Η ελληνική Διεπαγγελματική Ελαιολάδου (ΕΔΟΕ) όχι μόνο ζητά από την πολιτεία καταχρηστικά να την αναγνωρίσει, αλλά επιπλέον ζητά από τον κόσμο του ελαιολάδου να την στηρίξει και να την χρηματοδοτεί μέσω του φόρου tax parafiscale, επισείοντας απειλητικά όλα αυτά τα περί ορυκτελαίων ΜΟΑΗ, που θα ρίξουν την τιμή στα 80 λεπτά. 

Έτυχε προχτες και φιλοξενήσαμε δύο ειδήσεις, δίπλα – δίπλα η μία στην άλλη.

Στην πρώτη διαβάζουμε πως «Η Διεπαγγελματική Οργάνωση Ελαιολάδου της Ισπανίας προγραμματίζει επένδυση άνω των 400.000 ευρώ για την ανάπτυξη ταχύτερων και οικονομικότερων μεθόδων κατάταξης παρθένων ελαιολάδων».  [βλέπε: Υπουργείο, Διεπαγγελματική, φορείς συνεργάζονται για την ανάπτυξη νέων, πιο γρήγορων και οικονομικών μεθόδων για την κατάταξη των παρθένων ελαιολάδων ]

Στην δεύτερη  διαβάζουμε πως «Η ανακοίνωση [σ.σ. των ΣΕΒΙΤΕΛ και ΕΔΟΕ] κλείνει με το αίτημα προς το ΥΠΑΑΤ για την (επαν)αναγνώριση επιβεβαιώνοντας αυτό που ξέρουμε, πως Διεπαγγελματική (ΕΔΟΕ) δεν υφίσταται, πέραν των πράγματι ηρωικών και φιλότιμων ατομικών προσπαθειών του προέδρου της».     [βλέπε: ΣΕΒΙΤΕΛ, Γ. Οικονόμου : Στα 80 λεπτά το κιλό η τιμή παραγωγού για το ελαιόλαδο νέας σοδειάς 2024/25 ! Η μισή παραγωγή θα πάει για βιοντίζελ αυτοκινήτων. Οι καταναλωτές να φάνε  σπορέλαια. Όλο το παρασκήνιο]

Κι επειδή ορισμένοι αναγνώστες μας μπερδεύτηκαν, χρειάστηκε να  Εξηγιόμαστε για να μην παρεξηγιόμαστε  

Με άλλα λόγια, η ισπανική Διεπαγγελματική υπάρχει, παράγει χρήσιμο και σημαντικό έργο για το καλό του προϊόντος, φθάνοντας στο σημείο ΝΑ ΕΠΕΝΔΥΕΙ 400.000 ευρώ σε μία και μόνη δράση.

Αντιθέτως η ελληνική Διεπαγγελματική (ΕΔΟΕΕ) στήθηκε βιαστικά- βιαστικά(*) την εποχή που ξεκίνησαν τα προγράμματα των ΟΕΦ(*),  «απορρόφησε» κακήν-κακώς(*) μπόλικα εκατομμύρια ευρώ(*) και τελικά διελύθη κακήν-κακώς(*). Σήμερα, 20 περίπου χρόνια αργότερα, το διάδοχο σχήμα της ΕΔΟΕ επιζητεί και πάλι να αναγνωριστεί από το ΥπΑΑΤ. Προφανώς, όμως, επειδή δεν τηρεί τις προϋποθέσεις του νόμου -όπως συμβαίνει με τις αναγνωρισμένες Διεπαγγελματικές Οργανώσεις άλλων αγροτικών προϊόντων, μεταξύ των οποίων και της επιτραπέζιας ελιάς, του μελιού κ.λπ.- επιζητεί κατ΄ιδίαν συνάντηση με τον υπουργό, Κ. Τσιάρα προκειμένου να τον πείσει. Να παρακάμψει τις προϋποθέσεις του νόμου; Άγνωστο…

Και γιατί τέτοια «πρεμούρα», θα αναρωτηθεί κανείς;

Η ανακοίνωση των ΣΕΒΙΤΕΛ και ΕΔΟΕ κλείνει ως εξής: 

«τονίζεται η ανάγκη διαμόρφωσης εθνικής στρατηγικής για τον τομέα, αίτημα δεκαετιών καθώς και η εκ νέου αναγνώριση και στήριξη της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Ελαιολάδου (ΕΔΟΕ), για τον κάθετο συντονισμό των δράσεων όλου του τομέα». (η υπογράμμιση δική μας)

Αν, λοιπόν, έχω μάθει τόσα χρόνια να διαβάζω κάποια μηνύματα -άλλο το τσίμπημα του γύλου κι άλλο του σπάρου, άλλο το ίχνος του τσακαλιού κι άλλο του ποιμενικού – το ρεζουμέ της ανακοίνωσης των ΣΕΒΙΤΕΛ – ΕΔΟΕ δεν ήταν τόσο τα ΜΟΑΗ, που κατά τις προβλέψεις -μήπως και επιθυμίες ;- του κυρίου γενικού διευθυντή, Γιώργου Οικονόμου, θα στείλουν στα βιοντίζελ 100.000 τόνους ελληνικών ελαιολάδων με 80 λεπτά τιμή παραγωγού το κιλό, αλλά η λεξούλα στήριξη της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Ελαιολάδου (ΕΔΟΕ).

