Οι πόλεις καθορίζονται και χαρακτηρίζονται από τη χρήση που επιφυλάσσουν οι αρχές και οι πολίτες στα κοινόχρηστα σημεία τους. Εμείς, καλώς ή κακώς, έχουμε επιφυλάξει μια συγκεκριμένη χρήση για τους πεζόδρομους της πόλης μας, φαινόμενο που δεν είναι τοπικό αλλά πανελλήνιο. Εν πολλοίς, οι πεζόδρομοι είναι, κατά βάση, σημεία όπου συγκεντρώνονται πολλά καφέ ή χώροι εστίασης. Μερικοί έχουν και κάποια σημεία για να καθίσεις και συνήθως το βράδυ αποκτούν τη γνωστή χρήση, του αράγματος ανά ομάδες κι ενδιαφέροντα.

Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις η συζητήσεις που έχουν επανέλθει για τον ορισμό κάποιων νέων πεζόδρομων στην πόλη. Προσωπικά μου κάνει μεγάλη εντύπωση η φημολογία ότι πρόκειται να πεζοδρομηθεί η Παπαθανάση κάτω από το Σιντριβάνι. Η ευρύτερη περιοχή δεν έχει πεζόδρομους και συγκεντρώνει μεγάλο κυκλοφοριακό βάρος στην πόλη, ίσως το μεγαλύτερο. Αλλά η ερώτηση έρχεται αβίαστα: ποια η λογική να είναι πεζόδρομος η συγκεκριμένη οδός κι όχι εκείνη που συνεχίζει από τον πεζόδρομο όπου βρίσκεται το δημαρχείο, δίπλα είναι το Δημοτικό Θέατρο με ένα από τα λίγα ζωντανά ΔΗΠΕΘΕ στη χώρα και πιο δίπλα η Πινακοθήκη της πόλης, χώρος από τους ελάχιστους ανάλογους στην χώρα. Μιλάμε για τη Βότση, τουλάχιστον μέχρι τη μέση της, η οποία πάρα πολλές μέρες τον χρόνο σφύζει από παιδιά που κάνουν θέατρο, ερασιτέχνες που δοκιμάζουν νέα ενδιαφέροντα, ανθρώπους που έρχονται να δουν εκθέσεις. Πιο κάτω υπάρχει το Παπαστράτειο και δεν πρόκειται να φύγει από κει, ασφαλώς. Ας αφήσουμε ότι η συζήτηση για την πεζοδρόμηση αυτού του συγκεκριμένου σημείου της πόλης είναι μια ιστορία πολύ παλιά.

Επειδή είμαστε μικρό χωριό και εμπίπτουμε στην γνωστή κατηγορία με τα «λίγα σπίτια», ο καθένας έχει έναν γνωστό με καφέ ή μπαρ και μπορούμε να επιχειρηματολογούμε αναλόγως με το που μας αρέσει να καθόμαστε. Εδώ δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Πρόκειται για τη διαπίστωση ότι οι πεζόδρομοι δεν έχουν να κάνουν με τη γειτνίαση με τις υπηρεσίες που υπάρχουν στις παλιές αποθήκες ή με «μαγαζιά», κάθε είδους. Εδώ πρόκειται για μια απλή πρόταση: αν είναι να υπάρξει επιτέλους ένας πεζόδρομος σε μια τέτοια περιοχή, να γίνει μια αλλαγή που μπορεί να προσθέσει ένα αξιοθέατο, έναν λειτουργικό χώρο χωρίς αυτοκίνητα όπου θα υπάρχει αυτόνομη κι ενδιαφέρουσα ζωή.

Η κυκλοφορία έτσι κι αλλιώς είναι λάθος καθώς τρεις δρόμοι διοχετεύονται στο ίδιο σημείο κάνοντας την κίνηση αφόρητη. Ίσως είναι ευκαιρία για μια αλλαγή που θα έχει ουσία και δεν θα προσθέσει μερικές πέτρες στο έδαφος ακόμη…

Γ.Συμψηρής

agrinionews.gr