Κείμενο και φωτογραφίες Απόστολος Κων. Καρακώστας
Στη Δημοτική Πινακοθήκη Αγρινίου-και στα πλαίσια των δραστηριοτήτων για τα δέκα χρόνια λειτουργίας της- έγιναν χθες, Δευτέρα 10/7, τα εγκαίνια της έκθεσης «Εν Αγρινίω…».
Επτά καταξιωμένοι Αγρινιώτες εικαστικοί, σε επτά αίθουσες της Πινακοθήκης, παρουσίασαν τις τελευταίες τους δημιουργίες στο Αγρινιώτικο-και όχι μόνο-φιλότεχνο κοινό.
Παραβρέθηκαν πέντε από τους καλλιτέχνες που τα έργα τους θαυμάστηκαν από τους επισκέπτες που κατέκλεισαν τον χώρο.
Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Δ.Π.Α. κ.Χρήστος Γαρουφαλής καλωσόρισε τον Δήμαρχο Αγρινίου κ.Γεώργιο Παπαναστασίου καθώς και όλους τους επισκέπτες.
Στον σύντομο εναρκτήριο της έκθεσης λόγο, μεταξύ των άλλων είπε και τα εξής:
«Συνεχίζοντας τις εκθεσιακές δραστηριότητες για τα 10 χρόνια λειτουργίας μας, εγκαινιάζουμε απόψε την έκθεση “Εν Αγρινίω…”. Πρόκειται για μια συνάντηση επτά Αγρινιωτών δημιουργών οι οποίοι, παρά τη διαφορετική τους γραφή, συνθέτουν έναν εικαστικό διάλογο που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Οι καλλιτέχνες είναι: o Θεόφιλος Κατσιπάνος, o Δημήτρης Κουτσιαύτης, η Μαρίνα Κουτσοσπύρου, ο Δημήτρης Κρέτσης, ο Βασίλης Παπασάικας, ο Δημήτρης Παπατρέχας και η Νάντια Σκορδοπούλου.
Οφείλω να διευκρινίσω, πως το πρώτο και βασικό κριτήριο επιλογής τους ήταν η αξία του έργου τους και η επιτυχημένη διαδρομή του καθενός. Και μετά η εντοπιότητα που έδωσε και τον τίτλο στην έκθεση. Υπενθυμίζω ακόμη ότι έργα και των επτά κοσμούν τη μόνιμη συλλογή της ΔΠΑ».
Ο κ.Γαρουφαλής συνέχισε με σύντομη κατατόπιση των επισκεπτών σχετικά με την έκθεση και άλλες ατομικές που προηγήθηκαν και άφησαν το στίγμα τους στην Πινακοθήκη. Μίλησε για ταλαντούχα παιδιά που φοίτησαν στα καλλιτεχνικά εργαστήρια του Δήμου Αγρινίου και που τώρα διακρίνονται στον χώρο και κάνουν υπερήφανους τους δασκάλους τους.
Αναφέρθηκε στην δεκαετή επιτυχημένη πορεία της Δ.Π.Α. και για τον χώρο της που συνεχώς «στενεύει», με βασική αιτία την… επιτυχία της αυτή!
Έκλεισε ευχαριστώντας όλους όσους με τον τρόπο τους συμβάλουν στην επιτυχημένη πορεία της Δημοτικής Πινακοθήκης. Τον Δήμαρχο Γ.Παπαναστασίου, την Αντιδήμαρχο Πολιτισμού Μ. Παπαγεωργίου, καθώς και τους δυο τεχνικούς του ΔΗΠΕΘΕ, τον Ν. Βελτσίστα και Δ. Παπαδάκη για την εθελοντική βοήθειά τους στο εξαιρετικό στήσιμο της έκθεσης.