Πάγιο και παλαιό αίτημα των ΣΕΒΙΤΕΛ, ΕΔΟΕ, κ.ά. αποτελεί ο tax parafiscale, ο υποχρεωτικός φόρος επί του ελαιολάδου υπέρ της Διεπαγγελματικής Οργάνωσης. Παρακράτηση (φόρος) καθ΄ όλα νόμιμος, προβλέπεται από τον κοινοτικό κανονισμό, και σωστός! Όμως, με μία τόσο δα μικρούλα λεπτομέρεια και προϋπόθεση: ότι η Διεπαγγελματική και οι συνιστώσες της αποδεικνύουν την αξιοποίηση και καλή διαχείριση υπέρ του προϊόντος των επιδοτήσεων και προγραμμάτων που κατά καιρούς έχουν εισπράξει.

Όπως δηλαδή συμβαίνει με την ισπανική Διεπαγγελματική, η οποία εισπράττει μεν 6€/τόνο, (3€ παραγωγοί και ελαιοτριβείς), και 3€ τυποποίηση και εμπόριο), αλλά προσφέρει χρήσιμο και χειροπιαστό έργο, επενδύει -400.000€ σε ένα και μόνο έργο!- υλοποιώντας πλήθος δράσεων στους τομείς της έρευνας και της εμπορικής προώθησης των ισπανικών ελαιολάδων με απτά και μετρήσιμα αποτελέσματα. Εδώ στην Ελλάδα είμαστε σε αναμονή της OLAF (υπηρεσία της ΕΕ κατά της απάτης) και του εισαγγελέα που έχει επιληφθεί σχετικά.

[βλέπε Μίζες και οικογενειακές σχέσεις διαπιστώνει η OLAF στην υπόθεση του εικαζόμενου σκανδάλου του ΣΕΒΙΤΕΛ)   Να μην μιλήσουμε για τα άνω των 50 δις ευρώ που έχουν εισπραχθεί σε επιδοτήσεις (ενίσχυση στην παραγωγή, ενίσχυση στην κατανάλωση κ.λπ. προγράμματα) με αδιόρατα οφέλη για το ελληνικό ελαιόλαδο.

Η ισπανική Διεπαγγελματική διαθέτει υπηρεσιακή δομή με επικεφαλής μία πολύ αξιόλογη διευθύντρια ( Teresa Pérez: ) , η οποία συμμετείχε στο μεγάλο διήμερο, διεθνές συνέδριο του Ελιά & Ελαιόλαδο, το 2011. Στην Ελλάδα ίσως έχουμε εν αναμονή συνταξιούχο γενικό διευθυντή με προίκα τα σεμινάρια ενημέρωσης των ελαιοπαραγωγών για τους ΜΟΑΗ; Όλα είναι πιθανά!

Με μία φράση: η ισπανική Διεπαγγελματική Ελαιολάδου στηρίζει ποικιλοτρόπως, έμπρακτα, με διαφάνεια, το προϊόν, όλη την αλυσίδα αξίας του ελαιολάδου. Η ελληνική Διεπαγγελματική Ελαιολάδου (ΕΔΟΕ) όχι μόνο ζητά από την πολιτεία καταχρηστικά να την αναγνωρίσει, αλλά επιπλέον ζητά από τον κόσμο του ελαιολάδου να την στηρίξει και να την χρηματοδοτεί μέσω του φόρου tax parafiscale, επισείοντας απειλητικά όλα αυτά τα περί ορυκτελαίων ΜΟΑΗ, που θα ρίξουν την τιμή στα 80 λεπτά. 

«Είναι πολλά τα λεφτά Άρη» για να θυμηθούμε την ιστορική ατάκα (Σπύρος Καλογήρου στον Νίκο Κούρκουλο στη «Λόλα», 1964).

(*) Όλο το σχετικό υλικό και ρεπορτάζ είναι καταγεγραμμένο στα παλιά τεύχη του Ελιά & Ελαιόλαδο όπως και στα  De  profundis  Απολογισμός 40 ετών στο λάδι και στην ελιά (Μέρος 4°, 25-40).     

φωτό: Γόρτυνα, ευγενική παραχώρηση του Αντρέα Σμαραγδή © στο olivenews.gr

Βασίλης Ζαμπούνης - olivenews.gr