Πέρσι τέτοια εποχή ο Λεωνίδας Κακούρης ετοιμαζόταν για έναν ρόλο-σταθμό στην καριέρα του: Του βασιλιά Ληρ στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά.
Όμως με την είσοδο του 2024 τα νέα που κυκλοφόρησαν έφεραν ταραχή, καθώς ο ηθοποιός αποχώρησε από την παράσταση.
Αρχικά υπήρξαν φήμες για καβγάδες και τα σχετικά, μέχρι που μαθεύτηκε ότι αποχώρησε για λόγους υγείας. Τόσο το Εθνικό όσο και ο ίδιος δεν θέλησαν να δώσουν συνέχεια και εξηγήσεις για το θέμα. Το μόνο που έγινε γνωστό είναι ότι κάποια στιγμή παρακολούθησε την παράσταση και φυσικά συνεχάρη τον Γιάννη Νταλιάνη που ερμήνευσε τελικά το ρόλο.
Αλλά και ο ίδιος απείχε από τα social ή και τις εμφανίσεις –που ούτως ή άλλως δεν ήταν και τα αγαπημένα του–, και μόλις λίγες μέρες πριν πόσταρε κάποιες φωτογραφίες από τις διακοπές του στην Κρήτη.
Δυσκολίες από την κούνια
«Δεν μεγάλωσα εύκολα. Ήμουν παιδί μεταναστών –οι γονείς μου δούλευαν σε εργοστάσιο στη Γερμανία–, στη Γερμανία γεννήθηκα [σ.σ. 11 Σεπτεμβρίου 1968]. Πολύ γρήγορα όμως, σε ηλικία 2 ετών, γύρισα στο χωριό. Είμαι από το Αγρίνιο – ο πατέρας μου από το Καινούργιο και η μητέρα μου από την Αβόρανη.
»Έμενα σε συγγενείς, κι αυτό ήταν δύσκολο στην αρχή. Με τους γονείς και την αδελφή μου ενωθήκαμε πολύ αργότερα, όταν ήρθαμε όλοι στην Αθήνα. Πήγαινα Ε’ Δημοτικού».
Όπως καταλαβαίνετε, ο Λεωνίδας Κακούρης διηγείται τη ζωή του. Που μόνο εύκολη δεν ήταν. Γιατί στα 13 του ήρθε η πρώτη μεγάλη απώλεια:
«Η αδελφή μου πέθανε όταν εγώ ήμουν 13 ετών – ήταν 9. Την είχε χτυπήσει ένα αυτοκίνητο στο χωριό, την είχαν πάει στο νοσοκομείο εκεί, δεν είχε γίνει σωστή αντιμετώπιση. Λίγο καιρό μετά άρχισε να εμφανίζει συμπτώματα επιληψίας, σπασμούς, μέχρι που μπήκε στο “Αγία Σοφία” και δεν βγήκε ποτέ. Αργότερα σκοτώθηκε ο πατέρας μου σε τροχαίο.
»Έχω βιώσει κι άλλα, άγρια, πράγματα. Η θεία μου, με την οποία είχα μείνει μαζί όταν ήμουν μικρός, πέθανε μετά από λίγο καιρό.
»Επίσης ήταν δύσκολα στο σχολείο, οι αλλαγές. Μόλις γινόμουν μέλος μιας μικρής κοινωνίας, έφευγα για αλλού. Κι αυτό γιατί κάθε χρόνο σχεδόν με κρατούσε και άλλη θεία που έμενε σε άλλο χωριό, για να μοιραστεί λίγο όλο αυτό».
Ο θάνατος του πατέρα
«Στα 15 μου χώρισαν οι γονείς μου. Στα 18 μου σκοτώθηκε ο πατέρας μου. Την ημέρα που έμαθα ότι μπήκα στο πανεπιστήμιο πήγα να του το πω. Και πριν ανέβω στο σπίτι με έπιασε ο καφετζής από κάτω και μου το είπε», έχει δηλώσει.
Και συνέχισε λέγοντας: «Είναι σαν μια ιστορία που την έζησε κάποιος άλλος πλέον. Τουλάχιστον δεν έχουν μείνει τα απόνερα αυτής της ιστορίας. Νομίζω τα έχω διώξει».
