η επιλογή της ημερομηνίας αυτής συνδέεται με την υιοθέτηση από το διεθνή οργανισμό στις 3 Δεκεμβρίου 1982 του προγράμματος δράσης για τα ΑΜΕΑ, το οποίο οδήγησε στην υπογραφή της διεθνούς Σύμβασης για τα δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία στις 30 Μαρτίου 2007 (η Ελλάδα την κύρωσε το 2012).
Από τότε μέχρι σήμερα γίνανε αρκετά για τα άτομα με αναπηρία, αλλά δεν φτάνουν με αποτέλεσμα να πρέπει καθημερινά να φωνάζουν για τα δικαιώματά τους και να αγωνίζονται ακόμη και για τα αυτονόητα. Τα άτομα με αναπηρία, και κυρίως εκείνα με προβλήματα στην κίνηση, αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες στην καθημερινή τους ζωή. Η δυσκολία στη μετακίνηση, είναι ένας αποτρεπτικός παράγοντας για πολλές εργασίες της καθημερινότητας και πολλές φορές οδηγεί στον αποκλεισμό από δραστηριότητες πολύ σημαντικές. Δυστυχώς, ακόμη και σήμερα η προσβασιμότητα στο φυσικό δομημένο περιβάλλον θέλει δουλειά για να βελτιωθεί και έτσι το άτομο με αναπηρία ζει καθημερινό «γολγοθά», για να μπορέσει να μετακινηθεί ελεύθερα και χωρίς βοήθεια ετέρου προσώπου.
Τα εμπόδια πολλές φορές στην καθημερινότητα και τη μετακίνηση των ατόμων με αναπηρία τα βάζουν οι συμπολίτες τους χωρίς τη θέλησή τους, λόγω έλλειψης ενημέρωσης και κυρίως προσοχής, σε τραγικό μάλιστα βαθμό, σε σημείο μάλιστα που σχεδιάζουν «πλάνο» μετακίνησης για κάθε υποχρέωσή τους.
Ο μέχρι πρότινος επαγγελματίας αθλητής της ομάδας του μπάσκετ με αμαξίδια της ΑΕΚ Γιώργος Αδαμόπουλος, που κατάγεται από τη Γραμματικού και διαμένει στην Αθήνα μιλώντας στη «Σ» επισημαίνει:
«Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία και ως άτομο με αναπηρία θα έλεγε κανείς πως έχω πολλά να πω, πολλά να καυτηριάσω, πολλά να επισημάνω... Και είναι αλήθεια, απλά ποτέ δεν κατάλαβα γιατί αυτό πρέπει να γίνεται μόνο εν' όψει αυτής της ημέρας και όχι οποιαδήποτε άλλη μέρα του χρόνου; Λες και μόνο τώρα τα προβλήματα μας γίνονται πιο ορατά λες και εμείς οι ίδιοι είμαστε πιο ορατοί και ευδιάκριτοι...
Παρ' όλα αυτά τα ερωτήματα παραμένουν τα ίδια κάθε χρόνο και δυστυχώς τείνουν και οι απαντήσεις να είναι ίδιες με τις περσινές... Γιατί ριζικές και καινοτόμες αλλαγές που να μας αφορούν, δυστυχώς δεν γίνονται... Μπορεί να φτιάχνονται πεζόδρομοι, ράμπες μπορεί να προβλέπεται και η πρόσβαση μας σε δημόσια κτήρια π.χ τράπεζες κ.λ.π αλλά αν δεν αλλάξει η νοοτροπία του συνανθρώπου μας που δεν φροντίζει, αυτοί οι πεζόδρομοι και οι ράμπες να παραμένουν προσβάσιμα για εμάς, τότε ό,τι και να γίνει δεν βελτιώνει την καθημερινότητα μας… Ακόμα - ακόμα και εσείς από τη θέση «ισχύος», (δημοσιογράφοι), στην οποία βρίσκεστε μας θυμάστε μια φορά το χρόνο...
Όσο για τον αθλητισμό, στον οποίο αφιέρωσα πολλά χρόνια, έχω σταματήσει να συμμετέχω γιατί η σωματική καταπόνηση ήταν μεγάλη και ευελπιστώ στο άμεσο μέλλον να μπορέσω να τον υπηρετήσω από άλλο μετερίζι...
Όταν όλοι μας καταλάβουμε ότι, εμείς, τα άτομα με αναπηρία είμαστε ισότιμα μέλη της ελληνικής κοινωνίας και κινούμαστε στους ίδιους δρόμους πηγαίνουμε στις ίδιες υπηρεσίες έχουμε τις ίδιες ανάγκες, τότε ίσως κάποτε, αλλάξει προς το καλύτερο και η διαβίωση μας. Όλοι μαζί μπορούμε να φτιάξουμε μια πόλη, μια κοινωνία, μια καθημερινότητα στην οποία θα είμαστε όλοι ισότιμα μέλη. Αρτιμελείς και άτομα με αναπηρίες!».
Κώστας Χονδρός - Εφημερίδα «Συνείδηση»
sinidisi.gr
