Ο Παναιτωλικός στην πρεμιέρα έχασε με «κάτω τα χέρια» δεχόμενος 19 τελικές και έκτοτε σε τέσσερα ματς δεν έχει δεχθεί γκολ και του έχουν γίνει μόνο 27.
Απογευματάκι της 11ης Σεπτεμβρίου και ο Παναιτωλικός ξεκινούσε από την Τούμπα τις φετινές αγωνιστικές του υποχρεώσεις. Το φινάλε; Με πολλούς προβληματισμούς. Οχι τόσο για την ήττα με 2-1 από τον ΠΑΟΚ, αλλά για την εμφάνιση. Δέχθηκε 19 τελικές, τις 14 μέσα από την περιοχή του Κυριακίδη που αν δεν ήταν αυτός αλλά και η αστοχία των γηπεδούχων, το σκορ μπορεί και να «ξέφευγε».
Τέλος του αγώνα, αλλά στα «καναρίνια» έδειχναν... ήρεμοι. «Περιμένετε...», έλεγαν. Σήμερα, έναν μήνα μετά από εκείνο το ματς, μπορούν και να αισθάνονται δικαιωμένοι. Στα τέσσερα παιχνίδια που ακολούθησαν, έμειναν αήττητοι, «έσπασαν» την κατάρα του Λεκανοπεδίου και δεν δέχθηκαν καν γκολ. Ας δούμε τι άλλαξε από τότε μέχρι τώρα και η ομάδα άλλαξε άρδην το αγωνιστικό της προφίλ. Βασικά αν το καλοσκεφτεί κανείς είναι πολλά και τίποτα μαζί. «Πολλά» γιατί η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική, «τίποτα» επειδή πάνω-κάτω είναι η ίδια αποστολή σε κάθε ματς.
Ας τα δούμε. Καταρχήν η αμυντική της λειτουργία. Στην Τούμπα είπαμε παραπάνω πως δέχθηκε δύο γκολ κυρίως γιατί ο ΠΑΟΚ ήταν άστοχος. Τότε δέχθηκε 19 τελικές. Στα επόμενα τέσσερα παιχνίδια της έχουν γίνει συνολικά 27! Δηλαδή κατά μέσο όρο σχεδόν επτά σε κάθε παιχνίδι. Αριθμός πάρα πολύ μικρός. Αυτό το σκέλος δεν είναι γενικό. Εχει και επί μέρους στοιχεία. Ο Ροντρίγκεζ έγινε μόνιμος στην ενδεκάδα. Ο Πορτογάλος στόπερ δεν είχε παίξει στην Θεσσαλονίκη και η απουσία του είχε φανεί. Μαζί με τον Κούσα και με τον Κυριακίδη στο τέρμα έχουν τέσσερα clean sheet. Αν αναρρωτηθεί κάποιος γιατί δεν έπαιξε στην πρεμιέρα, η απάντηση είναι στην «απαίτηση» του Γιάννη Ματζουράκη να μην αγωνίζεται κανένας αν δεν είναι 100% έτοιμος. Δεν του βγήκε την 1η αγωνιστική, αλλά του πάει... ρολόι στα επόμενα παιχνίδια.
Γενικότερα ο έμπειρος κόουτς έχει πάρει άριστα στην διαχείρηση των «νέων». Μπαίνουν σταδιακά. Για παράδειγμα μόλις χθες είδαμε τον Λεντέσμα για πρώτη φορά βασικό και τον Ρόσα να παίζει. Αμφότεροι έδειξαν να έτοιμοι από καιρό. Ή να το πούμε ακόμη καλύτερα, ο «Ρουμάνος» βάζει να παίζουν όποιοι πιστεύει πως είναι καλύτεροι την συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Τρανταχτό παράδειγμα ο Τσονάκης.
Ενα παιδί που ήρθε για να δώσει λύσεις, είναι βασικούρα ως αριστερό μπακ και το κυριότερο, ο Ρότσα που θεωρητικά αποκτήθησε για «πρώτος» σε αυτή τη θέση, όχι μόνο δεν παραπονιέται αλλά δουλεύει με τον «Ματζούρ» ώστε να μάθει εκείνη του αριστερού χαφ, όπου έχει παίξει και τις δύο φορές που τον έχουμε δει με την «κυανοκίτρινη» φανέλα.