Στην συνέχεια ο Δήμαρχος Αγρινίου Γεώργιος Παπαναστασίου χαιρέτισε την ομαδική έκθεση των επτά εικαστικών με τα παρακάτω λόγια:
«Μόνο τιμή και χαρά νοιώθουμε όλοι μας που σήμερα φιλοξενούμε σε αυτόν τον χώρο την έκθεση «Εν Αγρινίω…» των επτά Αγρινιωτών δημιουργών που πραγματικά μας κάνουν περήφανους. Αυτός είναι άλλωστε και ο στόχος της Δημοτικής Πινακοθήκης να φέρνει εκθέσεις, να δίνει χώρο να παρουσιάζονται έργα καλλιτεχνών, σπουδαίων Ελλήνων, Αγρινιωτών και μη και μέσα από αυτό το μπόλιασμα εμφανίζονται και αναδεικνύονται καλλιτέχνες ακόμα και από τις νεαρές ηλικίες, άνθρωποι εικαστικοί, δημιουργοί ιδιαίτεροι και σήμερα έχουμε την τιμή και την τύχη να έχουμε επτά από αυτούς, εδώ να παρουσιάζουν στην Δημοτική Πινακοθήκη. Η αλήθεια είναι ότι μετά από τα εννιά-δέκα χρόνια λειτουργίας η Δημοτική Πινακοθήκη δύσκολα μπορεί να καταφέρει να παράγει πλέον ως χώρος αυτό που πρέπει. Νομίζω όμως ότι τα επόμενα χρόνια επειδή το τμήμα της μόνιμης συλλογής θα είναι στου Παπαπέτρου το διαχρονικό Μουσείο που θα εναλλάσσεται, άρα θα έχουμε εκεί ένα χώρο. Και το κτήριο Πολιτισμού του Παπαστράτου θα μας δώσει την δυνατότητα να έχουμε κι άλλους χώρους. Και αυτή είναι η φιλοσοφία και η λογική μας. Να δώσουμε χώρο στους καλλιτέχνες μας να παρουσιάσουν τα έργα τους, που πραγματικά είναι σπουδαία και μας κάνουν όλους τους Αγρινιώτες περήφανους».
Ο Δήμαρχος ευχαρίστησε τους επτά καλλιτέχνες και τον Χρήστο Γαρουφαλή καθώς και όλους τους Αγρινιώτες που στηρίζουν τις προσπάθειες της Δημοτικής Πινακοθήκης καθώς και στους ανθρώπους που στηρίζουν κάθε προσπάθεια που προάγει τον Πολιτισμό.
Στην αρχή της κάθε συλλογής έργων των επτά καλλιτεχνών, υπάρχει τοποθετημένη στον τοίχο πινακίδα με τα λόγια του κάθε καλλιτέχνη που κατατοπίζει τους επισκέπτες για τα έργα του.
Ο Θεόφιλος Κατσιπάνος με τίτλο «ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΜΕΤΡΑ» γράφει: «Το έργο μου είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το ανθρώπινο στοιχείο, με απώτερο σκοπό ένα σχόλιο για το κοινωνικό γίγνεσθαι της σύγχρονης ζωής».
Ο Δημήτρης Κουτσιαύτης γράφει: «Ζούμε στη μέση αυτού του ανεξήγητου μυστηρίου που είναι η εμπειρία της ζωής, της σχέσης και της φύσης. Βιώνουμε τη συνεχή ροή της εμπειρίας της ζωής με τις εναλλασσόμενες διαδρομές χαράς – λύπης, γιορτής – πένθους, αφθονίας – στέρησης. Η αρχή και το τέλος ή αλλιώς το πριν και το μετά, το υπαρξιακό άγνωστο, αυτό που ξεπερνά την αντίληψη και το κάδρο ενός πίνακα αλλά εμπεριέχεται στην εμπειρία ως ερώτημα ή ως αφήγημα πίστης ή φόβου. Αυτό το υπαρξιακό άγνωστο ή το νόημα της ζωής καλύπτει ο ενδιάμεσος χώρος, εκεί όπου ο Άλλος, ο διαφορετικός γίνεται οικείος μέσα σε ψιθυρίσματα εκμυστηρεύσεως του ιδιωτικού. Ο χώρος της σχέσης δημιουργεί επιπλέον χώρο παρατήρησης, σύνδεσης και συνειδητοποίησης».
Η Μαρίνα Κουτσοσπύρου γράφει για τα έργα της με τίτλο «Διαδρομές»: «Κάθε έργο είναι μια διαδρομή που σε κρατάει σε εγρήγορση. Μέσα στο έργο ενσωματώνονται κομμάτια του εαυτού σου. Στόχος των έργων δεν είναι να αναπαραστήσει αλλά να αναπλάσει την καθημερινότητα, τους ανθρώπους, τα τοπία της, τις στιγμές της. Μέσα από μια βιωματική διαδικασία, δημιουργώ τον δικό μου κόσμο. Κάθε έργο δίνει την δική του αφήγηση για τους ανθρώπους και τους τόπους, που προβάλλουν μέσα στην ένταση χρώματος – φωτός. Ανθρώπινα πλήθη που μοιάζουν να βουλιάζουν σε μεταφυσικούς κόσμους ή να κινούνται αργά και ανεπαίσθητα σε μια αίσθηση ονείρου. Εικαστικές συλλήψεις και επεμβάσεις στο χώρο με σύγχρονη γραφή. Το ταξίδι, η μεταβατική διαδρομή ήταν και είναι πάντα το καθοριστικό κίνητρο στην δουλειά μου».
