Γράφει ο Παντελής Φλωρόπουλος

Κρυπτομνησία σημαίνει να λες κάτι και να ισχυρίζεσαι ότ’ είναι δικό σου, ότι δεν το άκουσες ποτέ από κανέναν, στην πραγματικότητα όμως, κάποια στιγμή, διέγραψες την πηγή του από το μυαλό για να κάνεις δικό σου κάτι που ήρθε από αλλού, από άλλον

Μιλούσαμε για κάτι μεγάλο που, αν ήταν αληθινό, θα έπρεπε να ξαναγραφεί η Ιστορία. Το «αποκάλυψε» πριν πολλά χρόνια κάποιος «με χαρτιά και ντοκουμέντα». Όλα όμως τα χαρτιά και τα ντοκουμέντα ήταν ένας αριθμός πρωτοκόλλου του αιτήματος σε κάποιο Υπουργείο. Το αίτημα που έλεγε «βρήκα αυτό, ελάτε να το ελέγξετε».

Τα Υπουργεία όμως και οι Υπουργοί που διαδέχτηκαν ο ένας τον άλλο, δεν έδωσαν σημασία. Εδώ που τα λέμε, τι Υπουργεία και τι Υπουργοί θα ήταν… αν έδιναν;

«Δεν το πιστεύω», είπα στον φίλο μου. «Μα, γιατί; Αφού δεν το διέψευσε κανείς», μου απάντησε. Κι εννοούσε ότι, αφού δεν το διέψευσε κανείς, είναι αλήθεια. Ή μάλλον είναι αλήθεια και κάποιοι την κρύβουν.

Ότι «κάποιοι κρύβουν την αλήθεια», είναι μία δημοφιλής καραμέλα του διαδικτύου που πολλά χρόνια τώρα πιπιλάνε πολλοί. Ο φίλος μου δεν ανήκει σ’ αυτά τα παπαγαλάκια που, αν τα βάλεις όλα μαζί θα σχηματίσουν ολόκληρο σμήνος, υπάρχει όμως πάντα για όλους η λεγόμενη κρυπτομνησία.

Κρυπτομνησία σημαίνει να λες κάτι και να ισχυρίζεσαι ότ’ είναι δικό σου, ότι δεν το άκουσες ποτέ από κανέναν, στην πραγματικότητα όμως, κάποια στιγμή, διέγραψες την πηγή του από το μυαλό για να κάνεις δικό σου κάτι που ήρθε από αλλού, από άλλον. Η κρυπτομνησία γίνεται τότε οικειοποίηση.

Μια μορφή κρυπτομνησίας είναι και το άλλο φαινόμενο: Ο χρήστης του διαδικτύου αναρτά μία είδηση και γράφει στο σχόλιό του: «Διαβάστε εδώ, αυτό που δεν λένε τα κανάλια». Και ρωτάς: «Πού το έμαθες εσύ;».

Εδώ σε θέλω: Πού το έμαθε; Αν δεν το έμαθε από τα κανάλια, ξαπλωμένος ώρες στον καναπέ του, πού αλλού θα το μάθαινε; Λεπτομέρειες!..

Θύματα της κρυπτομνησίας πέφτουν συχνά πολλοί άνθρωποι. Κι όσο δύσκολο είναι να πιστέψουν οι πιστοί του Θεού ότι όντως υπάρχουν εξωγήινοι, άλλο τόσο δύσκολο είναι να πιστέψουν οι πολίτες ότι, αυτό που λένε, το σκέφτηκαν οι ίδιοι, ότι δεν το άκουσαν ποτέ από κανέναν…

Στο συγκεκριμένο θέμα υπάρχει κι άλλο πρόβλημα. Το οποίο κρύβεται στη φράση «δεν το διέψευσε κανείς».

Πρόκειται για τυπική φράση που επικαλούνται συχνά πολλοί για να τεκμηριώσουν τρία σκέλη του ιδίου φαινομένου: Πρώτον, ότι το γεγονός που δεν διαψεύδεται, είναι αλήθεια. Δεύτερον, ότι – αυτοί που θα όφειλαν να το φανερώσουν – το κρύβουν, επειδή η αλήθεια ανατρέπει την εξουσία τους. Τρίτον, οι δημοσιογράφοι που δεν το αναδεικνύουν, είναι πουλημένοι στα σκοτεινά συμφέροντα.

Από το σημείο αυτό και μετά, κάθε προσέγγιση του βασικού θέματος υπόκειται στην δικαιοδοσία του φαντασμένου, ενίοτε δε του απατεώνα.

Θα θυμηθώ εδώ τον Γιάννη Φουράκη, έναν από τους πιο γνωστούς συνωμοσιολόγους της προηγούμενης δεκαετίας, ο οποίος, λίγο πριν πεθάνει, μιλώντας για έναν άλλο συνωμοσιολόγο και συγγραφέα πολλών βιβλίων, τον στρατιωτικό Γεράσιμο Καλογεράκη, ομολόγησε δημόσια: «Είμαστε όλοι απατεώνες».

Συνοπτικά: Το εν λόγω κοσμοϊστορικό γεγονός που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο εδώ και πολλά χρόνια, δεν διαψεύστηκε ποτέ, αλλά δεν σημαίνει ότ’ είναι αληθινό. Σημαίνει απλά, ότι κανείς δεν είχε λόγο ποτέ να προβεί σε διαψεύσεις. Ποιος να διαψεύσει, ας πούμε, τον Αρτέμη Σώρα; Γιατί να το κάνει; Επειδή υπήρξαν αφελείς που τον πίστεψαν; Είχαν δικαίωμα. Και το άσκησαν. Τέλος.

Γράφει ο άλλος μια μπαρούφα για μένα και είμαι τάχα υποχρεωμένος εγώ να βγω να τον διαψεύσω; Τι να διαψεύσω παιδάκι μου; Αν διαψεύσω το ένα, θ’ ακολουθήσει άλλο. Και μετά, άλλο. Δεν έχει τελειωμό αυτό…

Επομένως, ό,τι και να λέει ο καθένας, για ό,τι και για όποιον, ΔΕΝ αξίζει διάψευσης. Η ησυχία μου το βράδυ που πάω για ύπνο, δεν εξαρτάται από αυτά που λένε για μένα ή για όποιον… Εξαρτάται από την ολική αδιαφορία σε ό,τι λένε… Ας λέει λοιπόν ο καθένας ό,τι θέλει, όπου θέλει. Άλλη σκασίλα δεν είχα για να διαψεύδω κάθε φορά κάθε φαντασιόπληκτο…

agriniovoice.gr