Κείμενο Απόστολος Κων. Καρακώστας

Σε λίγες μέρες στις 18 Οκτώβρη, ο Μουσικός Εκδοτικός Οίκος Παπαγρηγορίου-Νάκας στην αίθουσα του «Παρνασσού» στο κέντρο της Αθήνας, Πλατεία Καρύτση 8, στις επτά το βράδυ, θα παρουσιάσει την μουσική έκδοση του Δημήτρη Αθ. Παπαποστόλου «Συμφωνική Ορθόδοξη Λειτουργία» (Μissa Graeca).

Πέρασαν τέσσερα χρόνια από την ημέρα εκείνη, ήταν 4 του Απρίλη του 2019, που ο μουσικοσυνθέτης Δημήτρης Παπαποστόλου συμπλήρωσε τον δημιουργικό κύκλο της ζωής του σε τούτο τον κόσμο και ξαναγύρισε στην γενέτειρά του, το Αγρίνιο, για να παραμείνει για πάντα στα χώματά του.

Κι αν όμως έφυγε από κοντά μας, εξακολουθεί να ζει μέσα στις καρδιές των Αγρινιωτών και των Βαλτινών-η καταγωγή του ήταν από την Πετρώνα Ορεινού Βάλτου-και στη μνήμη όλων όσων τον γνώρισαν. Θα τον θεωρούμε πάντα έναν πολυτάλαντο άνθρωπο, έναν άξιο αθλητή και έναν καταξιωμένο συνθέτη.

Έτσι θα τον θυμάται για πάντα τόσο η δική του η γενιά, όσο και οι νεότερες, που θα τον γνωρίσουν μέσα από τις πρωτοποριακές και ανεπανάληπτες ποιητικές και μουσικές δημιουργίες του. Γιατί η παρακαταθήκη που άφησε στην μουσική, είναι τρανή και μέσα από τις συνθέσεις του, θα είναι πάντα κοντά μας.

Το στερνό ποίημα του Τάκη «Εκ βαθέων» διαβάστηκε στον ενταφιασμό του στον Άγιο Γεώργιο του Αγρινίου και βύθισε σε μεγάλη θλίψη την οικογένειά του και τους αμέτρητους φίλους του που τον ακολούθησαν μέχρι εκεί.

Εκ Βαθέων

Ποίημα του Τάκη Παπαποστόλου

Αφουγκράστηκα βαθειά τους ήχους

Της υπαρξιακής μου μοίρας, και τραγούδησα

κατά τον σκοπό τους.

Αψήφησα την επιβίωση, και δόθηκα στη βίωση.

Η βίωση, μου επέβαλε να ακολουθήσω τη ροή

του ποταμού μου, χωρίς εκτροπές και φράγματα.

Μεταλάβαινα και ξεδιψούσα, ξεδιψώντας όσους

κοινωνούσαν, από το δικό μου μουσικό ποτάμι.

Ήξερα, ότι «βουλιάζει όποιος σηκώνει τις μεγάλες

Πέτρες, αλλά αυτές οι πέτρες, ήταν η μοίρα μου».

Αγάπησα τη μοίρα μου, και όσους με εμύησαν

στον υπέροχο κόσμο της μουσικής: μύστες μου,

η οικογένειά μου, και ιδιαίτερα τα μεγαλύτερα αδέρφια μου,

Χαρίλαος και πατήρ Σπυρίδων και οι άλλοι δάσκαλοι.

Κανείς αητός, δεν πετά με μια φτερούγα.

Η άλλη φτερούγα είναι οι συνοδοιπόροι,

Και εκφραστές της μουσικής μου διαδρομής,

Αγαπημένοι φίλοι και συνεργάτες.

Για όλα αυτά, τα Αγαπημένα πρόσωπα,

«ζώντων τε και τεθνεότων» διατηρώ

Την κανδήλα της αγάπης, πάντοτε αναμμένη.

«Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει».

Εκ Βαθέων

(υπογραφή)

Δημήτρης Παπαποστόλου

21/11/2014