γράφει ο Γιώργος Λουριδάς

Η Χρυσούλα Γεωργούση είναι μια συγγραφέας με έντονες κοινωνικές ευαισθησίες και ευγνωμοσύνη για τη ζωή.

Στα βιβλία της: «6 ιστορίες Ολόκληρες και μία μισή…» και «Τα κόκκινα γοβάκια» το αποδεικνύει.

Σε αυτά τα βιβλία εμπεριέχονται διηγήματα βγαλμένα από τη διπλανή πόρτα, με τη νοσταλγία και τον αέρα μιας «άλλης εποχής,» πιο αγνής και πιο απλής. Τα βιβλία της είναι οι αναμνήσεις μιας Ελλάδας που έχει πια χαθεί.

Τοποθεσίες και αρχή για τα ερεθίσματά της αποτελούν το παλιό και το νέο Αγρίνιο, όπου διαμένει εδώ και χρόνια, η ρομαντική Ελλάδα της Μπελ Επόκ. Απεικονίζει τη ρεαλιστική καθημερινότητα ενός τόπου, απ’ τον οποίο η αγριότητα δεν έλειψε ποτέ.

Δειλία, τραγικές επιλογές, θάρρος, αλλά και δρόμοι που, άπαξ και πάρθηκαν, δεν γυρίζουν πίσω….

«Είναι όλα δικά μου;»

«Μα και βέβαια είναι όλα δικά σου.»

Δεν της είπαν βέβαια πως όλα στη ζωή είναι προσωρινά, φευγαλέα. Πως θα πληγωθεί και θα της μείνει μόνο ένα αόριστο παρελθόν να κουβαλάει.

Το μεγάλο ταξίδι στο παρελθόν ξεκινά με το χτύπημα μιας πόρτας.

Γυναίκες - κορίτσια ανησυχούν μην μείνουν μόνες. Φιλιά ανθρώπων που ανταμώθηκαν για ένα και μόνο ‘ευχαριστώ’. Και το ταξίδι να τελειώνει απότομα, χωρίς αντίο και περιστροφές.

Η Χρυσούλα Γεωργούση έχει το προσόν να μπορεί να ξεκινήσει μια ιστορία μελετώντας απλά τις κινήσεις ενός περιστεριού στην πλατεία.

Στις ιστορίες της πρωταγωνιστές είναι οι απλοί άνθρωποι. Άνθρωποι καθημερινοί που ψάχνουν μια δουλειά στο δημόσιο για να φύγουν απ’ το σπίτι.

Χτυπημένοι συνήθως από τη φτώχεια με βάναυσο τρόπο, βιώνουν την πιο απόλυτη συναισθηματική και υλική ανέχεια. Οι ήρωες συχνά αγκομαχούν με το παρελθόν τους για να καταφέρουν να μας εξιστορήσουν τα γεγονότα που τους σημάδεψαν.

Βρίζουν τον εαυτό τους, χαίρονται τη στιγμή. Ζουν έντονα.

Οι γυναίκες, ψάχνουν μια κοινωνικά αποδεκτή δικαιολογία για να το σκάσουν μία και καλή από το περιβάλλον που τους πιέζει.

Οι άντρες, δεν προσποιούνται πως είναι σκληροί και ρίχνονται στο κλάμα με την πρώτη δυσκολία που θα παρουσιαστεί.

Στους κόσμους της Χρυσούλας πρέπει να ξέρεις μαγικά κόλπα για να επιβιώσεις.

Βασικό αντικείμενο διαπραγματεύσεων των ανθρώπων τους είναι ως συνήθως: Οικόπεδα, προίκες, ενοικιαζόμενα σπίτια, παιδιά.

Όμως κι απ’ αυτούς τους κόσμους δεν λείπει η μαγεία. Το «καλημέρα» και το «καληνύχτα» της Χρυσούλας διατηρεί ένα πιο ουσιαστικό νόημα. Όλα παίρνουν χρώμα από την παιδική ευαισθησία με την οποία τα αγγίζει.

«Καλημέρα. Ίσως σήμερα θα είναι μια άλλη μέρα.

Καλημέρα ζωή, Καλημέρα αγάπη, Καλημέρα σε όλη τη γη.»

Χρησιμοποιεί διαφορετικές τεχνικές προσέγγισης στην κάθε ιστορία αλλά και διαφορετικά πρόσωπα ως γωνία θέασης για τον αναγνώστη. Οι ιστορίες γίνονται έτσι απολαυστικές και το τέλος τους πάντα απροσδόκητο.

Η Χρυσούλα Γεωργούση βλέπει τη ζωή και στα πιο απλά αντικείμενα. Ένα καπέλο, ένα γοβάκι, αποκτούν μία άλλη διάσταση μέσα απ’ τις ιστορίες. Στέκουν, ως σημαντικές και αναπόσπαστες λεπτομέρειές τους. Σκεύη κουζίνας, καρέκλες, τσάντες μας εκφράζουν την άποψή τους για όλα όσα διαδραματίζονται.

Για το κλείσιμο της εκάστοτε ιστορίας επιλέγει εξίσου πολυποίκιλες προσεγγίσεις. Η κορύφωση θα μας έρθει μέσα από διαφορετικές διαστάσεις της αλήθειας που παρακολουθούμε την κάθε φορά.

Φιλοσοφικές διαστάσεις,

Όταν στην τραγική ιστορία «Το λάθος»:

«Ντροπιασμένη η κακιά μοίρα για το τόσο κακό που έσπειρε, έσκυψε το κεφάλι και απομακρύνθηκε βιαστικά.- »

Βλέπουμε εδώ την ελεύθερη προσωποποίηση της ίδιας της μοίρας, η οποία αισθάνεται και γίνεται μέτοχος των γεγονότων…

Απελευθερωτικές:

«Ζήτω η παρθενία της όμορφης Παρθένας!»

Προσωπικές:

«Η νοσηρή περιέργειά μου ντροπιασμένη εξαφανίστηκε και έφυγα στις μύτες των ποδιών μου για να μην ταράξω αυτή τη θεία σιωπή, πλεγμένη από χιλιάδες αναμνήσεις.»

Θεϊκές,

Στην ιστορία «Ένας «αθώος» φόνος»:

«Ένας μικρός άγγελος φτερούγισε προς τον ουρανό….»

Οι ιστορίες της Χρυσούλας, απ’ όπου κι αν τις πιάσεις, σε συγκινούν, σε ταράζουν, σε αφήνουν, πολλές φορές, με μίαν απορία….

«Θα μπορούσαν τα πράγματα να ήταν διαφορετικά για τους ήρωες;»

Χρειαζόμαστε περισσότερους συγγραφείς σαν τη Χρυσούλα Γεωργούση. Συγγραφείς που θα ευαισθητοποιήσουν και που θα αναδείξουν τα θέματα μιας διαρκώς μεταβαλλόμενης κοινωνίας και τους προβληματισμούς του σύγχρονου ανθρώπου.

Και τότε, ίσως ο κόσμος αλλάξει…