«Η ζωή ξέρει τι κάνει, τι φέρνει, τι αφήνει πίσω».
Ξεχωριστή φωνή με σπουδές στη μουσική και δυο τραγούδια που τον ξεχώρισαν μέσα… στο πλήθος! Ο Ανδρέας Παπαδήμας μας μιλάει για την συνεργασία του με την Λία Βίσση και για το άλμπουμ που ετοιμάζει. Ένας νέος ερμηνευτής που ξεχωρίσαμε…
Θα ήθελα να μου πεις για τα πρώτα σου τραγούδια που έχουν ήδη κυκλοφορήσει και μας άρεσαν πολύ… Μπορείς να μας τα συστήσεις;
Με μεγάλη μου χαρά! Το «Συνήθως» ήταν το πρώτο κομμάτι που ηχογράφησα και με το οποίο επέλεξα να συστηθώ στον κόσμο ως ένα δείγμα της καλλιτεχνικής μου ταυτότητας και το «Μη με ρωτάς αν είναι έρωτας» ήταν το αμέσως επόμενο και εξίσου αγαπημένο. Η διαφορά τους είναι στον ρυθμό και στην ενορχήστρωση, ενώ και στα δύο έχει γράψει μουσική η Λία Βίσση και στίχους η Ελένη Ξένου.
Να περιμένουμε και συνέχεια;
Βεβαίως, γιατί αυτή είναι μόνο η αρχή. Υπάρχει υλικό που ετοιμάζεται για ένα άλμπουμ στο οποίο θα συμπεριλαμβάνονται και τα δύο αυτά τραγούδια που έχουν ήδη κυκλοφορήσει.
Θα θελα να μου μιλήσεις για πρόσωπα και γεγονότα που καθόρισαν την πορεία σoυ…
Βασικά, αυτό που παίζει καθοριστικό ρόλο είναι η συνειδητοποίηση της σχέσης μου με αυτό που υπηρετώ και της θέσης μου μέσα σε αυτή τη διαδικασία. Όσο για τα πρόσωπα, αναμφισβήτητα η Λία Βίσση είναι αυτή που ευθύνεται για το δισκογραφικό μου ξεκίνημα και την ευχαριστώ για τον τρόπο που συνέβη. Και τέλος, ένα γεγονός που με ώθησε να συνεχίσω, να επιμείνω και να υποστηρίξω τους στόχους μου, ήταν η προσπάθεια των γονιών μου να με αποτρέψουν από αυτούς τους στόχους όταν ξεκινούσα σε ηλικία δεκαοχτώ ετών, για λόγους που αφορούσαν τους ίδιους και τις φοβίες τους. Ήταν κάτι που με επιβεβαίωσε για την αυτονομία της προσωπικότητάς μου και για την ανεξαρτησία σκέψης μου.
Ποιο είναι το πρώτο άκουσμα που θυμάσαι έντονα;
Το «Χάρτινο το φεγγαράκι» του Μάνου Χατζιδάκη και του Νίκου Γκάτσου είναι μια κληρονομιά στην μουσική μνήμη μου…
Η αλήθεια των τραγουδιών είναι αυτή που φέρνει και την επιτυχία τους;
Σαφώς και είναι η αλήθεια που διαμορφώνει το αποτέλεσμα αυτό. Αν και νομίζω οτι είναι πολλές οι παράμετροι που συμβάλλουν στην εξέλιξη της πορείας ενός τραγουδιού. Τα ΜΜΕ και οι τρόποι που προωθούν τα τραγούδια, όπως και το περιεχόμενο του κάθε τραγουδιού και ο σκοπός για τον οποίο δημιουργήθηκε. Εξαρτάται φυσικά και τι σημαίνει «επιτυχία» για τον καθέναν. Είναι ένας όρος πολύ σχετικός.
Το «χάος» της ψηφιακής εποχής σε ενοχλεί;
Φυσικά με ενοχλεί. Δεν είναι δυνατόν να βρούν τη θέση που αξίζουν τα τραγούδια που «ρίχνονται» στο διαδίκτυο, γιατί τα περισσότερα χάνονται μέσα στο χάος του. Και επιπλέον το άυλο τραγούδι δεν κερδίζει τον σεβασμό του δέκτη και υποτιμάται. Άλλο ο δίσκος και το cd που τα κρατάς στο χέρι σου και άλλο τα κομμάτια που υπάρχουν στο στικάκι ή σε έναν φάκελο της ηλεκτρονικής συσκευής. Το ίδιο φυσικά πιστεύω και για τα βιβλία από χαρτί σε σχέση με τα e-books. Διανύουμε την εποχή που καταργείται η επαφή μας με το καθετί.
Θα ήθελα να μου πείς μια από τις καλύτερες συμβουλές που σου έχουν δώσει και την ακολουθείς ακόμα;
Να μη μετανιώνω για καμία επιλογή μου, εφόσον με αυτή δεν βλάπτω κάποιον άλλο.
Τι είδους εξέλιξη θα ήθελες να δείς στον εαυτό σου τα επόμενα χρόνια;
Προσπαθώ για την εσωτερική μου εξέλιξη σε ό,τι αφορά στην προσωπικότητα, αλλά και για την καλλιτεχνική μου εξέλιξη με σωστά και αξιοπρεπή βήματα, ωραίες συνεργασίες και αξιόλογο υλικό. Πιστεύω είναι απαραίτητο να ισορροπούν αυτά. Κοινός παρονομαστής και στα δύο αυτά είναι η παιδεία και χρειάζεται συνεχής δουλειά.
Κλείνοντας θέλω να μου πείς μια φράση, μια ευχή ή ένα πιστεύω δικό σου για όλα αυτά που ζούμε.
Η φράση που επαναλαμβάνω συχνά τελευταία, είναι οτι «Η ζωή ξέρει τι κάνει, τι φέρνει, τι αφήνει πίσω». Το πιστεύω αυτό και όταν έχω υπομονή διαπιστώνω οτι ισχύει. Η ευχή μου είναι να γίνουμε ένας κόσμος με περισσότερη αγάπη και ενσυναίσθηση για τους εαυτούς μας και για τους άλλους και να επενδύσουμε στο πνεύμα μας, αφού η εποχή μας δείχνει ότι τίποτα άλλο δεν είναι σταθερό. Πιστεύω ότι όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο κι αν τον αντιληφθούμε ίσως μας βοηθήσει να αλλάξουμε την κατάσταση.