Λόγω αυτού του περιστατικού φοράει πάντα ζώνη. Μάλιστα, όπως έχει πει, και ο πατέρας του εάν φορούσε ζώνη θα είχε σωθεί, «οι υπόλοιποι σώθηκαν».
«Στην περίπτωση του δυστυχήματος, ας πούμε, του πατέρα μου συνέκλιναν κάποια πράγματα για να συμβεί. Δηλαδή, έβρεχε καταρρακτωδώς, τον έπιασε λάστιχο, έβαλε μία ρεζέρβα, η οποία ήταν για κοντινές αποστάσεις. Είχε πολύ μικρότερο πέλμα από τα υπόλοιπα λάστιχα, υπήρχε κακή ορατότητα. Και συνέβη ό,τι συνέβη», έχει πει.
Επίσης έχει τονίσει ότι από τότε που έκανε τη δική του οικογένεια είναι πολύ πιο προσεκτικός: «Έχεις ευθύνη. Δεν έχεις μόνο τον εαυτό σου, έχεις να σκεφτείς και μία καρδιά που χτυπάει έξω από το σώμα σου. Είναι δυο καρδιές που χτυπάνε έξω από το σώμα σου».
Από τη Λυμπεροπούλου στον Φώσκολο
Το θέατρο υπήρχε ερασιτεχνικά από το σχολείο. Την ίδια χρονιά έδωσε και για το πανεπιστήμιο και για το Εθνικό. Μπήκε και στα δύο. Το πανεπιστήμιο το κράτησε ως το 2ο έτος.
Η πρώτη δουλειά μετά τη σχολή ήταν στο Εθνικό. Ακολούθησε μια οντισιόν με τη Μάγια Λυμπεροπούλου. Πέρασε, κατέβηκε στην Πάτρα και δούλεψε με αυτή τη σπουδαία γυναίκα, κυρίως σε ρόλους ρεπερτορίου και απαιτητικούς.
Όμως υπάρχει και η επιβίωση και κάπου εκεί μπήκε η τηλεόραση – ανάμεσα στις σειρές που έπαιξε ήταν και η Λάμψη. Όπως είχε δηλώσει: «Έχω κάνει Φώσκολο, έχω περάσει από τη μεγάλη του σεναρίου σχολή με τους ατελείωτους επιθετικούς προσδιορισμούς. Κι όμως μου έκανε καλό αυτό. Αν μπορέσεις να πεις ένα τέτοιο κείμενο. Το μυαλό του γεννοβολούσε. Συντηρούσε δύο καθημερινά σίριαλ».
Φυσικά έχει εισπράξει και απαξίωση για τη Λάμψη, αλλά ένας επαγγελματίας δεν στέκεται σε αυτά.
Μάλιστα και στη Λάμψη και στις Άγριες μέλισσες έπαιξε δίπλα στην Κάτια Δανδουλάκη. Στο πρώτο σίριαλ υποδυόταν τον γιο της, στο δεύτερο τον αδελφό της. «Στην επόμενη συνεργασία μας θα υποδυθώ τον πατέρα σου» της έχει πει με σαρκασμό.
Ο Δούκας, ο Λεωνίδας και οι οικογένειες
«Όταν έχεις να ζήσεις μια οικογένεια και έχεις καιρό να δουλέψεις δεν κοιτάς το ρόλο» έχει δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή του.
Φυσικά, η μεγάλη αλλαγή στην επαγγελματική του ζωή έγινε το 2019 με τις Άγριες μέλισσες, έστω και αν ο ίδιος λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων άργησε να το αντιληφθεί. Αλλά όταν στις γιορτές εκείνης της χρονιάς κατέβηκε με τα παιδιά του στο Σύνταγμα, κατάλαβε τι είχε συμβεί.
Στα 56 του ο Λεωνίδας Κακούρης είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος που ζει με τη (δεύτερη) σύζυγό του και τα δύο παιδιά τους. Τώρα θεωρητικά είναι σε μια περίοδο ηρεμίας και ανασυγκρότησης, μετά τα περσινά προβλήματα. Με ηρεμία και όσο μπορεί μεγαλύτερη γαλήνη.
Πώς ήταν ο Δούκας Σεβαστός; Καμία σχέση.
