Στο πλαίσιο του οδοιπορικού γνωριμίας με τα υπαίθρια γλυπτά έργα του Ευάγγελου Τύμπα, συναντούμε, σήμερα, δύο ορειχάλκινες προτομές με θεματική ιστορικής προέλευσης, η οποία άπτεται δύο σημαντικών αγωνιστικών προσωπικοτήτων, εκείνης του Θεόδωρου Γρίβα (1797-1862) και εκείνης του Κώστα Καπογιωργάκη (1794-1854).
Η δημιουργία τους είναι απόρροια πρωτοβουλίας των τοπικών παραγόντων, οι οποίοι αναλαμβάνουν επιπλέον εξ ολοκλήρου και τη δαπάνη της κατασκευής τους, και εντάσσεται στο πλαίσιο του εορτασμού της επετείου των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Οι εν λόγω προτομές, σύγχρονες μεταξύ τους όσον αφορά το διάστημα της φιλοτέχνησής τους, δημιουργούνται, το 2021, αρχικά σε λευκό γύψο, κατόπιν, άμεσα, σε ορείχαλκο. Συγκεκριμένα, η μόλις λίγο προγενέστερη από αυτές, εκείνη του Θεόδωρου Γρίβα, αποπερατώνεται στις 8 Μαρτίου 202, σύμφωνα με τα λόγια του καλλιτέχνη, τοποθετείται στο κέντρο της Βόνιτσας, δίπλα στον ιστορικό πλάτανο και την παλαιά εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος, και αποκαλύπτεται την 1η Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς. Η υστερότερη εκείνων, η οποία αναπαριστά τον Κώστα Καπογιωργάκη, αποπερατώνεται, με τη σειρά της, στις 17 Μαΐου 2021, τοποθετείται στην κεντρική πλατεία της κωμόπολης Πλαγιά του Δημοτικού Διαμερίσματος Ακτίου Βόνιτσας, δίπλα στη Λευκάδα, και αποκαλύπτεται στις 16 Ιουλίου του ίδιου έτους.
Αμφότερα τα έργα εδράζονται αντίστοιχα σε στήλη παρόμοιου ορθογώνιου σχήματος και μετρίου ύψους, η οποία φέρει εξ ολοκλήρου επένδυση από λευκό μάρμαρο. Και στις δύο περιπτώσεις, η προτομή, εκτός από το κεφάλι, επεκτείνεται σε ικανό τμήμα του μπούστου, δημιουργώντας, έτσι, ένα αγαστό πεδίο, μέσω του οποίου ευνοείται η ανάδειξη ενός αξιοσημείωτου ενδυματολογικού πλούτου. Πέραν τούτου, οι βραχίονες φέρουν απότμηση μόλις λίγο κάτω από τους ώμους, στερώντας τον εικονιζόμενο από το προαναφερθέν ανατομικό στοιχείο, επιλογή ηθελημένη, η οποία ευθύνεται για τη δημιουργία ενός ελαφρά μακρόστενου σχήματος, το οποίο προσδίδει στη μορφή μια αίσθηση υπεροχής, αποσκοπώντας, χωρίς αμφιβολία, στην εξύψωση και την ηρωοποίησή της.
Σε μορφοπλαστικό επίπεδο, ο γλύπτης κινείται, εδώ, και πάλι, σύμφωνα με ένα παραστατικό ρεαλιστικό ύφος, εμμονικό στη λεπτομέρεια και γενναιόδωρα πλούσιο σε παραπληρωματικά στοιχεία, κυρίως τα ενδυματολογικά και τα πολεμικά. Όλα εδώ, αποδίδονται σύμφωνα με το πνεύμα, τις τάσεις και τα ήθη της εποχής των αναπαριστάμενων μορφών, όπως η μακριά τους κόμη, το πληθωρικό μουστάκι, η τυπική ανδρική ενδυμασία των αγωνιστών του 1821.
Ο δημιουργός δεν παραλείπει να τονίσει την ιδιαίτερη μορφική υπόσταση κάθε φυσιογνωμικού ή πολεμικού στοιχείου, επιτυγχάνοντας, με αυτό τον τρόπο, μια ηθογραφικής φύσης προσέγγιση της μορφής στο εκάστοτε έργο και, ταυτόχρονα, ασφαλίζοντας τη στρατιωτική – αγωνιστική τους ταυτότητα. Μοναδικό σημείο εμφανούς διαφοράς μεταξύ τους είναι η στάση της κεφαλής τους˙ αυστηρά μετωπική και ευθυτενής όσον αφορά την προτομή του Καπογιωργάκη, εμφανώς ανυψωμένη εκείνη του Γρίβα.
Αντουανέττα Λογίου-Μπουρή
Φιλόλογος – Ιστορικός της τέχνης
ΜLingu., MLettres, MHA, PhD.
agriniopress.gr