Αρκετά όμως με την διαχείρση του «Ματζούρ» και ας επιστρέψουμε στο θέμα μας. Ο Ροντρίγκεζ είναι ένας κύριος λόγος για την βελτίωση του Παναιτωλικού, αλλά υπάρχουν και άλλοι. Στην Τούμπα είδαμε τον Μαρκόφσκι κορυφή και τον Τομανέ στα άκρα. Εκτοτε αυτό το εγχείρημα έγινε ξανά για ένα διάστημα στα Χανιά και όποτε παίζουν μαζί οι δυο τους είναι μόνο σε 4-4-2.
Ετσι στα «φτερά» πάντα υπάρχουν πιο γρήγοροι παίκτες και κυρίως ο Κλέσιο που στην πρεμιέρα είχε μπει αλλαγή. Ο 22χρονος εξτρέμ έπαιξε στον «ασβέστη» κόντρα σε Ατρόμητο, Παναθηναϊκό και ως μπακ – απόντος του Μύγα – με Πλατανιά, Κέρκυρα. Την ξέρει την θέση καθώς στην Μπενφίκα είχε χρησιμοποιηθεί εκεί και μπορεί να τον βλέπουμε πολύ συχνά εκεί. Αλλωστε πλέον ο Λεντέσμα είναι σε θέση να ξεκινά καθώς έχει φτάσει στο 100%, ενώ για τα άκρα υπάρχουν ακόμη οι Ουάρντα, Μουνιός, Φερέιρα, Ρόσα, Ρότσα, Μαζί με Λεντέσμα, Κλέσιο το σύνολο επτά για τις τρεις θέσεις πίσω από τον φορ. Ο Τομανέ πλέον δεν έχει λόγο να παίζει εκεί.
Ετσι έχουμε δύο τα... κρατούμενα. Είσοδος Ροντρίγκεζ, πιο γρήγοροι παίκτες στα άκρα άρα γίνονται αλληλοκαλύψεις, αλλά υπάρχουν και άλλα. Οπως οι πιο «μαζεμένες» γραμμές. Στην Τούμπα το δίδυμο των Μάκου-Μάρκος Πάουλο ήταν πολύ μακρυά από την άμυνα. Τώρα έχουν γυρίσει πίσω, ενώ αν προσέξει κάποιος, ο δεύτερος έχει εντολή να γίνει δεκάρι-φορ όταν κάνει επίθεση ο Παναιτωλικός – με Πλατανιά και Κέρκυρα είχε πέντε τελικές – ενώ ο πρώτος σε μία τέτοια περίπτωση «κλείνει» προς τα στόπερ και «ανεβαίνει» μόνο αν χρειαστεί. Στην πρεμιέρα υπήρχαν συνεχώς λάθος συννενοήσεις και αυτό κόστισε. Δεν είναι τυχαίο το εξής. Την περασμένη σεζόν πρώτοι πασέρ των «κυανοκίτρινων» ήταν ο αριστερός μπακ Κέβιν και ο εξτρέμ Ουάρντα.Φέτος ως τώρα είναι τα δύο του «εξαρο-οκτάρια».
Ακόμη ένα σημαντικό στοιχείο είναι η ευστοχία. Τα «καναρίνια» πέρσι χρειάζονταν κατά μέσο όρο 9,3 τελικές για να σκοράρουν και φέτος μόλις 5,6. Για να συμβεί αυτό όμως δεν είναι μόνο ο παράγοντας τύχη που πάντα χρειάζεται στην μπάλα. Είναι και το τι φάσεις κάνεις. Οι «κυανοκίτρινοι» κάνουν τελικές που οι περισσότερες είναι «καθαρές» ευκαιρίες για γκολ. Π.χ.στο Περιστέρι για όσους θυμούνται είχαν μεν μόνο εννέα τελικές, αλλά οι τέσσερις ήταν «καθαρές» ευκαιρίες. Κάτι ανάλογο συνέβη και χθες. Με εννέα τελικές σημείωσαν τέσσερα γκολ, όμως τα τέρματά τους ήταν από την «καρδιά» της αντίπαλης άμυνας, ενώ παράλληλα είχαν ακόμη δύο κλασικές ευκαιρίες για γκολ. Αλλο να κάνεις τελική με σουτ από τα 30 μέτρα και άλλο μέσα από την αντίπαλη περιοχή και από πλεονεκτική θέση.
Με πινελιές αυτές είναι οι αλλαγές που είδαμε στην ομάδα μετά την άτυχη πρεμιέρα. Που πλέον δείχνει τόσο μακρινή...
Γιώργος Ντυμένος
