Ένας μονόλογος για τον παραλογισμό των πολέμων απανταχού της γης.
Δύο διαφορετικές γενιές μιλούν για τη ναζιστική κτηνωδία, όπως αποτυπώθηκε με τις ομαδικές εκτελέσεις στην πόλη του Αγρινίου τη Μεγάλη Παρασκευή του 1944. Οι πνιχτές κραυγές των θυμάτων ηχούν στον χώρο της θυσίας.
Ο κινηματογραφικός μονόλογος της Χρυσούλας Σπυρέλη και ταυτόχρονα η μουσική του Zephy Ross συνομιλούν με έναν πρωτόγνωρο τρόπο για την ανεξίτηλη πληγή. Η μουσική ως λιτή ψαλμωδία με τη χρήση κιθάρας συνοδεύει τις λέξεις του μαρτυρίου και γεφυρώνει παρελθόν και παρόν στον απόηχο των τραγικού συλλογικού βιώματος. Η ποίηση ανήκει στη Χρυσούλα Σπυρέλη που μελέτησε επιμελώς τις μαρτυρίες της εποχής αλλά και τους ποιητές που ασχολήθηκαν με το θέμα.
Η ταινία με τον τίτλο "120" συμμετέχει στο διαγωνιστικό τμήμα του 3ου Διεθνές Φεστιβάλ Αγρινίου "Οι μονόλογοι της Λήδας".
Η Χρυσούλα Σπυρέλη μας λέει:
"Η παρουσία των Αγρινιωτών στο φεστιβάλ κρατάει αναμμένα τα κεράκια της μνήμης και τονώνει την ελπίδα μας για ένα αύριο δίχως την εφιαλτική βία των πολέμων. Είναι επίκαιρο το μήνυμα κατά του πολέμου τούτη την ώρα".
Η Χρυσούλα Σπυρέλη γεννήθηκε στον Άγιο Βλάση Αιτωλοακαρνανίας. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Δημιουργική γραφή στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας (Φλώρινα). Από το 2003 είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται σε θέματα νεοελληνικής λογοτεχνίας.
