Ανάμεσα στους αθλητές που βρέθηκαν σε μια τιμητική εκδήλωση για τους Ολυμπιονίκες στην ελληνική Βουλή ήταν και η Ευαγγελία Πλατανιώτη.
Η παγκόσμια πρωταθλήτρια της καλλιτεχνικής κολύμβησης ανέβηκε στο βήμα και παρουσίασε ένα σημαντικό αίτημα το οποίο αφορά όλους τους Ολυμπιονίκες και Παραολυμπιονίκες, όπως επισήμανε, αυτό της επαγγελματικής αποκατάστασης:
«Ο καθένας από εμάς, Ολυμπιονίκης και Παραολυμπιονίκης, δίνει καθημερινά τον δικό του αγώνα προκειμένου να είναι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του, εκπροσωπώντας τη χώρα μας. Ταυτόχρονα, αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για τις αξίες που πρεσβεύει, λόγο παρακίνησης των συμπολιτών μας αλλά και βασική αιτία που τα νέα παιδιά έρχονται στον αθλητισμό.
»Μας δίνεται η ευκαιρία από αυτό εδώ το βήμα να αναφέρουμε το θέμα που μας αφορά όλους τους Ολυμπιονίκες. Το θέμα της αποκατάστασης των Ολυμπιονικών τέσσερα έως οκτώ, καθώς υπάρχει μόνο για τους Ολυμπιονίκες ένα έως τρία [στις τρεις πρώτες θέσεις].
Ολυμπιονίκες λεγόμαστε όλοι όσοι καταφέραμε να πάρουμε από την πρώτη έως και την όγδοη θέση. Θα ήταν σημαντικό και δίκαιο να έχουμε όλοι μας ως Ολυμπιονίκες τα προνόμια της αποκατάστασης.
Είναι σοβαρή η ανάγκη αυτοί που έφτασαν μια ανάσα από το μετάλλιο να γνωρίζουν ότι δεν θα είναι μόνοι αλλά να κάνουν ξανά την προσπάθεια να το φτάσουν, την επόμενη τετραετία.
«Ολυμπιονίκες λεγόμαστε όλοι όσοι καταφέραμε να πάρουμε από την πρώτη έως και την όγδοη θέση. Θα ήταν σημαντικό και δίκαιο να έχουμε όλοι μας τα προνόμια της αποκατάστασης»
Η πορεία μας στον αθλητισμό είναι μοναχική και κρατάει όχι μόνο τέσσερα χρόνια αλλά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας. Όλοι οι αθλητές που φτάνουν σε αυτό το επίπεδο έχουν την ανάγκη να λάβουν ένα είδος επιβράβευσης και αποκατάστασης».
Όπως είχε πει η κορυφαία αθλήτρια στο Marie Claire, λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 στο Παρίσι:
«Είμαι 29 ετών, προφανώς έχω ολοκληρώσει τις σπουδές μου στο τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, αλλά σίγουρα δεν μπορώ να εργαστώ και κάπου αλλού μετά από τόσες ώρες καθημερινής προπόνησης.
Επομένως, αν το κράτος θέλει να έχει καλούς αθλητές στις εθνικές ομάδες, θα πρέπει να νιώθουμε ασφαλείς. Ο καλός αθλητής δεν θα φανεί στα 18 του χρόνια, θα πρέπει να ωριμάσει, να έχει εμπειρίες, στόχους. Εγώ, για παράδειγμα, αν είχα σταματήσει νωρίτερα δεν θα είχα κερδίσει το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.»
Κάποια στιγμή καλούμαστε να βγούμε στην κοινωνία κι αυτό που παρέχει η Πολιτεία μέχρι στιγμής στους διακριθέντες αθλητές είναι η εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, για το οποίο την ευχαριστώ πολύ, παρ’ όλα αυτά δεν υπήρχε όταν έδωσα εγώ Πανελλήνιες το 2012.
Αυτό που έχω λοιπόν να ζηλέψω από τις αντιπάλους μου είναι ότι όταν εκείνες τελειώνουν, ως ευχαριστώ από το κράτος έχουν κάποια θέση να τις περιμένει. Για παράδειγμα, στην Ιταλία είτε θα μπουν στην Αστυνομία είτε στο Ναυτικό.
Στην Ελλάδα είτε πάρεις ευρωπαϊκό είτε παγκόσμιο δεν σε περιμένει τίποτα. Πρέπει να κατακτήσεις ολυμπιακό μετάλλιο. Δεν λέω ότι όποιος φέρει ολυμπιακό μετάλλιο δεν πρέπει να έχει το κάτι παραπάνω, αλλά όποιον αθλητή φέρνει και τα υπόλοιπα το κράτος με κάποιον τρόπο, πέρα από το χρηματικό πριμ που δίνει, πρέπει να τον τιμάει που εκπροσωπεί τη χώρα μας.
Όλοι οι αθλητές πρέπει να μπορούμε να είμαστε ήσυχοι και να σκεφτόμαστε το παρόν και την προπόνησή μας, όχι το τι θα κάνουμε μετά».