Ο Δημήτρης Κρέτσης γράφει: «Στην έκθεση αυτή συμμετέχω με έργα που ανήκουν σε δύο ενότητες. Η πρώτη έχει να κάνει με τη Θάλασσα, τα μυστικά και τις ομορφιές της. Έχει να κάνει με τον αέναο αγώνα του ανθρώπου να την κατακτήσει. Από παλιά, πότε σαν Οδυσσέας ή σαν Χριστόφορος Κολόμβος ο άνθρωπος επινόησε τρόπους να τη διασχίσει. Δαμάζοντας τον άνεμο με τα πανιά των ιστιοφόρων του παρελθόντος αλλά και των υπερσύγχρονων ιστιοπλοϊκών του σήμερα κατάφερε να φτάσει ως τις εσχατιές των ωκεανών. Η δεύτερη ενότητα περιλαμβάνει έργα εμπνευσμένα από μύθους και παραμύθια της Αρμενίας. Τα παραμύθια ανήκουν στην προφορική παράδοση της και εκφράζουν τις αξίες, τις παραδόσεις, τις αγωνίες και τους φόβους του λαού της. Οι ιστορίες των ανθρώπων ανά τους αιώνες απ’ την εποχή του Ομήρου ως τα τώρα είναι γεμάτες εικόνες!».
Ο Βασίλης Παπασάϊκας γράφει με τίτλο «Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΙΚΟΝΟΣ» : «Η ανάγκη των Ελλήνων για την δημιουργία εικόνος ξεκινά από την γενετική τους επιθυμία για την διαρκή ψυχική τους ανακούφιση και παραμυθία απέναντι στον θάνατο. Η δια των εικαστικών δυνατότητα της αποδόσεως του ζώντος Ανθρώπου, επικουρεί και στο τέλος εγκαθιστά μέσα μας την πνευματική βεβαιότητα για την αθανασία της Διανοίας. Η ανάγνωση από τον θεατή της αποτυπώσεως του ζώντος πνεύματος του εικονιζομένου επί της εικόνος, τον καθιστά κοινωνό και ομολογητή της μεγίστης αληθείας, «…ότι εστί τις εν ψυχή εικαστική δύναμις δήλον και γαρ η ζωγραφία και αι τοιαύται ταύτης εξήρτηνται της δυνάμεως…» λέγει ο υπέροχος Πρόκλος και συνεχίζοντας λέγει πως κατά την δύναμη αυτή η ψυχή δύναται να εξομοιώνει τον εαυτό της προς τα ανώτερά της, τους Θεούς τους Αγγέλους και τους Δαίμονας. Κατά τούτο λοιπόν λογίζεται ως οδός ταυτίσεως της ψυχής του Ανθρώπου με τον Δημιουργό του και η ανάγνωση της αποτυπώσεως επί του εικαστικού έργου του αθανάτου μέρους της ανθρωπίνης υποστάσεως. Φως επί εικόνος…»
Ο Δημήτρης Παπατρέχας για τα έργα του με τίτλο «ΔΡΟΜΟΣ ΑΝΟΙΧΤΟΣ» ξεκινάει με ένα απόφθεγμα του Σάμιουελ Μπέκετ [i] «Δεν μπορώ να συνεχίσω, θα συνεχίσω» και γράφει: «Βούλησή μου ήταν ν’ ανοίξω δρόμους στο O.S.B. Σ’ αυτό το ασφυκτικά πρεσαρισμένο πάνελ από χιλιάδες κομμάτια ξύλου κολλημένα μεταξύ τους, που δημιουργούν το απροσπέλαστο, τα μικρά και τα μεγάλα αδιέξοδα της ζωής.
