Στα δέκα τρία αυτά κατοχικά χρόνια δεν κατορθώθηκε να κατατεθεί στον ελληνικό λαό μια ολοκληρωμένη, συγκροτημένη και πειστική εναλλακτική πρόταση πέραν αυτής που καθορίζεται από τα γερμανικά, ευρωπαϊκά και γενικότερα τα δυτικά συμφέροντα. Πρόταση που να ανταποκρίνεται με σαφήνεια και σχέδιο στις ελληνικές εθνικές, πολιτικές, παραγωγικές, οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες.

Χαρακτηριστικό των φετινών εκλογών είναι ότι οι πολίτες θα πάνε να ψηφίσουν (όσοι πάνε) χωρίς ψευδαισθήσεις. Στα δέκα τρία μνημονιακά χρόνια, τα τρία κύρια κόμματα εξουσίας (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ)  έχουν απογυμνωθεί πλήρως και γνωρίζουν καλά ότι συνθήματα του τύπου «λεφτά υπάρχουν», «σχίσιμο μνημονίων», «κατάργηση συμφωνίας Πρεσπών» κ.α. μάλλον τους εκθέτουν παρά τους δίνουν προβάδισμα. Έτσι περιορίζονται σε άνευ ουσίας αντιπαραθέσεις εντυπωσιασμού. Πολλοί είναι αυτοί που θα ψηφίσουν κάποιο από τα τρία κόμματα βέβαιοι ότι δε θα αλλάξει τίποτα. Ίσως να τους ικανοποιεί ο ρόλος του θύματος.

Ακόμα και μέσα στην προεκλογική περίοδο, η κυβέρνηση (με την ανοχή-συνδρομή της  αντιπολίτευσης) δε δίστασε να αποκλείσει από τη συμμετοχή στις εκλογές κόμματα από τα οποία ένοιωθε να απειλείται. Το κόμμα «Έλληνες» του Η. Κασιδιάρη μπαίνοντας στη Βουλή (γεγονός βέβαιο) θα αποσπούσε έδρες αναλογικά από όλα τα υπόλοιπα κόμματα. Το κόμμα «Πατριωτική Ένωση» του Π. Εμφιετζόγλου, με σημαντική επιρροή στη Θράκη όπου θα μείωνε τα ποσοστά της ΝΔ, αποκλείστηκε με την παιδαριώδη δικαιολογία της «συνωνυμίας» με άλλο κόμμα, πράγμα που δεν ισχύει (και καλώς δεν ισχύει) για τα «συνώνυμα» ΚΚΕ, Μ-ΛΚΚΕ, ΚΚΕ μ-λ .

Ολόκληρο το σκεπτικό της απόφασης του Αρείου Πάγου για τον αποκλεισμό του κόμματος «Έλληνες» παραπέμπει σε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Υπερβαίνει το πλαίσιο «Κασιδιάρης», προειδοποιεί και απευθύνει αμείλικτη απειλή κατά κάθε αντισυστημικής φωνής την οποία θέλει να καταπνίξει εν τη γενέσει της. Όχι φυσικά ότι το συγκεκριμένο ήταν αντισυστημικό.

Ο Άρειος Πάγος, με την απόφασή του, καταλύει κάθε έννοια δημοκρατίας στο όνομα, δήθεν της δημοκρατίας. Φράσεις του τύπου: «μη σεβασμός της δημοκρατίας», «προτροπή βίας ή δικαιολόγηση αυτής», «αποδυνάμωση δημοκρατικού πολιτεύματος», «διάδοση ρατσιστικών και μισαλλόδοξων ιδεών και ξενοφοβίας»,  «μίσος κατά προσώπων και ομάδων» κ.α. που αναφέρονται στο σκεπτικό της απόφασης, χωρούν ερμηνείες κατά το δοκούν και μπορούν να στήσουν κατηγορητήριο εναντίον κάθε πολιτικής οντότητας που αντιστέκεται στην παγκοσμιοποιητική λαίλαπα. Οι Αρεοπαγίτες λαμβάνουν πολιτικές αποφάσεις, ντυμένοι το ένδυμα της δικαιοσύνης. Αν ήταν στρατιωτικοί τι θα λέγαμε ότι έχουμε;

Οι διωγμοί των κάθε είδους «Κασιδιάρηδων» (δια της θυματοποίησής τους, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα), δηλαδή των νοσταλγών του φασισμού του μεσοπολέμου, και το κυνήγι μαγισσών στο οποίο επιδίδονται, λειτουργούν ως προπέτασμα καπνού για να κρύψουν το φασισμό των αυτοπροσδιοριζόμενων  του δήθεν «δημοκρατικού τόξου». Το φασισμό που εξυπηρετεί τις σημερινές ανάγκες του καπιταλισμού, αυτές της παγκοσμιοποίησης. Γιατί αυτή είναι η ατζέντα τους.

