Αν βρίσκετε το άρθρο ενδιαφέρον κοινοποιήστε το
Μια βροχερή, χειμωνιάτικη μέρα, στο Σταθμό του Ηλεκτρικού. Πρόσωπα σιωπηλά, μελαγχολικά, σκυμμένα, με μια αδιόρατη θλίψη. Κι εγώ παρατηρητής. Ένας τουρίστας ανάμεσα σε αγχωμένους από την καθημερινότητα ανθρώπους της μεγαλούπολης. Δύο διαφορετικοί κόσμοι. Κι εκεί, στο βαγόνι του ηλεκτρικού γεννήθηκαν «Τα κοράλλια του βυθού». Από μιαν αντίθεση γεννήθηκε η ιδέα…