Η Νάντια Σκορδοπούλου στα έργα της με τίτλο «ΧΝΑΡΙΑ-Μια εποχή, ένας τόπος, ένα βίωμα, μια ανάμνηση» γράφει: «Μία ιστορία στο φυσικό «αναλογικό» κόσμο, αποκομμένο από κάθε τι ψηφιακό. Εκεί που οι μυρωδιές ενεργοποιούν την διάνοιά σου και εγγράφονται στις αναμνήσεις σου, εκεί που το αεράκι ζωντανεύει τα φύλλα των δέντρων και τα μικρά χορταράκια του αγρού μοιάζουν να χορεύουν στο ρυθμό του, ενώ χαϊδεύει το πρόσωπό σου. Εκεί που νιώθεις ανάλαφρα τα βήματά σου στο νωπό χώμα του χωραφιού και ακούς το γάργαρο νερό του μικρού παραπόταμου της Ερμίτσας, εκεί που τα μάτια σου δακρύσαν αντικρίζοντας την ολάνθιστη μικρή μανταρινιά… και σ’ άκουσα να ψελίζεις ευχαριστίες στον Κύριο. Εκεί που μου δίδαξες τα κρυφά ιάματα κάθε μικρού αγριόχορτου, εκεί που οι κορμοί των δέντρων μεγαλώνουν αργά και τα δικά μας κορμιά γρήγορα…» Το έργο Χνάρια, αποτελεί μια προσωπική αφήγηση αλλά και ένα είδος καταγραφής φυτών. Συλλέγοντας κλαδιά από τις ελιές, άγρια βρώμη, αγριομολόχες και χαμομήλια, αποτύπωσα την φρέσκια φόρμα τους πάνω σε υγρό ακρυλικό στόκο σε μία επιφάνεια μήκους δυόμιση μέτρων και ύψους ενός, ενώ, χρησιμοποιώντας ορυκτές σκόνες όμπρας και κοβαλτίου, θέλησα να δώσω την αίσθηση των ψυχρών χρωματικών τόνων του τοπίου. Στην συνέχεια ορισμένα αποτυπώματα καλύφθηκαν με φύλλα μπρουτζίνας εκφράζοντας την ανθρώπινη πνευματική προσέγγιση της φύσης που κάποτε αισθανόμαστε και κάποτε την χάνουμε, όπως η μπρουτζίνα που οξειδώνεται με το πέρασμα των χρόνων. Στον χώρο μπροστά από το έργο τοποθετήθηκαν λευκές πέτρες από τον παραπόταμο της Ερμίτσας, ένας επιδαπέδιος καθρέφτης που συμβολίζει το στοιχείο του νερού και τέλος ένας μικρός σωρός από φρέσκα μικρά κλαδάκια ελιάς που μοιράζονται στους επισκέπτες. Στο σύνολό του το έργο Χνάρια, αποτελεί μια καλλιτεχνική εγκατάσταση που αντιπαραθέτει την ψευδαίσθηση της τέχνης με την πραγματικότητα, με στόχο την ευαισθητοποίηση του κάθε επισκέπτη απέναντι στην αναγκαία βιωματική σχέση που πρέπει να έχουμε με την φύση, στη νέα γεωλογική περίοδο που διανύουμε, όπου ο κόσμος μας αλλάζει αμετάκλητα από την παρουσία μας και η διεθνής επιστημονική κοινότητα ονόμασε «Ανθρωπόκαινο».
Είναι σίγουρο ότι οι επισκέπτες της έκθεσης, ξεκινώντας από την πρώτη μέρα που άνοιξε, και για το επόμενο διάστημα μέχρι το τέλος Αυγούστου, θα εντυπωσιαστούν με την ποικιλία των εκθεμάτων της. Ο κάθε καλλιτέχνης έχει τον χώρο του και ο επισκέπτης νοιώθει διαφορετικά αισθήματα να τον κυριαρχούν, καθώς εναλλάσσονται οι τεχνοτροπίες των πινάκων από αίθουσα σε αίθουσα.
Μήπως πλέον το σύγχρονο Αγρίνιο, με τις ωραίες πεζοδρομήσεις και διαμορφώσεις του κέντρου της πόλης, με το Πολιτιστικό επίπεδο που το χαρακτηρίζει, καθώς και τα πολλά αξιοθέατα γύρω του, θα πρέπει να σκέφτεται την προοπτική να αναδειχθεί η πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια; Πάντως η ιδέα υπάρχει, κερδίζει έδαφος και προσπάθειες γίνονται από δραστήρια και προοδευτικά άτομα του Αγρινίου.
Συγχαρητήρια στους «Επτά» επί Αγρινίω!
Διάρκεια έκθεσης έως 31 Αυγούστου. Είσοδος Ελεύθερη.
Ώρες επισκέψεων: Τρίτη-Σάββατο 10:00-13:30 & 18:00-21:00, Κυριακή 11:00-14:00, Δευτέρα και αργίες κλειστά.
Για ομαδικές επισκέψεις κρίνεται απαραίτητη η έγκαιρη επικοινωνία για την ημερομηνία και την ώρα επίσκεψης.
Πληροφορίες: ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΑΓΡΙΝΙΟΥ, Δ. Βότση 2, Αγρίνιο,
τηλ.: 26413 60419, e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., www.dipinag.gr
