Το SDNA καταγράφει τον απολογιστικό κύκλο του επί σειρά ετών μεγαλομετόχου της αγρινιώτικης ομάδας στη διαδρομή του στα «καναρίνια», καθώς και στην…πίστα του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Όταν το καλοκαίρι του 2005 ο πρωτάρης στον όμορφο και «σκληρό» κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου, Φώτης Κωστούλας, αναλάμβανε το τιμόνι του τότε ταλαιπωρημένου (φτωχοποιημένου) Παναιτωλικού, ασφαλώς ούτε ο ίδιος φανταζόταν πως θα συμπληρώσει 17 ολόκληρα χρόνια στην ηγεσία της αγρινιώτικης ομάδας.

Στις προγραμματικές δηλώσεις του ο νέος ιδιοκτήτης έκανε λόγο για το αναγκαίο νοικοκύρεμα της ομάδας που μετά κόπων και βασάνων είχε καταφέρει εκείνη την περίοδο να εξασφαλίσει την παραμονή στην Γ΄Εθνική.

Συγχρόνως, φρόντισε να περνάει το μήνυμα πως δεν είναι μέσα στις φιλοδοξίες του να μείνει «κολλημένος» στην προεδρική καρέκλα και να πάρει…σύνταξη στον Παναιτωλικό.Κι όμως, έκτοτε κύλησε μπόλικο νερό στ΄αυλάκι και 17 χρονάκια μέχρι να κλείσει το ποδοσφαιρικό κεφάλαιο «Φώτης Κωστούλας» στον Τίτορμο.

Από την πολύχρονη διαδρομή του στον «σκληρό» κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου θα έχει ασφαλώς να θυμάται πολλά και διάφορα.Δύσκολα φεγγάρια με πίκρες και αβάσταχτες στεναχώριες για κατάφωρες αδικίες και «κυνηγητά» του Παναιτωλικού από γνωστές – άγνωστες… σκοτεινές δυνάμεις.Σε κάθε περίπτωση όμως η ιστορία γράφει πως επί των ημερών του, ο σύλλογος του Αγρινίου τον Μάιο του 2011 και μετά από 34 χρόνια απουσίας επανήλθε στα «σαλόνια».

Με εξ ολοκλήρου δικά του κεφάλαια έτρεξε το project «Emileon» και παρέδωσε στον Παναιτωλικό ένα υπερσύγχρονο προπονητικό κέντρο που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από τα αντίστοιχα των «μεγάλων» ελληνικών ομάδων.Αναμόρφωσε τις ακαδημίες του Παναιτωλικού που λειτουργούν υποδειγματικά, αποτελούν βασικό πυλώνα του κλαμπ και τροφοδοτούν με νεαρούς παίκτες την πρώτη ομάδα
Το γήπεδο των «καναρινιών» εκσυγχρονίστηκε και μετατράπηκε σε ένα μικρό «παλατάκι».

Σε καθαρά ποδοσφαιρικό επίπεδο ο Κωστούλας πέρασε από την πρώτη ημέρα της ενασχόλής του με τον Παναιτωλικό σε εκείνη τη μικρή κατηγορία των παραγόντων και ιδιοκτητών ομάδων που δεν μπαίνουν σε «καλούπια» και δεν…ακούνε. Πορεύονται αυτόνομα χωρίς να αποτελούν…δορυφόρο κανενός. Κι αυτό πολλές φορές το πλήρωσε με σκληρό «νόμισμα», χωρίς όμως να αλλάξει μυαλό, ιδέες, στάση και φιλοδοξία. Δεν τραμπούκιζε διαιτητές, υπήρξε «αλλεργικός» στους δανεισμούς παικτών και δεν άφησε κανένα ανεξόφλητο γραμμάτιο από εκείνα που δημιουργούν στίβες ολόκληρες στην κοινωνία του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα.

Αρκετές φορές στην 17χρονη διαδρομή του και προτού παραδώσει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών στον Αμερικανό (πολωνικής καταγωγής επιχειρηματία) Μάτσιεκ Καμίνσκι, ένιωσε την ανάγκη να ρίξει ματιές προς την πόρτα της εξόδου.Ωστόσο ο ίδιος έβαζε ως προαπαιτούμενο στον εαυτό του, την παράδωση της σκυτάλης σε πρόσωπο που θα εγγυάται υγεία για επόμενη μέρα του Παναιτωλικού και στη νέα (ιδιοκτησιακή) τάξη πραγμάτων.

Κι ακριβώς επειδή αυτό το πρόσωπο δεν ήταν εύκολο να βρεθεί, ο ίδιος ακύρωσε τις σκέψεις αποχώρησης, απέρριψε προτάσεις, παρέμεινε στον θώκο του συλλόγου κι έφτασε στο σημείο να κλείσει 17 χρόνια παρουσίας. Και τώρα που βρέθηκε ο «εκλεκτός» το σίγουρο και ο ίδιος κλείνει το βιβλίο της ενασχόλης με τον Παναιτωλικό, το σίγουρο είναι πως ο Φώτης Κωστούλας θα αποτελεί «φάρο» του κλαμπ, έχοντας κερδίσει – διαχρονικά – ξεχωριστή θέση στις καρδιές όλων στο Αγρίνιο. Μαζί φυσικά με τον καθολικό σεβασμό και εκτίμησαν των υγιών σκεπτόμενων παροικούντων του ελληνικού ποδοσφαίρου.

πηγή : sdna.gr