Ατζέντα που μας την έδειξαν στα δέκα τρία χρόνια της διακυβέρνησης τους, ατζέντα που διαποτίζει το ένα και ενιαίο πολιτικό πρόγραμμα και των τριών. Ιδού μερικά από τα κυριότερα σημεία αυτής της ατζέντας, πέραν του οικονομικού εξανδραποδισμού:

1. Η κλιματική κρίση με υπαίτιο των άνθρωπο, η εξ’ αυτής προκύπτουσα δαιμονοποίηση τού CO₂ και συνακολούθως, η επιβολή φόρων γι΄ αυτό.
2. Η «δικαιωματική ατζέντα» (ΛΟΑΤΚΙ+, μετανάστες, δικαιώματα των ζώων κλπ). Τι άλλο από ολοκληρωτισμός μπορεί να είναι η επιβολή των δικαιωμάτων των μειονοτήτων στη πλειοψηφία της κοινωνίας χωρίς συνεκτίμηση του γενικού συμφέροντος και της κοινωνικής συνοχής; Όταν νομοθετούνται διατάξεις που θέτουν τα δικαιώματα των ζώων πάνω από αυτά των ανθρώπων, μήπως έπονται τα δικαιώματα στην κτηνοβασία και στην παιδοφιλία; Μάλλον πρόκειται, από τους εμπνευστές τους, για το «δικαίωμα στη βαρβαρότητα».
3. Η κατάργηση των βιολογικών φύλων αρσενικού και θηλυκού και αντικατάστασή τους με τα δεκάδες λεγόμενα «κοινωνικά φύλα». Κάθε ανωμαλία που μπορεί να συλλάβει ο πλέον διεστραμμένος εγκέφαλος χαρακτηρίζεται ως κοινωνικό φύλο (εξ’ ου και το «+» στο ακρωνύμιο «ΛΟΑΤΚΙ»). Στόχος τους είναι η κατάργηση του άντρα, με ό,τι αυτό νοηματοδοτεί πέραν του φύλου. Ο αυτό-ευνουχισμός του ατόμου, η ουδετεροποίηση του ανθρώπου. Το θέμα αυτό έχει άπειρες παραμέτρους που ξεφεύγουν του παρόντος.
4. Η κατάργηση, ο αποκλεισμός, το αναποδογύρισμα, ανάλογα με τη περίπτωση, ιστορικών γεγονότων, εννοιών, ηθικών αξιών, πολιτιστικών και αθλητικών δρώμενων, εθίμων, συνηθειών κλπ που στέκονται εμπόδιο στα ισοπεδωτικά σχέδιά τους.
5. Η διατροφική ατζέντα επίσης είναι παρούσα και σε πλήρη εξέλιξη. Αντικατάσταση των ζωικών πρωτεϊνών στη διατροφή των ανθρώπων και των ζώων με πρωτεΐνες από σκουλήκια και τα περιττώματα αυτών, με πρόσχημα το περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Έλεγχος στις διατροφικές συνήθειες ομάδων ανθρώπων ανάλογα με την κατάσταση της υγείας τους.

Τα τρία κόμματα εξουσίας, ως παράγκες της λέσχης Μπίλντερμπεγκ, δίνουν ακατάπαυστα τα διαπιστευτήριά τους στους γκλομπαλ(η)στές. Πέρασαν με άριστα τις εξετάσεις στη διαχείριση της λεγόμενης πανδημίας. Κυβέρνηση, συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση και η συντριπτική πλειοψηφία των κομμάτων εντός και εκτός Βουλής, αποδέχθηκαν αδιαμαρτύρητα και συμμετείχαν ενεργά στα παρανοϊκά μέτρα της υγειονομικής δικτατορίας και των υποχρεωτικών ιατρικών πράξεων μεγκελικού τύπου. Η «πανδημία» αποτέλεσε ένα πρώτης τάξεως κοινωνικό πείραμα απ’  όπου βγήκαν ωφέλιμα συμπεράσματα για τα επόμενα σχέδια χειραγώγησης του πληθυσμού μέσω της τεχνολογίας. Οι κλιματικές καραντίνες ίσως να έπονται.

Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, υποχείριο των δανειστών, θα εξακολουθήσει να εκτελεί κατά γράμμα τις αδιέξοδες, για τη χώρα, εντολές τους. Όπως αυτές του πρόσφατου παρελθόντος που στο όνομα της αποπληρωμής του χρέους, το διόγκωσαν «ξεζουμίζοντας» τον ελληνικό λαό.

Ανάλογα  με το εκλογικό αποτέλεσμα οι επικυρίαρχοι θα επιβάλλουν την ευρύτερη δυνατή πολιτική συνεργασία των τριών τόσο για τα σκληρά οικονομικά μέτρα που έρχονται, δεδομένης της επαναφοράς από το 2024 του Συμφώνου Σταθερότητας, της αντιμετώπισης του πληθωρισμού και του υψηλού δημόσιου χρέους, όσο  και για τις επώδυνες λύσεις που θα θελήσουν να επιβάλλουν στα γεωπολιτικά με την οικονομική και γεωγραφική διχοτόμηση σε Αιγαίο και Α. Μεσόγειο.

Ο Ε. Βενιζέλος ήταν ξεκάθαρος στο Φόρουμ των Δελφών: «Μεταξύ των τριών συστημικών κομμάτων, που διαχειρίστηκαν την οικονομική κρίση υπάρχουν μεγάλες συμπτώσεις και συναινέσεις. Ο βαθμός συμφωνίας είναι μεγαλύτερος από τον βαθμό διαφωνίας… καμιά φορά το πολιτικό σύστημα εντυπωσιασμένο από το βαθμό συμφωνίας οξύνει τον τόνο του δημόσιου διαλόγου για να φανούν οι διαφορές».

Με δεδομένη  την απουσία πολιτικού φορέα με αξιόπιστο εναλλακτικό σχέδιο το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κερδίσουμε χρόνο, να δυσκολέψουμε και να επιβραδύνουμε τους «διαχειριστές της κρίσης» που οδηγούν τη χώρα στην καταστροφή. Αν και τα τρία συστημικά κόμματα συγκεντρώσουν ένα χαμηλό ποσοστό θα ήταν ένα καλό, όχι βέβαια ικανό, πρώτο βήμα!

Πηγή : www.ellinikiantistasi.gr